- Poeci lubili sonet. Prekursor – Mikołaj Sęp-Szarzyński pisał Rythmy albo wiersze polskie, sonet spotkany też u Jana Andrzeja Morsztyna i Daniela Naborowskiego.
- Epicy lubili epos. Przypomniał ten gatunek Wacław Potocki, tworząc Transakcję wojny chocimskiej.
- Rozkwit przeżywa poezja dworska (Jan Andrzej Morsztyn), a do pochwały wsi „używano” sielanki (Szymon Zimorowic).
- W prozie domorosłej – bardzo rozpowszechniło się pamiętnikarstwo;
- pamiętniki,
- diariusze,
- roczniki (Jan Chryzostom Pasek), jak również relacje z podróży i listy (np. króla Jana III do Marysieńki).
Znajdziemy w literaturze baroku
- poematy (Samuel Twardowski – Nadobna Paskwalina),
- erotyki (Morsztyn),
- fraszki (Potocki),
- treny (Potocki).
Owocem twórczości plebejskiej były m.in. tzw. komedie rybałtowskie tworzone przez anonimowych autorów – rybałtów (żaków śpiewających kościelne pieśni).
Zobacz:
Czy zgadzasz się z twierdzeniem, że poezja baroku to przewaga formy nad treścią?
Dwory szlacheckie i dwory magnackie – dwa ośrodki twórczości barokowej