Wiek XIX. Norwegia. Młody Gregers Werle powraca do rodzinnego domu i pragnie naprawić świat. Występuje przeciw ojcu – bo stary Werle ma wiele na sumieniu: zdradzał żonę, oszukał wspólnika, służącą Ginę wydał za mąż za Hjalmara Ekdala – choć spodziewała się jego dziecka. Teraz, po 16 latach, jego syn – Gregers – który domyślił się wszystkiego – objawi światu prawdę. Jaka jest jego najważniejsza, kontrowersyjna decyzja? Bez wątpienia ta,
Co o nim wiemy? Jest ważnym bohaterem Pana Tadeusza Adama Mickiewicza – jego losy to główny wątek epopei narodowej. Jest ojcem tytułowego bohatera, starszym bratem Sędziego, tajemniczym emisariuszem ukrywającym się pod habitem bernardyna. Przed laty był jednak zupełnie innym człowiekiem! Nazywano go Wąsalem (od wielkich wąsów) i Wojewodą („przez żart: w istocie wiele znaczył w województwie,/ Bo rodzinę Sopliców miał jakby w dowództwie”). Młody Jacek to uosobienie cech sarmackich: porywczy i skłonny do bójek, dumny i pełen
Kim był Syzyf? Królem Koryntu. Panował sprawiedliwie, przyczynił się do rozwoju swego państwa. Był ulubieńcem bogów. Zeus często zapraszał go na uczty odbywające się na Olimpie. Niestety, Syzyf miał jedną wadę – był strasznym plotkarzem. Co zrobił? Podpadł bogom. I to wiele razy. Najpierw wygadał się przed ludźmi z jakiegoś sekretu Zeusa. Prawdopodobnie zdradził, że to właśnie Zeus porwał córkę boga rzeki Asoposa. Ale dokładnie nie wiadomo, czym zdenerwował władcę Olimpu. Faktem
Don Kichot – kwestionariusz osobowy Wiek: „zbliżał się do pięćdziesiątki”. Wygląd: „wysokiej postawy, suchy na twarzy, członki ma długie, żylaste, cerę żółtą, nos orli nieco zakrzywiony, długie wąsy, czarne i obwisłe”. Stan cywilny: kawaler, ale wzdychający do pięknej Dulcynei z Toboso (raczej wytworu jego wyobraźni niż realnie istniejącej osoby). Mocne strony: łagodny, prostoduszny. Umie współczuć, ma silne poczucie sprawiedliwości. Sancho Pansa powiedział o nim: „duszę ma jak kryształowy dzban, nie potrafi nikomu szkodzić,
Co o niej wiemy? Jest bohaterką powieści Elizy Orzeszkowej Nad Niemnem. To córka ciotecznej siostry Benedykta Korczyńskiego. Nie wychowywała się w szczęśliwej rodzinie. Jej ojciec porzucił żonę dla nauczycielki Francuzki. Po śmierci matki i utracie majątku Justyna zamieszkała w Korczynie razem z ojcem, zdziwaczałym muzykiem. Miała wówczas 14 lat. W wychowywaniu ubogiej krewniaczki pomagała pani Andrzejowa Korczyńska, wdowa po najstarszym bracie Benedykta. Justyna dostawała piękne suknie, książki, nuty. Wiele czasu spędzała w Osowcach – majątku pani Andrzejowej.
Dane o utworze Dzieło: Hamlet Autor: William Szekspir Czas i miejsce akcji Dania, zamek w Elsynorze – historię o królewiczu, który udawał obłąkanego, by zemścić się na stryju za zamordowanie ojca, zaczerpnął Szekspir z Historii tragicznych Belleforesta i Hamleta – dramatu nieznanego autora. Pierwowzorem Hamleta był bajeczny książę jutlandzki Amleth z V w. Dane osobowe Imię: Hamlet Imiona rodziców: Gertruda i Hamlet Wiek: mówi się o nim często „młody Hamlet”, ale to określenie może służyć rozróżnieniu
Co o nim wiemy? Jim to tytułowy bohater powieści Josepha Conrada Lord Jim (1900 r.). Urodził się w Essex jako jeden z pięciu synów pastora. To ważne – już z domu wyniósł przeświadczenie o istnieniu niezmiennych wartości. Jim pragnął zostać marynarzem, trafił więc na „statek szkolny do oficerów marynarki handlowej” i szybko zdobył patent oficerski. Tragiczny okazał się rejs Jima na statku Patna, który przewoził 800 malajskich pielgrzymów. W chwili zagrożenia, gdy wydawało się, że okręt zatonie, razem
Przypadki Robinsona Crusoe zupełnie niesłusznie uchodzą za powieść dla młodzieży, a nawet dla dzieci. Oczywiście ważna jest ich warstwa przygodowa, ale warto mieć świadomość, że to także utwór przedstawiający pewien światopogląd oraz rady życiowe charakterystyczne i dla czasów, w którym powstał, i o znaczeniu uniwersalnym. Światopogląd i rady dla ludzi jak najbardziej dorosłych! Ale warto i to wiedzieć, że ogólny wydźwięk powieści nie jest specjalnie optymistyczny i prowadzi do ponurych
Odyseusz – charakterystyka Odyseusz, bohater Odysei Homera, to król Itaki, mąż pięknej i wiernej Penelopy i ojciec Telemacha. Rodzina i królestwo były dla niego wielką wartością: 10 lat trwa jego podróż na rodzinną wyspę! Ta podróż obfituje w trudy i niebezpieczeństwa, których mógł uniknąć. Zgubiła go jednak … próżność. Ten na ogół rozważny i mądry bohater wyjawia swoje imię Polifemowi i tym samym narażą się na zemstę Posejdona, który jak
Tartuffe, bohater Świętoszka Moliera – charakterystyka. Świętoszek, tytułowy bohater komedii Moliera, to raczej antypatyczna postać. Mało brakowało, a przejąłby on cały dom i majątek naiwnego Orgona – rozpoznanie w nim oszusta i przestępcy przez urzędnika, który przyszedł do domu Orgona, to trochę naciągany chwyt. Bardziej prawdopodobne byłoby, gdyby naiwność i głupota zostały ukarane… Tartuffe to człowiek o rumianej, okrągłej twarzy, kreujący się na ascetę spędzającego całe dnie na modlitwie i
Święty Aleksy Święty Aleksy, bohater średniowiecznej legendy, to wzór świętego – ascety. Choć dziś postępowanie świętego i jego tryb życia mogą wydawać nam się dziwne, a nawet psychopatyczne, to jednak asceta był jednym z najważniejszych wzorców parenetycznych średniowiecza! Aleksego nie postrzegano jak wariata ani niezwracającego uwagi na uczucia innych psychopatę, lecz godnego najwyższego podziwu człowieka, który dzięki swej wyjątkowości i wytrwałości osiągnął najwyższe szczęście – chwałę w niebie. Nie zapominajmy,
Hrabia Henryk to postać tragiczna. Jego tragizm wynika ze sprzeczności między uprawianiem poezji a rolą męża i ojca. Poza tym ideały romantycznej poezji (mara Dziewicy – ideał romantycznej kochanki, “stary orzeł wypchany w piekle”- symbol sławy, “spróchniały obraz Edenu, dzieło Belzebuba” – symbol natury) okazują się szatańskimi mamidłami, a obowiązki męża i ojca są nudne, męczące, tchną filisterstwem. Hrabia Henryk symbolizuje także tragizm ginącej klasy – arystokracji. Zresztą – chce
Eugeniusz Rastignac – charakterystyka Eugeniusz Rastignac jest młodzieńcem o ujmującej powierzchowności, który podoba się kobietom. Ma niebieskie oczy, czarne włosy i jasną karnację. Dość szybko zauważa, że uroda potrzebuje odpowiedniej oprawy – czyli eleganckiego ubrania, dlatego zanim wejdzie na salony, inwestuje w elegancki, dobrze uszyty strój. Widzi, że człowiek niechlujny, ubrany niestarannie i o złych manierach w Paryżu ani rusz. Ludzie często oceniają nas po pozorach – jako biednie ubrany
Jacek Soplica i dzieje jego życia stały się symbolem (i modelem) przemiany duchowej z człowieka hardego, samowolnego, realizującego przede wszystkim własne zachcianki, a nawet naruszającego prawo w człowieka, który poświęca własną dumę na rzecz dobra kraju, pokorą i działalnością patriotyczną odkupuje dawne przewinienia wobec ludzi i ojczyzny. Od tej pory taki model bohatera zaczął się pojawiać w literaturze polskiej – słynny przykład takiego bohatera to Sienkiewiczowski Kmicic. Jacek to chyba
Andrzej Kmicic – charakterystyka Andrzej Kmicic to jeden z najsympatyczniejszych, obok Zagłoby i Wołodyjowskiego, bohaterów Trylogii. Nie jest to bohater, który ma szczególnie bogate życie duchowe, lecz na pewno ma ciekawe przygody. Jego koleje losu przypominają trochę dzieje Jacka Soplicy – jak bohater Pana Tadeusza jest śmiertelnie zakochany, lecz los rozdziela go z ukochaną. Prawdę mówiąc, Kmicic traci Oleńkę przez własną głupotę i wandalizm, a Jacek z przyczyn niezależnych od
Jagna to niezwykle piękna dziewczyna. Pod jej urokiem jest każdy, kto ją zobaczy. Oczywiście, na wsi za piękne nie były uważane kobiety drobne, bardzo szczupłe, lecz dorodne, duże – takie mogły być dobrymi gospodyniami, rodzić zdrowe i silne dzieci. To ważne – Jagna idealnie spełniała te warunki i Maciej nie patrzy na nią jak na damę swego serca, lecz jak na istotę biologiczną. Jagna ma piękne, złote włosy, niebieskie, ogromne
Werter, bohater powieści Johanna Wolfganga Goethego Cierpienia młodego Wertera, niekoniecznie musi wzbudzać sympatie współczesnego czytelnika. Wydaje się ślamazarny, leniwy, płaczliwy i … niemęski. Trudno dziś uwierzyć, że w ówczesnych młodych odbiorcach powieści wzbudzał tyle emocji, że wydawał się im fascynującym bohaterem – naśladowano jego sposób ubierania się (nawet efektowne zestawienie żółtego z błękitnym) i sposób mówienia. Młodym ludzie uważali, że Werter jak nikt wyraził ich nastroje – przygnębienie, poczucie bezsensu
Maciej Boryna jest jednym z najważniejszych bohaterów powieści Reymonta. Mamy wrażenie, że wraz z jego śmiercią wszystko się zmienia: Jagna zostaje wypędzona z domu, kobieta (Hanka) ma w pewnym sensie lepszą pozycję od mężczyzny (Antka) itd. Widzimy, że Maciej, choć pełen wad, był gwarantem pewnego porządku i w domu, i w gromadzie. Chłopi potrzebowali silnego przywódcy, którym nie mógł być przecież ksiądz dobrodziej (potraktowany zresztą w powieści z ironią i
Makbet był człowiekiem o ogromnej wrażliwości i wyobraźni. Analizował stany własnej duszy i zmiany, jakie w nim zachodziły, dręczyło go poczucie winy. To bohater niemal tak refleksyjny i wrażliwy jak inny bohater dramatu Szekspira, królewicz Hamlet. Makbet ujmuje dojrzałością przemyśleń i ich piękna forma. Przemawia pięknym, niemal poetyckim językiem. Nawet gdy przegrał już wszystko, zmienił się w podejrzliwego i ponurego tyrana, stracił żonę i za parę chwil straci życie, wygłasza
W pierwszej chwili lady Makbet może wydawać się amoralna i demoniczna. Tak naprawdę jednak jest to postać niejednoznaczna. Na pewno bardzo kocha męża – dlatego pragnie wywyższenia ukochanego człowieka. Jest pewna, że Makbetowi szczęście zapewni korona. Zdobycie władzy, jak myśli, okaże się także dobre dla ich małżeństwa. Ona niemal cudem ocala Makbeta przed zdemaskowaniem na uczcie i troszczy się o jego wypoczynek. Wbrew pozorom jest godna współczucia – bo mimo