LICEUM
Twórca komedii nowożytnej Molier (Jean Baptiste Poquelin) – to artystyczny pseudonim najważniejszego komediopisarza francuskiego II połowy XVII wieku – twórcy obyczajowej klasycznej komedii francuskiej. Był człowiekiem o wielkiej sile oddziaływania: potrafił „zabijać śmiechem brzmiącym ze sceny”. Występował przeciwko obłudzie i nikczemności, wyszydzał głupotę i zaślepienie. Życie Moliera było niełatwe i obfitujące w różne wydarzenia. Kilkanaście lat włóczył się z trupą aktorską po prowincjach, po powrocie do Paryża założył tu teatr (Komedia Francuska, po dziś dzień pierwsza
Emma Bovary – charakterystyka Emma Bovary to piękna i pełna wdzięku kobieta. Jest również egzaltowana i chętnie oddaje się marzeniom o życiu, jakie zna z namiętnie czytanych romansów. Bale, piękne toalety, romantyczni adoratorzy, przepych i komplementy, biżuteria, prezenty, ucieczki i podróże… Bohaterka sądziła, że małżeństwo z zakochanym w niej po uszy lekarzu spełni jej marzenia, ale nie – jeszcze bardziej ją ono frustruje. Emma widzi, że Karol jest flegmatycznym, choć
Co to za typ bohatera? Typowy przedstawiciel swojego pokolenia – urodził się w 1900 r., więc w chwili odzyskania niepodległości przez Polskę miał 18 lat, przeżył I wojnę i uczestniczył w wojnie 1920 r., także w bitwie, która przeszła do historii pod nazwą „cudu nad Wisłą”. Bohater dojrzewający – taki, którego osobowość i poglądy właśnie się kształtują. Szukający swojego miejsca w życiu. Charakterystyka – kwestionariusz osobowy Wiek: w chwili, gdy poznajemy bohatera, ma 14 lat i jest uczniem gimnazjum w Baku na
Po wydaniu opowiadań oświęcimskich zaczęła się nagonka na Tadeusza Borowskiego. Utożsamiano bohatera tych opowiadań, Tadka, z autorem. Zgadzało się wiele szczegółów biograficznych: imię, rodzaj studiów, zainteresowania, adres, praca. To wszystko sprawiało, że między Tadeuszem Borowskim a vorarbeiterem Tadkiem stawiano znak równości, a autora nazywano nihilista, degeneratem, zwyrodnialcem, człowiekiem bez moralności. Tymczasem ze świadectw więźniów obozu wiemy, że Tadeusz Borowski był solidarny z innymi więźniami, pomagał im, martwił się o ich
Izabela Łęcka – charakterystyka Izabela Łęcka, obiekt dramatycznej, wszechogarniającej miłości Stanisława Wokulskiego, stała się (w odbiorze czytelników) modelowym przykładem salonowej lalki o nienagannych manierach i przy zachowaniu pozorów wrażliwości i delikatności – pustki wewnętrznej, naiwności i głupoty. Wychowana w cieplarnianych warunkach panna Izabela często nie zdaje sobie sprawy, jak godne pożałowania są niektóre jej sądy i opinie, np. na temat małżeństwa. Dwudziestopięcioletnia panna Izabela (jak na ówczesne normy już nie
Postacie bohatera Innego świata i vorarbeitera Tadka, bohatera opowiadań oświęcimskich Tadeusza Borowskiego, często są zestawiane. Jednak o ile w obu przypadkach mamy do czynienia z narracją pierwszoosobową, bohatera-narratora możemy utożsamiać z autorem powieści, zaś w przypadku opowiadań Borowskiego nie mamy do tego prawa. Utożsamienie Tadka z Tadeuszem Borowskim krzywdziło i raniło autora, było przyczyną jego kłopotów zawodowych i osobistych. Zauważmy, jak różne są postawy Tadka i Gustawa! Tadek to człowiek
Faust, bohater tragedii Goethego, to niezwykły człowiek. Posiadł niezwykłą wiedzę – studiował na kilku fakultetach, ma swoich uczniów, prowadził własne badania i studia. Właściwe całe życie poświęcił pracy naukowej. Mimo swej mądrości i tak imponującej wiedzy, nie jest szczęśliwy. Pragnie czegoś więcej – czego? Sam dokładnie nie wie, ale chciałby pożyć piękniej, intensywniej, z większym rozmachem. To sprawia, że ten mędrzec jest bohaterem uniwersalnym, bliskim każdemu człowiekowi. Uosabia marzenia każdego
Artur i Edek – który lepszym typem władcy? Ponadczasowe w Tangu: rodzina, w której istnieje problem pokoleń, problem władzy, jej rodzaju i sposobu dochodzenia do niej, skutki rewolucji, skutki i smak życia bez wartości. W jakich odsłonach widzimy Artura i Edka? Akt I – Artur wraca z uczelni. W domu zastaje grających w karty – Eugeniusza, Babcię Eugenię i obojętnego na jej umizgi Edka. Żeby przywołać do porządku starszyznę, Artur wymierza swoiste kary. Eugenia ma leżeć na katafalku i rozmyślać o wieczności, a na
Tomasz Judym – niepoprawny idealista Co o nim wiemy? Główny bohater powieści Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego, doktor Tomasz Judym, pochodził z biednej rodziny robotniczej, był synem szewca. Jego dom rodzinny, jak sam go określa, to „(…) suterena, wilgotny grób pełen śmierdzącej pary. Ojciec wiecznie pijany, matka wiecznie chora. Zepsucie, nędza śmierć”. Po śmierci matki wzięła go na wychowanie ciotka. Judym był u niej chłopcem na posyłki, czyścił podłogi, mył naczynia, sypiał w przedpokoju
Józef K. – człowiek osaczony Dlaczego bohater jest tak ważny? Bohater Procesu Franza Kafki pokazuje uniwersalne postawy wobec losu, uosabia obawy właściwe każdemu człowiekowi. Dzięki parabolicznemu charakterowi powieść można odczytać na wiele różnych sposobów. Los Józefa K. może być ilustracją sytuacji człowieka w systemie totalitarnym, uważanym za największe zło XX w. Stalinizm czy faszyzm stawiały jednostkę wobec identycznych przeżyć. A może system pokazany w Procesie to świat biurokracji, także typowy dla naszych czasów?
Zenon Ziembiewicz – polski typ karierowicza Biografia bohatera Dzieciństwo – Boleborza (część dóbr hrabiów Tczewskich, w których ojciec po utracie własnego majątku otrzymuje miejsce rządcy). Nauka w szkole w pobliskim mieście. Pierwsze krytyczne oceny wobec rodziców – ciasnota ich horyzontów i anachroniczność sposobu myślenia. Nieodwzajemniona młodzieńcza miłość do koleżanki ze szkoły, Elżbiety Bieckiej, wychowanki ciotki Cecylii Kolichowskiej, właścicielki kamienicy. Studia w Paryżu. Znajomość z Karolem Wąbrowskim, synem pani Kolichowskiej. Związek ze śmiertelnie chorą na gruźlicę Adelą.
Wiek XIX. Norwegia. Młody Gregers Werle powraca do rodzinnego domu i pragnie naprawić świat. Występuje przeciw ojcu – bo stary Werle ma wiele na sumieniu: zdradzał żonę, oszukał wspólnika, służącą Ginę wydał za mąż za Hjalmara Ekdala – choć spodziewała się jego dziecka. Teraz, po 16 latach, jego syn – Gregers – który domyślił się wszystkiego – objawi światu prawdę. Jaka jest jego najważniejsza, kontrowersyjna decyzja? Bez wątpienia ta,
Co o nim wiemy? Jest ważnym bohaterem Pana Tadeusza Adama Mickiewicza – jego losy to główny wątek epopei narodowej. Jest ojcem tytułowego bohatera, starszym bratem Sędziego, tajemniczym emisariuszem ukrywającym się pod habitem bernardyna. Przed laty był jednak zupełnie innym człowiekiem! Nazywano go Wąsalem (od wielkich wąsów) i Wojewodą („przez żart: w istocie wiele znaczył w województwie,/ Bo rodzinę Sopliców miał jakby w dowództwie”). Młody Jacek to uosobienie cech sarmackich: porywczy i skłonny do bójek, dumny i pełen
Herakles – w mitologii rzymskiej zwany Herkulesem. Kim był? Herosem, czyli półbogiem. Synem Zeusa i śmiertelnej kobiety Alkmeny. Ulubieńcem Zeusa i Ateny, znienawidzony przez Herę (nic dziwnego, był dowodem zdrady jej męża). Dla przebłagania Hery nadano mu imię Herakles. Nic to nie pomogło – Hera nieprzerwanie prześladowała bohatera. Miał nadludzką siłę, która przysporzyła mu sławy, ale i niemało kłopotów. Był bowiem bardzo gwałtowny i często wpadał w gniew – nie panował wówczas nad swoją siłą
Kim był Syzyf? Królem Koryntu. Panował sprawiedliwie, przyczynił się do rozwoju swego państwa. Był ulubieńcem bogów. Zeus często zapraszał go na uczty odbywające się na Olimpie. Niestety, Syzyf miał jedną wadę – był strasznym plotkarzem. Co zrobił? Podpadł bogom. I to wiele razy. Najpierw wygadał się przed ludźmi z jakiegoś sekretu Zeusa. Prawdopodobnie zdradził, że to właśnie Zeus porwał córkę boga rzeki Asoposa. Ale dokładnie nie wiadomo, czym zdenerwował władcę Olimpu. Faktem
Wacław Potocki w Transakcji wojny chocimskiej, świadomy dewaluacji sarmackich wartości, pragnie wskrzesić czasy świetności polskiego oręża, przypomnieć, czym naprawdę powinien odznaczać się szlachcic Sarmata. Sięga więc w przeszłość, prawie pięćdziesiąt lat wstecz, opiewa przygotowania i przebieg bitwy pod Chocimiem w 1621 roku, kiedy to wojska polskie, dowodzone przez Karola Chodkiewicza, odniosły triumfalne zwycięstwo nad armią turecką. Potocki w trakcie pracy nad Transakcją… wykorzystał diariusz wojenny spisywany przez Jakuba Sobieskiego – jednego z uczestników bitwy. Świadomie nadał
Don Kichot – kwestionariusz osobowy Wiek: „zbliżał się do pięćdziesiątki”. Wygląd: „wysokiej postawy, suchy na twarzy, członki ma długie, żylaste, cerę żółtą, nos orli nieco zakrzywiony, długie wąsy, czarne i obwisłe”. Stan cywilny: kawaler, ale wzdychający do pięknej Dulcynei z Toboso (raczej wytworu jego wyobraźni niż realnie istniejącej osoby). Mocne strony: łagodny, prostoduszny. Umie współczuć, ma silne poczucie sprawiedliwości. Sancho Pansa powiedział o nim: „duszę ma jak kryształowy dzban, nie potrafi nikomu szkodzić,
Co o niej wiemy? Jest bohaterką powieści Elizy Orzeszkowej Nad Niemnem. To córka ciotecznej siostry Benedykta Korczyńskiego. Nie wychowywała się w szczęśliwej rodzinie. Jej ojciec porzucił żonę dla nauczycielki Francuzki. Po śmierci matki i utracie majątku Justyna zamieszkała w Korczynie razem z ojcem, zdziwaczałym muzykiem. Miała wówczas 14 lat. W wychowywaniu ubogiej krewniaczki pomagała pani Andrzejowa Korczyńska, wdowa po najstarszym bracie Benedykta. Justyna dostawała piękne suknie, książki, nuty. Wiele czasu spędzała w Osowcach – majątku pani Andrzejowej.
Dane o utworze Dzieło: Hamlet Autor: William Szekspir Czas i miejsce akcji Dania, zamek w Elsynorze – historię o królewiczu, który udawał obłąkanego, by zemścić się na stryju za zamordowanie ojca, zaczerpnął Szekspir z Historii tragicznych Belleforesta i Hamleta – dramatu nieznanego autora. Pierwowzorem Hamleta był bajeczny książę jutlandzki Amleth z V w. Dane osobowe Imię: Hamlet Imiona rodziców: Gertruda i Hamlet Wiek: mówi się o nim często „młody Hamlet”, ale to określenie może służyć rozróżnieniu
Co o nim wiemy? Jim to tytułowy bohater powieści Josepha Conrada Lord Jim (1900 r.). Urodził się w Essex jako jeden z pięciu synów pastora. To ważne – już z domu wyniósł przeświadczenie o istnieniu niezmiennych wartości. Jim pragnął zostać marynarzem, trafił więc na „statek szkolny do oficerów marynarki handlowej” i szybko zdobył patent oficerski. Tragiczny okazał się rejs Jima na statku Patna, który przewoził 800 malajskich pielgrzymów. W chwili zagrożenia, gdy wydawało się, że okręt zatonie, razem
