PRACE PISEMNE w szkole
Jak rozumieć temat Dokładnie czytaj temat! Może wydawać się banalnie prosty, ale nawet wtedy nie łap od razu za pióro. Najważniejsze, to dokładnie przeanalizować temat – mogą kryć się w nim niezauważalne przy pobieżnym czytaniu pułapki. Co musisz z niego wyczytać? To, że Twoim zadaniem jest napisanie charakterystyki bohatera literackiego i uzasadnienie, że warto tę postać ukazać w filmie lub teatrze. Co to znaczy? Masz wyraźnie ograniczoną formę. Ma to być charakterystyka, a nie np.
Z życia bohaterów „Pana Tadeusza”… Napisz opowiadanie z dialogiem o wydarzeniach nieopisanych w Mickiewiczowskiej epopei. Zapamiętaj! Opowiadanie z dialogiem to opowiadanie o czymś wraz z przytaczaniem rozmów bohaterów (dialogów). Ważny jest zapis graficzny! Wypowiedź każdego bohatera zaczynamy od myślnika. Gdy zaczyna mówić inny bohater, jego wypowiedź zapisujemy w nowej linii, też od pauzy. Pamiętajmy o wydzielaniu myślnikami wtrąceń typu: – powiedziała Asia, – odparł Zenek, – zapytała Oliwia, – zdziwił się Tomek. Przydatne sformułowania. Skorzystaj z nich przy pisaniu
Klara i Podstolina – dwa typy kobiece z „Zemsty” Aleksandra Fredry (charakterystyka porównawcza). …Klara młoda, płocha, Chociaż dzisiaj i pokocha, Któż za jutro mi zaręczy! – mówi o swej młodziutkiej wychowanicy (rozpatrywanej także jako kandydatka na żonę!) Cześnik. Podstolina na zasadzie kontrastu jawi mu się jako …wdowa doświadczona, Zna proporcją, mocium panie, I nie każe fircykować, Po kulikach balansować. Z relacji Cześnika wyłania się zatem obraz dwu zupełnie różnych typów kobiet: młodziutkiej panny, atrakcyjnej,
OPIS PRZEDMIOTU 1. Zaczynasz od krótkiego przedstawienia przedmiotu: Co to za przedmiot. Gdzie się znajduje. Kto jest jego właścicielem. 2. Potem bierzesz pod uwagę wszystkie jego elementy: wielkość duży, ogromny, gigantyczny, monstrualny, mały, mikroskopijny, nieduży, filigranowy, miniaturowy. kształt podłużny, lancetowaty, wrzecionowaty, owalny, trójkątny, okrągły, jajowaty, płaski, wypukły, kanciasty, pękaty, wybrzuszony, prosty, długi, krótki, opływowy, owalny, kulisty, wąski. kolor wszystkie nazwy barw, ich odcienie: wyblakły, pożółkły oraz przymiotniki: ciemny, jasny, jaskrawy,
To najpopularniejszy i zarazem najbardziej „naukowy” gatunek pisemnej wypowiedzi. Autor rozprawki pisze bowiem z perspektywy badacza, który roztrząsa konkretny problem sformułowany w temacie – stawia tezy, zbiera dowody, wysuwa wnioski. Schemat: wstęp (teza lub hipoteza); rozwinięcie (argumenty potwierdzające tezę lub polemizujące z nią); zakończenie (wnioski – czy teza była słuszna, czy nie?). Stawianie tezy „«Dużo wśród nas takich: ogromne łakomstwo na wielkie czyny i bardzo mało jakiejkolwiek roboty» (Stefan Żeromski). Odwołując się do historii i literatury,
„Żyjemy na najlepszym z możliwych światów” Oto i efekt – nasz najlepszy ze światów Wolter strasznie wyśmiał Leibniza. Znana powiastka Kandyd zaprzecza całej teorii, a pod postawą Doktora Panglossa rozpoznajemy samego Leibniza. Jego optymistyczne nauki – stają się śmieszne w obliczu nie-szczęść głównego bohatera. Poza tym – wciąż przecież istnieje problem zła na tym doskonałym padole. Problemy ze złem Jak to jest? Czy Bóg – istota doskonała i dobra nie
Freski wymalowane na wysokości oczu wiernych przedstawiają w dwudziestu ośmiu obrazach życie świętego Franciszka. Powstałe w latach 1296-1307 zdobią wnętrze górnego kościoła w Asyżu. Historycy sztuki do dziś spierają się, kto kierował pracami przy dekoracji kościoła. Przy malowaniu fresków zatrudnionych było wielu pomocników, wszystkie wielkie cykle były bowiem dziełem zbiorowym, ale głównym twórcą był prawdopodobnie Giotto! Widać bowiem wyraźnie, że kompozycja scen oraz większość głównych postaci jest dziełem jednej i
EKSPRESJONIZM Ekspresja to uzewnętrznienie tego, co dzieje się z nami wewnątrz, pokazanie naszych odczuć i uczuć: bólu, cierpienia, bezsilności, tęsknoty, ale i radości, entuzjazmu, miłości. Jedni swe uczucia wyrażają mniej ekspresyjnie, inni mocniej – czasem płaczemy z bólu, innym razem krzyczymy, a zdarza się, że wyrywamy włosy z głowy lub walimy głową w ścianę. Najważniejsza jest dusza – ekspresjonizm ma być jej mową, sposobem wyrażania uczuć w sztuce – jak najmocniejszym, najpełniejszym wydobyciem ich z wnętrza i pokazaniem na zewnątrz.
Egipcjanie wierzyli w życie pozagrobowe. Mało tego – uważali, że nieważne jest życie doczesne. Dopiero po śmierci człowiek zaczyna prawdziwe, lepsze życie. Dlatego bardzo małą wagę przywiązywali do życia codziennego, a dużo myśleli o zapewnieniu sobie jak najlepszej przyszłości – po życiu. Nawet pałace ludzi bogatych i władców nie były urządzane ze zbyt wielką dbałością. Budowano je z nietrwałej suszonej cegły mułowej. Co innego piramidy! Jako mieszkania mające służyć zmarłym w wieczności musiały być trwałe i reprezentatywne.
Styl romański Wcześniejszy: zaczyna się w XI, zmierzcha w XII w. Cechy: ciężkie, masywne mury, prosta konstrukcja, małe okienka, okrągłe wieże. Materiał: cios kamienny. Wrażenie: przysadziste, mocne, monumentalne. Co budowano: katedry, kościoły, opactwa, zamki. Czemu tak? By spełniały (prócz celów mieszkalnych czy sakralnych) cele obronne, były zarazem niezdobytymi warowniami. Uwaga! Zabytek sztuki romańskiej: Drzwi Gnieźnieńskie! Styl gotycki Późniejszy: zaczął się w XII, zakwitł w XIII, utrwalił w XIV i XV w. Cechy: strzeliste, smukłe, wertykalne, ostrołukowe budowle.
Nazwa „gotyk” wzięła się od germańskiego plemienia Gotów, chociaż nie mieli oni nic wspólnego z tym stylem. W XVI wieku uznano bowiem sztukę i architekturę średniowiecza za dziwaczną i brzydką – godną barbarzyńców. Dopiero romantycy na nowo zaczęli zachwycać się strzelistymi budowlami wieków średnich. Gotyk szybko podbił całą Europę. Od XII do XIV wieku na placach budowy w Paryżu, Chartres, Wrocławiu, Wiedniu, Pradze i Mediolanie uwijały się tysiące robotników.
Jak wyglądał łuk triumfalny? Kiedy i po co budowano łuki triumfalne? Wymień najsłynniejsze łuki triumfalne. Łuk triumfalny to zdobiona, monumentalna brama z co najmniej jednym dużym wejściem i ewentualnie dwoma mniejszymi otworami wejściowymi, a zarazem przejściowymi, gdyż przez ten łuk nigdzie się nie wchodziło, tylko przechodziło w uroczystym pochodzie. Łuk zwieńczony był ogromnym zdobionym blokiem, tzw. attyką, na której umieszczano nazwiska zwycięzców i napisy upamiętniające miejsca bitew. Łuki triumfalne budowano głównie w czasach republiki rzymskiej.
Sporządź metryczki dwóch dzieł malarskich: Autoportretu Albrechta Dürera i Autoportretu Stanisława Ignacego Witkiewicza według podanych punktów (epoka, w której powstało dzieło; strój postaci; tło obrazu; poza postaci; szczegóły dzieła). Albrecht Dürer, Autoportret Epoka – XV wiek, niemiecki renesans. Ubranie – drogocenny, modny strój, na którym widać najmniejszą nawet zakładkę. Tło – niewiele go na obrazie, bo postać Dürera wszystko zdominowała. Po prawej stronie widać okno, a za nim krajobraz. Możemy się domyślać, że
Jednym z najpiękniejszym zabytków architektury romańskiej w Polsce jest kolegiata w Tumie pod Łęczycą Jej budowa trwała 25 lat, ukończono ją w 1161 roku. Ponad niskimi nawami bocznymi znajdują się empory, czyli wewnętrzne ganki na wysokości piętra. Modlący się na emporze dobrze widzieli nie tylko ołtarz, ale i pozostałych wiernych zgromadzonych w nawie głównej. Ówczesna architektura opierała się na najprostszych bryłach: walcach, stożkach, ostrosłupach i prostopadłościanach. Zgodnie z zasadami epoki ołtarz główny jest umiejscowiony na wschodnim krańcu budowli.
Arkadia to mityczna kraina szczęścia i sielskiej prostoty. Antyczni poeci przedstawiali ją jako miejsce spokojne, bezpieczne, gdzie ludzie żyją w harmonii z przyrodą i całymi dniami układają pieśni. W Polsce też powstała Arkadia – znajdź o niej jakieś wiadomości. Nazwę Arkadia Helena Radziwiłłowa nadała sentymentalnemu parkowi krajobrazowemu, który założyła niedaleko swojej rezydencji w Nieborowie w 1778 r. Arkadia została tak zaprojektowana, żeby wszystko sprawiało wrażenie przyrody nietkniętej ludzką ręką. Ogród składał się z malowniczych skupisk drzew, rozległych pól i stawu.
Arrasy Misternie wyszywane ozdobne tkaniny dużych rozmiarów. Nazwa pochodzi od francuskiego miasta Arras, gdzie w XIV-XVI w. produkowano te tkaniny. Arrasy wawelskie pochodzą z Brukseli. Kasetony Charakterystyczne dla odrodzenia części drewnianego stropu, złożone z krzyżujących się belek tworzących pod sufitem ozdobne kwadratowe pola (rozetki). Fryz Poziomy pas płaskorzeźb lub malowideł ściennych o rozmaitych motywach dekoracyjnych umieszczony pod sufitem świątyń lub sal pałacowych w celu wizualnego podziału i zdobienia. Krużganek arkadowy Otwarty rzędem arkad
Po śmierci pierwszej żony Zygmunt Stary zaczął myśleć o miejscu wiecznego spoczynku godnym jego królewskiej osoby. „Był u nas Włoch z modelem kaplicy, którą ma nam wystawić i który bardzo nam się spodobał” – napisał władca w liście z 1517 roku. Dwa lata później przy południowej ścianie gotyckiej katedry wawelskiej w Krakowie rozpoczęto wznoszenie królewskiego mauzoleum. Budowa trwała 14 lat. Bartłomiej Berrecci zaprojektował architekturę kaplicy w guście nowej epoki – renesansu i wraz ze swoimi pomocnikami wykonał rzeźby i dekorację
Florencką katedrę Santa Maria del Fiore zaczęto wznosić pod koniec XIII wieku, a jeszcze na początku XV wieku kościół nie był ukończony. Mieszkańcy miasta nie wiedzieli bowiem, jak wznieść ogromną kopułę swojego kościoła. W końcu ogłoszono konkurs. Pomysły były różne, ale w większości zbyt kosztowne. Zwycięzcą konkursu został złotnik i rzeźbiarz w jednej osobie Filippo Brunelleschi. Zbudował drewniany model: dwie kopuły schowane jedna w drugiej. Kopuła katedry Santa Maria del Fiore Od tej chwili prace trwały
Siedem cudów świata to siedem budowli i dzieł sztuki świata starożytnego. Zostały one uznane za niezwykłe, ponieważ ich wykonanie, piękno, rozmiary i wartość artystyczna zachwyciły starożytnych. Zaliczono do nich dwa posągi, dwa grobowce, świątynię, ogród i latarnię morską. Dlaczego wybrano siedem budowli? Starożytni uznawali liczbę siedem za niezwykłą, doskonałą i świętą. Wielokrotnie cyfra ta pojawia się w Biblii, np. tydzień ma siedem dni, bo według Księgi Rodzaju Bóg stwarzał świat sześć dni, a siódmego dnia odpoczywał.
Portrety trumienne były charakterystyczne dla katolickiej kultury polskiej. Portret trumienny malowano, aby uświetnić pogrzeb. Aby zmarły w pewien sposób „uczestniczył” w uroczystości. Portret taki przedstawiał zawsze człowieka żywego, z otwartymi oczami, ubranego w kunsztowny strój najnowszej mody. Rozkwit portretów trumiennych przypadł na wiek XVII. Malowano je najczęściej na blasze cynowej lub miedzianej. Zdarzały się też portrety trumienne malowane na srebrze. Charakterystyczny jest ich kształt: sześcio- lub ośmiokątny, zgodny z kształtem krótszego boku trumny. Blaszkę
