Tag "romantyzm w Polsce"
Sądy o Polsce i Polakach w twórczości Juliusza Słowackiego. Komentarz Temat dość prosty. Masz dokonać przeglądu utworów Słowackiego, które traktują o Polsce i Polakach.Praca ta łatwo może się przerodzić w bardzo szkolną, wręcz prymitywną wyliczankę dzieł. By tego uniknąć, pogłębiajmy nasze refleksje, oryginalnie formułujmy sądy, unikajmy powtórzeń typu: w tym utworze, w następnym utworze… Najlepiej pogrupować problemy i na ich osi konstruować pracę (kolejny problem – kolejny punkt). Uwaga! Cytat zawarty w temacie rzadko służy jedynie ozdobie.
Romantyczne wizerunki żon – postacie prawdopodobne czy schematyczne? Próba oceny (Kobieta w dziełach romantyków. Rodzina w romantycznych utworach). Komentarz Kobieta, żona, rodzina – to drugi pod względem popularności temat, w którym wykorzystasz wiedzę o kobiecych bohaterkach literatury romantycznej. Drugi, bo wiadomo, że pierwszym tematem w romantyzmie jest miłość. Tu miłość także w tle musi się pojawić i mówimy o tych samych osobach i losach. Tyle że bardziej pod kątem wizerunków żon, obserwacji kobiet czy modelu rodziny, który pojawił
Model romantycznej miłości i polemika z nim w utworach literackich epoki. Komentarz W przypadku każdej epoki mamy w szkole do czynienia z tematami, które pojawiają się częściej niż inne. Niekoniecznie dowodzi to braku pomysłowości nauczyciela! Dotyczą one po prostu najistotniejszych kwestii wiążących się z danym okresem. Romantyzm także ma swoje „samograje”. Jednym z nich jest miłość. Rada Zwróć jednak uwagę na drugą część polecenia – chodzi nie tylko o romantyczny model miłości, także o sprzeciw wobec
Mity romantyzmu umarłe czy ciągle żywe? Uzasadnij swój sąd. Komentarz Temat pozwala na dość dużą swobodę, ale nie oznacza to wcale, że jest banalnie łatwy i wystarczy napisać cokolwiek, co akurat przychodzi do głowy. Przeciwnie, wymaga przemyślenia, znajomości kultury epoki romantyzmu i orientacji w kulturze współczesnej. Pamiętaj!, że Twój własny sąd jest szalenie ważnym elementem tej pracy. Jak wzbogacić pracę? Jeśli uważasz, że mity romantyzmu przetrwały, zastanów się, czy to dobrze, czy źle.
Miłość w komediach Aleksandra Fredry – polemika z romantycznym wzorcem tego uczucia. Choć temat brzmi niewinnie, sprawdza twoją znajomość utworów romantyków, w których obecny jest motyw miłości (a jest ich bardzo wiele!), umiejętność syntezy, prócz tego znajomość dzieł Aleksandra Fredry oraz to, czy umiesz porównywać i wyciągać wnioski. Ważne utwory Dziady, Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego, Śmierć Pułkownika i Reduta Ordona Adama Mickiewicza; Kordian i Grób Agamemnona Juliusza Słowackiego; Nie-boska komedia Zygmunta Krasińskiego. Cechy
Bohater romantyczny – kto to taki? Przedstaw cechy wybranych bohaterów romantycznych i zastanów się, czy tylko w romantyzmie spotykasz taki sposób kreowania postaci. Odwołaj się do wybranych tekstów kultury. Bohater romantyczny to bardzo często artysta. W romantyzmie to poeta – wieszcz: przywódca narodu, wiodący go ku lepszej przyszłości. W innych epokach artystów z bohaterami romantycznymi łączy przede wszystkim przekonanie o własnej wielkości i wywyższanie się nad innych, a nawet pewnego rodzaju pogarda wobec reszty świata. Romantyczni
„Dramat romantyczny był tym gatunkiem literackim, który najpełniej wyraził romantyczną postawę wobec świata”. Rozważ to stwierdzenie, odwołując się do wybranych przykładów literackich. Komentarz Temat brzmi teoretycznie, co dla wielu oznacza ponuro i trudno. Ale wystarczy znać dwie zestawione tu płaszczyzny – konwencję gatunku i romantyczną postawę i już rzecz staje się prostsza. Temat dobry na klasówkę. Jeśli pokażesz, że dramaty romantyczne rzeczywiście świetnie wyrażały ideologię romantyków – będzie dobrze. Użyj sformułowań • Improwizując poeta
Cyprian Norwid Moja piosnka [II] Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów Nieba… Tęskno mi, Panie… Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą… Tęskno mi, Panie… Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są – jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie… Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej, Której już nie wiem, gdzie leży mieszkanie, Równie niewinnej… Tęskno
Sprawdź swoją wiedzę z Pana Tadeusza 1. Jakie grzyby zbierał Wojski podczas wspólnego grzybobrania? 2. W jakim miejscu Telimena trzymała plan Petersburga? 3. Jak nazywano Macieja Dobrzyńskiego? 4. Czego dotyczył spór pomiędzy Rejentem a Asesorem? 5. Czym, według narratora, różnił się styl życia szlachcianek z zaścianka dobrzyńskiego od życia tamtejszych chłopek? 6. W jakiej sytuacji Hrabia ukradkiem podglądał Zosię i kto go na tym przyłapał? 7. W jakim porządku mieszkańcy Soplicowa szli na
Geneza: III część Dziadów napisał Mickiewicz po upadku powstania listopadowego. Są one próba rehabilitacji poety za to, że nie wziął udziału w powstaniu. Od miejsca powstania nazywa się tę część Dziadami drezdeńskimi, w odróżnieniu od wileńsko-kowieńskich (cz. II i IV) Czas i miejsce akcji: listopad 1823, Wilno, ale też okolice Lwowa i Warszawa oraz Petersburg Najważniejsze wydarzenia: Przemiana Gustawa w Konrada Monolog Konrada (Wielka improwizacja) Widzenie księdza Piotra Bal u Senatora Bohaterowie: Gustaw-Konrad – zbuntowany, romantyczny bohater,
Koncepcja wielkiego człowieka w twórczości Cypriana Norwida. Jednym z przewodnich motywów poezji Norwida był konflikt pomiędzy jednostką a społeczeństwem. Poeta poświęcił wiele utworów „wielkim ludziom”, którzy nie zostali należycie docenieni, gdyż dalece wykraczali poza swoje czasy. Dla Norwida geniusz jednostki zawsze wiązał się ze społecznym odrzuceniem. Warto pamiętać, że słowa poety najpełniej potwierdza jego własne, tragiczne życie. Analiza tematu Twoje zadanie polega na omówieniu utworów Norwida, które poruszają temat wielkich ludzi. Dla
Adam Mickiewicz Oda do młodości Bez serc, bez ducha, to szkieletów ludy; Młodości! dodaj mi skrzydła! Niech nad martwym wzlecę światem W rajską dziedzinę ułudy: Kędy zapał tworzy cudy, Nowości potrząsa kwiatem I obleka w nadziei złote malowidła. Niechaj, kogo wiek zamroczy, Chyląc ku ziemi poradlone czoło, Takie widzi świata koło, Jakie tępymi zakreśla oczy. Młodości! ty nad poziomy Wylatuj, a okiem słońca Ludzkości całe ogromy Przeniknij z końca do końca. Patrz na
Cyprian Norwid Fortepian Szopena Do Antoniego C… La musique est une chose élrange! Byron L’art?… c’est l’art – et puis, voila tout. Béranger I Byłem u Ciebie w te dni przedostatnie Nie docieczonego wątku — – Pełne, jak Mit, Blade, jak świt… – Gdy życia koniec szepce do początku: „Nie stargam Cię ja – nie! – Ja, u – wydatnię!…” II Byłem u Ciebie w dni te, przedostatnie, Gdy podobniałeś
Bema pamięci żałobny rapsod ,,Iusiurandum patri datum usque ad hanc diem ita servavi…” Annibal I Czemu, Cieniu, odjeżdżasz, ręce złamawszy na pancerz, Przy pochodniach, co skrami grają około twoich kolan? – Miecz wawrzynem zielony i gromnic płakaniem dziś polan, Rwie się sokół i koń twój podrywa stopę jak tancerz. – Wieją, wieją proporce i zawiewają na siebie, Jak namioty ruchome wojsk koczujących po niebie. Trąby długie we łkaniu aż się
Cyprian Norwid Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie I Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie, Że ci ze złota statuę lud niesie, Otruwszy pierwej?… Coś ty Italii zrobił, Alighieri?, Że ci dwa groby stawi lud nieszczery, Wygnawszy pierwej?… Coś ty, Kolumbie, zrobił Europie, Że ci trzy groby we trzech miejscach kopie, Okuwszy pierwej?… Coś ty uczynił swoim, Camoensie, Że po raz drugi grób twój grabarz trzęsie, Zgłodziwszy pierwej?… Coś ty, Kościuszko, zawinił
Cyprian Kamil Norwid Pióro …nie dbając na chmury Panów krytyków, gorsze kładzie kalambury. (Byron, Beppo) I wlano w ciebie duszę – nie anielską, czarną, Choć białym włosem strzępisz wybujałą szyję, I wzdrygasz się w prawicy wypalonej skwarną Posuchą – a za tobą długie żalów chryje, Albo okrągłe zera, jak okrągłe grosze, Wtaczają się w rubryki zaplecione giętko, Jak zrachowane jaja, kiedy idą w kosze Ostrożnie i pomału. – Czasem znowu prędko Nierozerwany promień z ciebie głosek tryska,
Adam Mickiewicz Romantyczność Me think, I see … Where? – In my mind’s eyes. Shakespeare Zdaje mi się, że widzę… gdzie? Przed oczyma duszy mojej. Słuchaj dzieweczko! – Ona nie słucha – To dzień biały! To miasteczko! Przy tobie nie ma żywego ducha. Co tam wkoło siebie chwytasz? Kogo wołasz, z kim się witasz? – Ona nie słucha – To jak martwa opoka Nie zwróci się w stronę oka, To strzela wkoło oczyma,
Adam Mickiewicz Polały się łzy me czyste, rzęsiste… Polały się łzy me czyste, rzęsiste Na me dzieciństwo sielskie, anielskie, Na moją młodość górną i durną, Na mój wiek męski, wiek klęski; Polały się łzy me czyste, rzęsiste… Na tle epoki Liryk typowy i jednocześnie nietypowy dla epoki. Pełen emocji (to właśnie charakterystyczne dla romantyzmu), ale przez swą uporządkowaną kompozycję powściągliwy. Jak pisze Julian Przyboś: „Wiersz jest niekończącym się płaczem”, ale nie
Adam Mickiewicz Do matki Polki O matko Polko! gdy u syna twego W źrenicach błyszczy genijuszu świetność, Jeśli mu patrzy z czoła dziecinnego Dawnych Polaków duma i szlachetność; Jeśli rzuciwszy rówienników grono Do starca bieży, co mu dumy pieje, Jeżeli słucha z głową pochyloną, Kiedy mu przodków powiadają dzieje: O matko Polko! źle się twój syn bawi! Klęknij przed Matki Boleśnej obrazem I na miecz patrzaj, co Jej serce krwawi:
Adam Mickiewicz Nad wodą wielką i czystą Nad wodą wielką i czystą Stały rzędami opoki, I woda tonią przejrzystą Odbiła twarze ich czarne; Nad wodą wielką i czystą Przebiegły czarne obłoki, I woda tonią przejrzystą Odbiła kształty ich marne; Nad wodą wielką i czystą Błysnęło wzdłuż i grom ryknął, I woda tonią przejrzystą Odbiła światło, głos zniknął. A woda, jak dawniej czysta, Stoi wielka i przejrzysta. Tę wodę widzę dokoła
![Cyprian Norwid – Moja piosnka [II]](https://aleklasa.pl/wp-content/uploads/2018/02/Norwid-20-858x350_c.jpg "Cyprian Norwid – Moja piosnka [II]")
