Tag "Dziady Mickiewicza"
Uczestniczyłem w dziadach. Napisz opowiadanie. Zanim napiszesz Zbierz wszystkie fakty, zwróć uwagę na szczegóły – jak wyglądała kaplica, jakie zjawiska towarzyszyły pojawieniu się poszczególnych duchów, jakie słowa wypowiadali uczestnicy obrzędu. Tych elementów nie może zabraknąć w wypracowaniu. Nie zapomnij też o fantastyce, odpowiednim nastroju. Jak to napisać? We wstępie opowiadania informujesz o miejscu i czasie wydarzenia, a także o jego przyczynach (np. powód wycieczki, spotkania). W rozwinięciu przedstawiasz wydarzenie, wprowadzasz dialogi, opisujesz uczucia bohaterów. W zakończeniu podsumowujesz wydarzenie –
Najważniejsze momenty w życiu bohatera W życiu Gustawa-Konrada pojawiają się, rzec można, same momenty ważne i przełomowe. Bohater ten przebywa swoistą drogę inicjacyjną, uzyskując coraz to nowe stopnie wtajemniczenia. Samobójstwo (poza akcją Dziadów) – Gustaw zabija w sobie romantycznego kochanka. Można powiedzieć, że ów kochanek sam siebie niszczy. Kochał jak Werter i jak Werter zginął. Samobójstwo Gustawa nie jest w stu procentach pewne. Być może bohater traktował je metaforycznie – to znaczy, że zabił w sobie
Dziady Adama Mickiewicza Część II – ogniskuje się wokół obrzędu dziadów. Dominują w niej spirytualizm, mistycyzm, obejmuje jedną noc, rozgrywa się w jednym miejscu. Część IV – dotyczy historii Gustawa, ma właściwie dwóch bohaterów, rozgrywa się w jednym miejscu, w ciągu nocy (dokładnie trzech godzin). Część III – obejmuje kilka wątków, rozgrywa się na różnych płaszczyznach, w różnym czasie. Dwie główne postacie to Konrad i ksiądz Piotr, lecz obecnych jest wiele innych osób, także bohaterowie zbiorowi:
Pozytywizm to początkowo czasy potępiania i odrzucania wszystkiego, co romantyczne. Zwłaszcza w tekstach publicystów, z Aleksandrem Świętochowskim na czele. Chodziło przede wszystkim o polityczno-społeczny program pozytywistów. Ich koncepcja pracy organicznej i odrzucenia zbrojnej konfrontacji z zaborcami zdecydowanie nie dała się pogodzić z romantyczną wizją powstania i prometejskiego poświęcenia, uważaną przez przedstawicieli nowej epoki za bezmyślne, samobójcze szaleństwo. Poza tym pozytywiści sprzeciwiali się kreowaniu roli artysty jako osobnika stojącego poza społecznością,
Obraz polskiej młodzieży walczącej z zaborcą, zapisany w III części Dziadów Adama Mickiewicza. Ukaż postacie i postawy, odwołując się do podanego fragmentu i całego utworu. Akt I (fragment) Kilku z więźniów No, Janie! Nowiny? Jan Sobolewski (ponuro) Niedobre – dziś – na Sybir – kibitek dwadzieście Wywieźli. Żegota Kogo? – naszych? Jan Studentów ze Żmudzi. Wszyscy Na Sybir? Jan I paradnie! – było mnóstwo ludzi. Kilku Wywieźli! Jan Sam widziałem. Jacek Widziałeś! – i mego Brata wywieźli?
„Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, I noc ma spokojną, i dzień nietęskliwy”. (Dziady, cz. IV) Romantyczna miłość – przekleństwo czy źródło radości? Odnieś się do słów Gustawa, bohatera dramatu Adama Mickiewicza. Romantyzm to literacka epoka miłości i niezwykle silnie przeżywanej uczuciowości. Wszystko zaczęło się od Wertera – bohater ten wywarł wielki wpływ na całą epokę, na długie lata określając typ konstrukcji bohatera romantycznego. Miłość romantyczna często kojarzy się z cierpieniem –
Dlaczego bunt prometejski Konrada prowadzi go do klęski? W odpowiedzi uwzględnij interpretację podanego fragmentu oraz wymowę całości III części Dziadów Adama Mickiewicza. Adam Mickiewicz, Dziady część III, scena II Wielka Improwizacja (fragmenty) Ale ta miłość moja na świecie, Ta miłość nie na jednym spoczęła człowieku Jak owad na róży kwiecie: Ja kocham cały naród – objąłem w ramiona Wszystkie przeszłe i przyszłe jego pokolenia, Przycisnąłem tu do łona, Jak przyjaciel, kochanek, małżonek, jak
Najważniejsze lektury do matury Antygona Sofoklesa Co o niej pamiętać? Jest to jeden z najbardziej znanych i jednocześnie najważniejszych dramatów antycznych. Jego treść i poruszane problemy były wówczas aktualne i szeroko dyskutowane. Starożytnych Greków naprawdę nurtowało zagadnienie, które prawo jest ważniejsze, którym kierować się w pierwszym rzędzie. Czy ważniejsze jest prawo boskie, religijne, zwyczajowe czy świeckie, ustanawiane przez władców? Na to pytanie Sofokles nie udzielił jednoznacznej odpowiedzi. Być może, nie da się na nie odpowiedzieć, skoro
Jak Mickiewicz przedstawia w Dziadów części III Rosję i Rosjan? Mickiewicz, skazany w 1824 r. na opuszczenie Litwy i osiedlenie się w głębi Rosji, dobrze poznał kraj zaborcy. Swoje refleksje na ten temat zawarł w tak zwanym Ustępie do III części Dziadów. Nie znajdziemy tam wyłącznie potępienia! Zły jest despotyzm carski. Lud rosyjski cierpi podobnie jak zniewoleni Polacy. Nowosilcow, jako przykład carskiego urzędnika, jest cyniczny, gardzi ludźmi, myśli wyłącznie o własnej karierze i przypodobaniu się carowi – i właśnie dlatego rozpoczyna
Dobro Aniołowie (m.in. Anioł Stróż) Duchy po prawej stronie Pokora księdza Piotra Polska młodzież cierpiąca w więzieniach i na Syberii Patriotyzm części polskiego społeczeństwa („wewnętrzny ogień”) Zło Diabły Duchy po lewej stronie Pycha Konrada Carscy urzędnicy, w tym Nowosilcow Polacy nietroszczący się o ojczyznę, kolaboranci i karierowicze (zewnętrzna skorupa „sucha i plugawa”) Konkretne wydarzenia historyczne (1823 r.) podniósł Mickiewicz do rangi ponadczasowego ścierania się dobra i zła. Przedstawił prześladowanie polskich patriotów w kategoriach
Podpowiedź Wszystkie części łączy osoba bohatera romantycznego: Widmo – Pustelnik – Gustaw – Konrad. Również motyw etyczny – ciągłej walki dobra ze złem – przyświeca wszystkim częściom utworu, w każdej części pojawia się także spór klasyczno-romantyczny: uczucie przeciw wiedzy, serce przeciw rozumowi, młodość przeciw starości, miłość przeciw mądrości. Poza tym części dramatu bardzo różnią się od siebie. Część II – ogniskuje się wokół obrzędu dziadów. Dominują w niej spirytualizm, mistycyzm, obejmuje jedną
Kordian a Gustaw-Konrad – porównaj tych bohaterów. Wstęp I Bohater romantyczny… I Kordian, i Gustaw-Konrad realizują schemat biografii młodych indywidualistów – bohaterów romantycznych. Przypomnijmy sobie ogólny schemat takiego bohatera. To człowiek samotny, który ma poczucie wyobcowania, jest wrażliwy i zbuntowany. Kocha prawdziwie, szczerze, całą duszą, lecz jego miłość nie ma szans na powodzenie. Punktem zwrotnym w jego biografii jest samobójstwo, którego przyczyną jest nieszczęśliwa miłość. Tak kończy się pierwszy etap życia romantycznego bohatera, ale
Druga część Dziadów jako wykładnia ludowej moralności. Wstęp I Na werdykty moralne zawarte w II części „Dziadów” łatwiej spojrzeć, jeśli uświadomimy sobie, że główną cechą tego utworu jest ludowa moralność. „Dziady” prezentują stary, pogański zwyczaj przywoływania duchów, które ujawniają swoje grzechy. Czasem ludzie mogą pomóc zjawom, czasem nie… Wstęp II Przykład trzech duchów, które pojawiają się podczas ludowego obrzędu dziadów to pokazanie różnych grzechów, które popełniają ludzie. Rozwinięcie Prastary obrzęd dziadów
Kompozycja III części Dziadów jako wzór dramatu romantycznego. Wstęp I „Dziadów” III cz. to jeden z najwybitniejszych polskich dramatów romantycznych – utwór zadziwiający różnorodnością zastosowanych środków artystycznych. Stanowi także mieszaninę różnego typu gatunków – dramatycznych, epickich i lirycznych, a nawet wykazuje pewne pokrewieństwo z operą. Wstęp II Dramat romantyczny swą budową nawiązuje do konstrukcji dramatu, którą zapoczątkował Szekspir. „Dziady” Mickiewicza są uważane za wzorcowy utwór romantyczny, gdyż odznaczają się wszelkimi ważnymi cechami, które są
IV część Dziadów jako wielkie studium miłości. Wstęp I Wśród tematów rozważanych w IV części „Dziadów” to miłość wysuwa się na pierwszy plan, przestaje być jednostkowym, konkretnym uczuciem Gustawa, a staje się monstrualną, samoistną siłą, która kieruje ludźmi. Wstęp II „Kto miłości nie zna, ten żyje szczęśliwy, / I noc ma spokojną i dzień nietęskliwy” – tak mówi Pustelnik z IV części „Dziadów”. I tak właśnie postrzegana jest miłość – jako cierpienie i uczucie, które jest przyczyną
Elementy biblijne w twórczości Adama Mickiewicza. Wstęp I Elementy biblijne w twórczości Adama Mickiewicza wiążą się z pojęciem mesjanizmu. Zasadniczo owo pojęcie oznacza wiarę w przyjście Mesjasza, Zbawiciela. Mesjanizm narodowy spełnienia misji zbawienia (narodu) upatrywał w posłannictwie narodu, który przez cierpienia i ofiary, analogiczne do męki i śmierci Chrystusa, miał przynieść wolność nie tylko temu szczególnemu narodowi, ale wszystkim ludom. Wzorów szukano w „Starym Testamencie” – w historii Narodu Wybranego. Wstęp II Idee mesjanistyczne znalazły wyraz w III cz.
Czy Konrad z III części Dziadów i „ja” liryczne z hymnu Dies irae Kasprowicza reprezentują podobną postawę? Możesz zacząć od potwierdzenia tezy sugerowanej przez temat. Możesz również wyrazić swoje wątpliwości. Kreacje obydwu postaci i ich postaw są w pewien sposób podobne, ale można też odnaleźć między nimi zasadnicze różnice. Podobieństwa Obaj bohaterowie liryczni prezentują postawę prometejską. Buntują się przeciwko Bogu w imieniu cierpiących i niesprawiedliwie potraktowanych ludzi. Nie akceptują losu człowieka skazanego przez Boga
Dramat Polaka i poety w Wielkiej Improwizacji. Przesłanie Wielkiej Improwizacji. Jak rozumiesz sens utworu? Jak zacząć? Mottem Cytat umieszczony na początku wypracowania pełni rolę motta. Jest to dobry sposób rozpoczynania pracy, ponieważ od razu wskazuje na znajomość literatury, a ponadto pozwala oryginalnie wejść w temat, wzbudzając zainteresowanie czytającego. Motto nie musi pochodzić z omawianego utworu, ważne jednak, by łączyło się z tematem pracy lub jej ideą przewodnią. Jeżeli pochodzi z innego utworu, należy pamiętać o wyraźnym
„Dramat romantyczny był tym gatunkiem literackim, który najpełniej wyraził romantyczną postawę wobec świata”. Rozważ to stwierdzenie, odwołując się do wybranych przykładów literackich. Komentarz Temat brzmi teoretycznie, co dla wielu oznacza ponuro i trudno. Ale wystarczy znać dwie zestawione tu płaszczyzny – konwencję gatunku i romantyczną postawę i już rzecz staje się prostsza. Temat dobry na klasówkę. Jeśli pokażesz, że dramaty romantyczne rzeczywiście świetnie wyrażały ideologię romantyków – będzie dobrze. Użyj sformułowań • Improwizując poeta
Motyw literacki – bezdomność Można mówić o różnych znaczeniach bezdomności – dosłownie – jako o braku miejsca do mieszkania. Znaczenia przenośne są bardzo bogate – mówi się o bezdomności ideowej, narodowej, tożsamościowej, religijnej czy egzystencjalnej! Wszystkie te rozumienia łączy wspólna cecha – brak punktu zaczepienia, bezpiecznego schronienia, miejsca czy sfery, w której można czuć się pewnie. Do jakich tematów? Bohaterowie bezdomni w literaturze. Zaprezentuj sylwetki na podstawie wybranych przykładów. Bezdomność i jej różne aspekty w literaturze.Omów, opierając
