Najprościej podzielić polski barok na dwa ważne nurty:
- dworski (Jan Andrzej Morsztyn, Daniel Naborowski),
- sarmacki (Jan Chryzostom Pasek, Wacław Potocki).
Nie zamyka to jednak zasobu informacji o baroku polskim. W zakresie poezji wyróżniamy przecież poezję
- metafizyczną,
- „ziemskich rozkoszy”,
- plebejską,
- ziemiańską.
Warto wynotować sobie zestaw autorów i tytułów:
- Prekursor baroku – Mikołaj Sęp-Szarzyński – poeta „rozdwojony w sobie”:
- Rytmy albo wiersze polskie
- O nietrwałej miłości rzeczy świata tego
- O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem, światem i ciałem
- Jan Andrzej Morsztyn – poeta miłości:
- Daniel Naborowski – piewca przemijalności:
- Marność
- Krótkość żywota
- Cnota grunt wszystkiemu
- Wacław Potocki – poezja nurtu sarmackiego
- Nierządem Polska stoi
- Pospolite ruszenie
- Kto mocniejszy ten lepszy
- Zbytki polskie
- Jan z Kijan – poezja plebejska:
- Fraszki Sowizdrzała Nowego
Oprócz poezji różnych nurtów literatura baroku może poszczycić się eposem – mianowicie Wacława Potockiego Transakcją wojny chocimskiej. W zakresie ówczesnej prozy poznaliśmy:
- Jan Chryzostom Pasek – Pamiętniki – dział pamiętnikarstwa.
- Jan Sobieski – listy do Marysieńki – literatura epistolarna.
Zobacz: