Tag "motyw człowieka w literaturze"

Napisz rozprawkę, w której ustosunkujesz się do tezy: to człowiek człowiekowi jest potrzebny do szczęścia. W uzasadnieniu swego stanowiska wykorzystaj przykłady z literatury, historii lub sztuki.

Napisz rozprawkę, w której ustosunkujesz się do tezy: to człowiek człowiekowi jest potrzebny do szczęścia. W uzasadnieniu swego stanowiska wykorzystaj przykłady z literatury, historii lub sztuki. „Człowiek człowiekowi… wilkiem!” odruchowo odpowiemy, pamiętając łacińską sentencję. I jest w tych słowach sporo prawdy, bo przecież wydarzenia ostatnich lat wskazują, że w ślad za rozwojem cywilizacyjnym wcale nie idzie rozwój więzi międzyludzkich. Wręcz przeciwnie, jesteśmy coraz gorzej do siebie nastawieni. Przerażające akty terroru, pogoń za pieniędzmi, wieczna rywalizacja o

„Człowiek nie kamień…”. Jaki komentarz do słów Jana Kochanowskiego dopisali twórcy XIX i XX wieku?

„Człowiek nie kamień…”. Jaki komentarz do słów Jana Kochanowskiego dopisali twórcy XIX i XX wieku? Treść sceny nie pozostawia żadnych wątpliwości: mężczyzna, kobieta, szkarłatny anioł z mieczem w dłoni, za nimi gałęzie palmowe, przed nimi – pustka. Twarz Adama zakryta jest w geście rozpaczy, Ewa krzyczy; mówi się, że jej krzyk nawet teraz, po tylu stuleciach, wciąż rozbrzmiewa w uszach patrzących. To już nie średniowiecze. Postacie pierwszych ludzi nie są ukształtowane jako niedościgły wzór, daleko

Człowiek – motyw

Człowiek – to bez wątpienia najważniejszy i podstawowy temat literatury. Ilu pisarzy, tyle obrazów ludzkich. Czy można dopatrzyć się między nimi podobieństw? Oczywiście. Przypomnijmy sobie, jak zmieniła się wizja człowieka i jego stosunek do świata na przestrzeni epok. Ta wiedza przyda się na egzaminie gimnazjalnym. Jaki jest człowiek Mocny, dobry, wielki Dowody: Akty poświęcenia się człowieka dla drugiego człowieka. Zwycięstwo człowieka nad sobą samym, pokonanie własnej słabości. Walka i zwycięstwo ludzi

Najważniejsze motywy renesansowej literatury

Wotywy Literatury renesansu Człowiek i jego sprawy Miłość Władza Wzorce postępowania (pareneza) Człowiek i jego sprawy W średniowieczu dominantą był Bóg, wciąż znajdowaliśmy się w kręgu spraw religijnych i słuchaliśmy o pogardzie dla rzeczy doczesnych, takich jak pieniądze, sława czy też stroje, piękne domy itp., itd. W renesansie rzecz się zmienia: bohaterem jest człowiek – zanurzony w ludzkich sprawach, poszukujący radości życia. Autorem też jest człowiek – i nie skrywa się pod ochronnym pancerzem anonimu, lecz pożąda sławy:

Uprzedmiotowienie człowieka jako problem w literaturze i sztuce

Uprzedmiotowienie człowieka jako problem w literaturze i sztuce (np. Kantor, Wróblewski, Różewicz). Omów i zinterpretuj zjawisko na wybranych przykładach. Określone w temacie zjawisko jest niestety ważną cechą XX-wiecznej kultury. Społeczne i psychologiczne skutki przemian kulturowych i cywilizacyjnych nie zawsze mają charakter pozytywny… Inne możliwe sformułowania tematu Dwudziestowieczny kryzys kultury w dziełach pisarzy i plastyków. Omów zjawisko, wskazując wybrane przykłady tekstów kultury. Metafizyczne zniewolenie człowieka współczesnego. Przedstaw motyw na wybranych przykładach literackich, malarskich, filmowych.  

Człowiek – wiersze o człowieku

Wiersze o człowieku dotyczą zwykle kondycji ludzkiej, miejsca człowieka w świecie i kosmosie, mają postać refleksji filozoficznej i historycznej, tak jak u Szymborskiej. Mogą dotyczyć także moralności, rozumianej jako wyzwanie i konieczność sprostania trudnym zasadom (tak jest na ogół w utworach Herbertach). Niekiedy dotyczą też wad i zalet ludzkich, zawierają proste pouczenie – morał, wytykają błędy, wychwalają zalety, uczą, jak postępować (tak jest np. w bajkach Krasickiego). Zbigniew Herbert Przesłanie Pana Cogito To jeden z najbardziej znanych wierszy-testamentów. Występuje w nim

Człowiek i świat w wierszach Wisławy Szymborskiej

1. Zachciało mu się szczęścia zachciało mu się prawdy zachciało mu się wieczności, patrzcie go! Sto pociech Oczywiście – człowiekowi. Jest w tych strofach mocna dawka ironii, warto też zwrócić uwagę na operowanie słowem potocznym. To dość często spotykane, wypełnione oburzeniem zdanie, jakiego używamy, mówiąc o kimś, kto ma niewspółmierne do możliwości zamiary i przesadne wyobrażenia: patrzcie go! A to mu się zachciało! Sto pociech z nim! Sformułowanie rodem z

Tematy prac pisemnych skupionych wokół człowieka

Tematy wokół człowieka Zestaw zagadnień do przemyślenia: Poświęcenie człowieka dla innych ludzi, wzniosłych idei. Przykłady walki ze złem – zwycięstw i porażek. Autorytety – ludzie, którzy czynią dobro, czynnie przeciwdziałają złu. Sprawcy zła. Zbrodniarze historii i współczesności. Obrazy wielkich tragedii – dzieła ludzi. Ich konsekwencje. Kim właściwe jest człowiek: zbrodniarzem czy bohaterem? Czy można zdefiniować naturę ludzką? Uniwersalne wartości etyczne, które powinna pielęgnować ludzkość. Terror, przemoc – przykłady w literaturze i kulturze. Człowiek •

Natura ludzka w literaturze oświecenia

Natura ludzka w literaturze oświecenia. Wstęp I Czy człowiek jest z natury dobry czy zły? To pytanie nurtuje pisarzy i filozofów od czasów najdawniejszych. Twórcy literatury i kultury oświecenia nie byli zgodni w tej kwestii. W epoce rozumu człowiek znów stał się ośrodkiem zainteresowania myślicieli i pisarzy, dlatego w oświeceniowych utworach, takich jak „Kandyd” Woltera znajdziemy wiele refleksji dotyczących ludzi i stworzonego przez nich świata. Wstęp II Gdy myślałam o tym, jakie utwory wykorzystać w tej pracy, przyszedł mi do głowy

Wzór człowieka epoki rozumu – na przykładzie znanych Ci pisarzy epoki.

Wzór człowieka epoki rozumu – na przykładzie znanych Ci pisarzy epoki. Odwołując się do konkretnych osób, scharakteryzuj oświeceniowego wolnomyśliciela. Wstęp Człowiek epoki rozumu powinien być, rzecz jasna, przede wszystkim rozumny – czyli myślący, kierujący się zdrowym rozsądkiem, wierzący w siłę ludzkiego rozumu i umiejący się posługiwać tym rozumem. Powinien mieć naturę empirysty lub racjonalisty (zresztą te dwie postawy bynajmniej nie wykluczają się). Rozwinięcie Zacznijmy od ideału człowieka epoki rozumu zawartego w literaturze. Może

Zmory wojny i cywilizacji w poezji Tadeusza Różewicza

Różewicz o wojnie i cywilizacji Zmory wojny i cywilizacji w poezji Tadeusza Różewicza. Wstęp Tadeusz Różewicz urodził się w 1921 r., należy więc do pokolenia Kolumbów. Jego młodość przypadła na koszmarne lata wojny i okupacji. Jako młody chłopak nie mógł normalnie uczyć się czy pracować – jego startem w dorosłość była walka w partyzanckich oddziałach AK. Rozwinięcie To naprawdę koszmarne doświadczenie – ciągły starach przed własną śmiercią, rozpacz po śmierci najbliższych, głód, rany. I konieczność strzelania do innych

„W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę” (Albert Camus, Dżuma)

„W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę.” (Albert Camus, „Dżuma”) Komentarz do tematu Temat często stawiany w kontekście wydarzeń wojennych lub innych aktów zagrożenia. Wpisuje się w cały cykl tematów i rozważań o naturze ludzkiej. Camus jest optymistą – wierzy w człowieka. Taki cytat z reguły opatrzony jest komentarzem potwierdź lub zaprzecz. Ale najpierw – przemyśl! Podpowiedź: Czy w ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę? Musicie sami poszukać

Człowiek dla Boga czy Bóg dla człowieka? Twój sąd o średniowieczu.

Człowiek dla Boga czy Bóg dla człowieka? Twój sąd o średniowieczu. Taki temat trafia się często na klasówkach po opracowaniu średniowiecza. Dlatego aby dobrze go napisać, nie wystarczy znajomość ogólna ideologii epoki – trzeba odwołać się do całości dorobku literackiego. Filozoficznego, nawet do historii. Większość uczniów będzie pisać o teocentryzmie, ustali, że była to epoka, w której zdecydowanie dominowała opcja „człowiek dla Boga”. Łatwo to udowodnić, opisując średniowieczne lektury. Ale można też zaprzeczyć

Obraz Boga i świata w Trenach Jana Kochanowskiego

Obraz Boga w Trenach ulega zmianie w stosunku do tego, jaki dominował w dotychczasowej twórczości poety. Wcześniej często pojawiał się w niej zachwyt nad wspaniałym porządkiem pełnego dobroci świata, rozumnie rządzonego przez Boga. Wyrazem miłości i zaufania do takiego Stwórcy jest Hymn (Czego chcesz od nas, Panie). Przypomnij sobie jednak, że i przed Trenami wizerunek Boga nie był tylko jednoznacznie optymistyczny. Obie fraszki O żywocie ludzkim sugerują niejako obojętność Boga wobec człowieczej codzienności; choć, przyznać trzeba, obojętność

Człowiek – motyw literacki

Motyw literacki – człowiek Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest – zawyrokował Joseph Conrad, angielski pisarz, polskiego pochodzenia. Miał rację. Gdzież nam, zwykłym ludziom, do arcydzieł? Są wprawdzie jednostki wybitne, ale są też potwory, świadczące o jakimś kosmicznym błędzie! Zresztą różne zdarzają się opinie na ten temat: W ludziach więcej rzeczy zasługuje na podziw niż na pogardę – upiera się Albert Camus, inny wielki obrońca etyki w literaturze. Ludzie są słabi,

Człowiek i sens życia – cytaty

Miarą wszystkiego jest człowiek. Pitagoras Nie tak łatwo rzec: chcę być człowiekiem. Horacy Człowiek jest tajemnicą – z tajemnicy przybywa i w tajemnicę odchodzi. Maria Dąbrowska Wielkość człowieka polega na jego postanowieniu, by być silniejszym niż warunki czasu i życia. Albert Camus Być człowiekiem to czuć, kładąc swoją cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata. Antoine de Saint-Exupéry Nie ma nic słabszego na ziemi niż człowiek. Homer Życie jest w kolorze, który ma twoja

Dziedzictwo epok – Tabela 2 CZŁOWIEK

 Tabela 2  Człowiek Przegląd okresów historycznoliterackich według ich zawartości ideowej. Oto podstawowe pojęcia: człowiek, Bóg, wartości, wiedza, sztuka w układzie tabelarycznym. Ten zestaw pomoże Ci uporządkować wiedzę przed maturą.   Człowiek ANTYK W antyku rodzi się humanizm. Starożytni filozofowie spędzają lata na poszukiwaniu recepty na szczęście. Artyści rzeźbią piękne ludzkie ciała, poeci wielbią to, co w człowieku szlachetne i cenne: mądrość, odwagę, męstwo, sprawiedliwość. Ludzie są niemal równi bogom (a

Troska poetów barokowych o losy człowieka i państwa na podstawie wybranych utworów tej epoki.

Troska o losy człowieka wynika już z charakteru tej epoki, z jej metafizycznej, skierowanej ku pozaziemskiej tematyce filozofii. Troska ta wyraża się w poszukiwaniu odpowiedzi na odwieczne pytanie: kim jest człowiek? Czy istnieje w doczesnym świecie cokolwiek trwałego? Jakie wartości są prawdziwe? Tę refleksję znajdujemy już w twórczości prekursora baroku – Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego. Wg tego twórcy życie człowieka jest heroiczną walką z szatanem – czyli z ciałem, z pokusami ziemskimi. Wyraża to Sęp-Szarzyński w sonetach O wojnie naszej, którą wiedziemy z szatanem,

Renesansowe koncepcje ujmowania życia i człowieka

Można pokusić się o porównanie z wiekami średnimi, ba z antykiem, bo przecież renesans wskrzesza starożytną wizję człowieka i jego indywidualizmu. Anonimowość i skromność średniowiecza już mu nie wystarcza. Jaką pozycję chce zająć w życiu, we wszechświecie? Szukaj u: Dantego w Boskiej Komedii, Boccaccia w Dekameronie, Szekspira w Hamlecie (słynny monolog „Być albo nie być”) Jana Kochanowskiego w Pieśniach, Trenach (tu zauważ kryzys światopoglądowy zawarty w Trenach), Mikołaja Reja w Żywocie człowieka poczciwego, Mikołaja Sępa Szarzyńskiego

Jak poeci barokowi definiowali człowieka i jego sytuację we wszechświecie?

Generalnie nie przypisywali człowiekowi zbyt wielkiej potęgi, tej, którą znamy z renesansowego humanizmu. Przeciwnie człowiek – kruszyna, słaby, rozdwojony w sobie, przemijający. To, co ukocha na tej ziemi – musi porzucić. To, do czego przykłada wagę: uroda, dobrobyt, sława – to wszystko marności. Prawdziwe wartości są gdzieś tam, po śmierci, w pobliżu Boga… Smutne? Czasem dramatyczne, pełne rozpaczy, czasem spokojne, niosące ufność w Bogu, kiedy indziej prawie radosne w używaniu choćby tej chwili życia. Barok