GIMNAZJUM
Jak pisać charakterystykę Charakterystyka – to praca prezentująca i oceniająca bohaterów literackich lub filmowych. Polega na wyliczaniu i uporządkowaniu cech danej osoby oraz udowadnianiu na przykładach, że dana osoba rzeczywiście nosi te cechy. Wreszcie – ważnym elementem tej formy wypowiedzi jest ocena postaci. Cechy bohatera najlepiej uporządkować według określonego planu. Stały plan charakterystyki Przedstawienie postaci. (jak się nazywa, kim jest, skąd pochodzi, czym się zajmuje itd.). Przedstawienie cech fizycznych
Charakterystyka Kiedy piszemy charakterystykę? Kiedy w tematach zawarte są sformułowania typu: Jaki jest… Opisz… Scharakteryzuj…, Przedstaw… Napisz charakterystykę… Porównaj… Kiedy mamy odpowiedzieć na pytania: Jaka jest dana osoba (lub grupa osób)? jak wygląda? jakie ma cechy charakteru? jakie ma poglądy? Czym ta osoba (grupa osób) różni się od innych (osób, grup) i jakie ma z nimi cechy wspólne? Częściej niż z charakterystyką będziemy mieć do czynienia z rozprawką z elementami charakterystyki. Kiedy to
Rodowód noweli Polskie nowele pisane zgodnie z teorią sokoła O problematyce nowel zapamiętaj! Postulaty pozytywistów w ich nowelach! O rodowodzie noweli zapamiętaj! Klasyczna postać noweli ukształtowała się we Włoszech w epoce renesansu – przede wszystkim pod piórem Giovanniego Boccaccia, autora Dekameronu (słynna teoria sokoła). W Polsce nowela pojawia się na dobre dopiero w okresie pozytywizmu – ale za to od razu jako jeden z najważniejszych gatunków literackich, ponieważ jako krótki
Rozprawka – to dłuższa wypowiedź pisemna, która prezentuje tok rozumowania autora na dany temat, zmusza do zajęcia stanowiska wobec określonego zagadnienia. Istotą rozprawki jest zbiór argumentów wyrażających myśl autora, który rozpatruje problem, rozprawia na dany temat. Idealna rozprawka jest logiczna i konsekwentna. Jeśli mamy ujawnić i uzasadnić nasze poglądy, bronić przedstawionej w temacie tezy lub obalić ją, powinniśmy napisać rozprawkę. Rozprawka służy bowiem: przekonywaniu, argumentowaniu, uzasadnianiu. Właściwie jest zbiorem uporządkowanych argumentów za
Jak pisać rozprawkę Rozprawka – to dłuższa wypowiedź pisemna, która prezentuje tok rozumowania autora na dany temat, zmusza do zajęcia stanowiska wobec określonego zagadnienia. Jak rozpoznać rozprawkę? W temacie rozprawki zawarta jest teza – trzeba ją potwierdzić lub jej zaprzeczyć. Może też być postawiona hipoteza w formie pytania – wówczas praca będzie odpowiedzią. Istotą rozprawki jest zbiór argumentów wyrażających myśl autora, który rozpatruje problem, rozprawia na dany temat. Idealna rozprawka
Typowe sformułowania tematów rozprawek Pytania np. Stanisław Wokulski – romantyk czy pozytywista? Zdania orzekające np. Wisława Szymborska zasłużyła na literacką Nagrodę Nobla. Narzucona teza: np. Staś Tarkowski słusznie może zostać nazwany bohaterem. Pamiętaj!!! Jeśli wybrałeś rozprawkę… Twoim zadaniem jest rozwiązanie zagadnienia zawartego w temacie. Przyjmujesz postawę badacza – musisz wnioskować, uzasadniać, porównywać, ustalać związki pomiędzy swoimi wypowiedziami. Gromadzisz materiał (dobór będzie oceniany) i analizujesz go z punktu widzenia potrzeb tematu.
Opowiadanie – to krótki utwór epicki, narracyjny (napisany prozą). Charakteryzuje się luźnym układem akcji. Opowiadanie jest „opowiadane” przez kogoś, a zatem ma narratora, bohaterów, miejsce i czas akcji. Opisane postacie i ich dzieje nie muszą być prawdziwe, mogą być wymyślone – to fikcja literacka. Charakteryzuje je: przemyślana kompozycja, akcja (niekoniecznie wartka), ciekawa, sprawna narracja, świat przedstawiony: czas, miejsce, postacie, fikcja literacka – czyli to, co się dzieje w opowiadaniu, może być
Co to jest opowiadanie? Coś się dzieje na przestrzeni jakiegoś czasu. Pamiętasz, że w opisie sytuacji wszystko działo się w tym samym momencie. Tutaj zdarzenia układają się kolejno, jedno po drugim, jedno wynika z drugiego, a wszystkie razem zajmują trochę czasu. Pamiętasz opis sytuacji? Wiele rzeczy dzieje się niemal jednocześnie. W opowiadaniu musimy pamiętać o zegarku i kalendarzu – znacznie bardziej niż o lupie powiększającej do opisu poszczególnych elementów. Nie wystarczy przyglądać się zdarzeniom, trzeba jeszcze poukładać
Test składa się z dwóch części. Celem pierwszej jest zbadanie, czy potrafisz twórczo wykorzystać lub przekształcić podany fragment tekstu. Na egzaminie może trzeba będzie ułożyć na jego podstawie ogłoszenie lub notatkę do szkolnej gazetki, zredagować przemówienie, napisać skargę do sądu, regulamin albo przeprowadzić wywiad z bohaterem konkretnego utworu. Część druga sprawdzianu polega na rozwiązywaniu zadań z zakresu ortografii, frazeologii, gramatyki, a także kojarzeniu pojęć z różnych dziedzin kultury. Ta część
Przeczytaj uważnie ten tekst. Pomoże Ci on przy odpowiedziach na pytania. O teatrze greckim:… Teatr grecki, najdawniejszy teatr, jaki znamy, wyglądał zupełnie inaczej niż teatry współczesne (…). Odbywał się tylko parę razy w roku. Siedzibą teatru mogło być początkowo każde miejsce, z którego mieszkańcy całego miasta oglądać mogli duże widowisko. Do tego celu nadawało się najlepiej naturalne zbocze wzgórza, u którego stóp płaska powierzchnia pomieścić mogła chór i aktorów. Przedstawienie
Część I Przeczytaj uważnie poniższy tekst. Zadania od 1 do 7 odnoszą się właśnie do niego. Pojęcie kultury masowej (komercyjnej) odniesiono najpierw do „społeczeństwa masowego”. Przyjęto, że dawne, dobrze zorganizowane wspólnoty ludzkie zostały przekształcone w duży agregat społeczny, anonimową masę ludzi samotnych w tłumie, pełnych apatii, bierności, nastawionych do życia konsumpcyjnie, a także rozdartych między czasem pracy a godzinami rozrywki. Takie społeczeństwo przeciętnych, niewykształconych odbiorców wymagało kultury łatwej, przystępnej, a
Część I Twoim pierwszym zadaniem jest odnalezienie brakujących fragmentów tekstu, który przedstawiamy poniżej. Należy dopasować je do stylu epoki, w jakim został napisany ten, skądinąd piękny mit o królu Orfeuszu i Eurydyce. (12p.) Orfeusz był młodym, (1) i – śpiewakiem Tracji. Grał na lutni tak cudownie, że cała przyroda kładła się u jego stóp, by słuchać pieśni. Wielką miłością darzył swą żonę, nimfę drzewną, Eurydykę. Jej (2) budziła miłość nie
Część I 1. Przeczytaj uważnie dwa poniższe teksty, w których znajdziesz wiele pustych miejsc. Każdy numer uzupełnij tylko jednym, brakującym słowem. (13p.) A. Pani Kaczyńska, która była,……1……można przypuszczać, lepszą matką,..2….żoną, widząc,….3……jej syn, Jurek, leży ..4…długi na dywanie, rzuciła …..5…na pomoc. Pierwszą rzeczą, jaka jej wpadła w….6…., był mokry ręcznik, leżący ….7…lat koło starego piecyka. Ta zacna osoba uklękła szybko …..8…..Jurku i dawaj go wachlować z najwyższą pasją! Jednocześnie drugą…9…energicznie wymierzała…10…siarczyste
Streszczenie Czym jest streszczenie? Zamianą tekstu w inny tekst. Dlaczego? Ponieważ streszczenie to wynik pewnego zabiegu stylistycznego polegającego na przekształceniu tekstu wyjściowego w inny tekst – w tym wypadku tekst jest znacznie krótszy od oryginału. Praktycznym tekstem służącym do przekazania, skrótu, zapamiętania istotnych treści, czyli należy do grupy gatunków praktyczno-użytkowych. Gdzie streszczasz? Otóż nie tylko na polskim i nie tylko lekturę. Również: w tekstach oficjalnych (np. w liście do administracji streszczamy opis naszych problemów z wiecznie popsutym
Świętoszek Autor Najwybitniejszy komediopisarz francuski, człowiek teatru, aktor. Żył w latach 1622-1673. Naprawdę nazywał się Jean Baptiste Poquelin. W młodości studiował prawo, ale nigdy nie pracował w tym zawodzie. Założył wędrowną trupę teatralną (Teatr Znakomity Ilustre Teatre). Gdy zespół zbankrutował, Molier został wtrącony do więzienia. Po wyjściu na wolność kontynuował swoje zajęcie i znowu wiódł wędrowne życie. Zmarł na scenie, grając tytułową postać w Chorym z urojenia. Najważniejsze dzieła: – Pocieszne wykwintnisie – Szkoła żon –
O co chodzi w streszczeniu? O krótkie zapisanie tego, co w powieści zajmuje kilkaset stron. Można w punktach, można pełnymi zdaniami – najważniejsze, by nie pomylić kolejności zdarzeń i nie przeoczyć czegoś ważnego. Wszystkiego nie zapiszemy, wszak autorowi zajęło to całą książkę. Cała trudność w streszczaniu polega więc na tym, co koniecznie trzeba uwzględnić, a co można pominąć. Innymi słowy, co jest ważne, a co trochę mniej. Co musi się znaleźć w streszczeniu? Zwykle, wątek główny przedstawiamy dokładnie,
Część I Przeczytaj uważnie poniższy tekst, a następnie odpowiedz na pytania. Po obu stronach wycieraczki I. Przed tygodniem pisałem o działaniu tych, którzy wspólną przestrzeń traktują jako obszar obcy, a więc agresywnie wyżywają się na przedmiotach z naszego otoczenia: rzeczy całe i czyste zamieniają w brudne, potłuczone, odrapane. W procesie degradacji przestrzeni miejskiej udział ma jednak nie tylko rozwydrzony i sfrustrowany małolat – bo nie jest on gospodarzem bloków mieszkalnych
Część I W średniowieczu wielkim powodzeniem cieszyła się poetycka historia o tragicznych kochankach Tristanie i Izoldzie i o ich wielkiej miłości. Dziś – proponujemy przeczytanie tego fragmentu starofrancuskiego romansu. Dzieje Tristana i Izoldy Zrazu Tristan umiał przekonać ludzi z Weisefortu, że on i jego towarzysze to kupcy z Anglii, przybyli tu, aby handlować spokojnie. Ale gdy ci osobliwi kupcy trawili dzień na grze w warcaby i szachy (…), uląkł się,
Na początek – proponujemy podróż do świata archeologii z książką C. W. Cerama, pt. „Bogowie, groby i uczeni”. Poniższy fragment pochodzi z tajemniczej „Księgi Piramid”. Polecenia w części pierwszej odnoszą się bezpośrednio do jego treści, więc czytaj uważnie. „Właściwy sens budowy piramid wytłumaczyć można jedynie osobliwym charakterem wierzeń religijnych Egipcjan. Nie wiarą w bogów, bo było ich niezliczone mnóstwo, nie uczonością kapłanów. Wierzono, że droga człowieka po jego śmierci cielesnej
Sienkiewicz nie mógł swojego przemówienia wygłosić po polsku, mówił więc po francusku, choć tekst przygotował po łacinie. Reymont konkurował o Nobla z Żeromskim, Miłosza irytowały opinie, że jego Nobel jest polityczny, a Szymborska ze zdenerwowania ukłoniła się niezgodnie z ceremoniałem. Nie ma chyba na świecie uczonego lub twórcy, który nie marzyłby o tym najbardziej prestiżowym wyróżnieniu na świecie. Zawdzięczamy je szwedzkiemu chemikowi, autorowi ponad 350 patentów, który nazywał się Alfred Bernhard Nobel. Wynalazł między
