LICEUM
Jaką wartość może mieć dla nas dzieło sprzed tysiącleci? Iliada prócz tego, że faktycznie ma wartość dokumentu swoich czasów i światopoglądu ludzi – okazuje się dziełem całkiem aktualnym w swoim przesłaniu etycznym. Homer, owszem, chciał zapisać dzieje wojny sprzed stuleci, ale wojna ta staje się tłem rozważań moralnych, ukazania konfliktów i uczuć ludzkich. Wiele scen cierpienia i śmierci ukazuje zło wojny! Przeciwnicy wojenni nie żywią do siebie nienawiści, w końcu wyrzekają się jej,
Epos, nazywany też epopeją albo poematem heroicznym, był aż do czasów powstania powieści głównym gatunkiem epickim. Najstarszymi eposami są dzieła literatury starożytnego Wschodu, jak babiloński Gilgamesz z III tysiaclecia p.n.e. Najbardziej znanymi eposami są natomiast utwory powstałe w starożytnej Grecji – napisane przez Homera w VIII wieku p.n.e. Iliada i Odyseja, a także rzymska Eneida. Zobacz: Opisz cechy eposu homeryckiego na podstawie Iliady Przedstaw konstrukcję eposu na przykładzie Iliady Oprócz Iliady – jakie wielkie eposy stworzyły
Herakles był półbogiem. Synem Zeusa – spłodzonym z królową Alkmeną. Naturalne więc, że przez całe życie nienawidziła go i prześladowała prawowita żona Zeusa – Hera (zwłaszcza że podstępem nakarmiono Heraklesa pokarmem Hery, w wyniku czego stał się nieśmiertelny). Miał nadludzką moc. Jako niemowlę udusił dwa węże nadesłane przez Herę. Jego siła przysporzyła mu wiele sławy, ale i niemało kłopotów. Był bowiem bardzo gwałtowny i często wpadał w gniew – nie panował wówczas nad
Król Koryntu, faworyt bogów, bywalec Olimpu miał zgubną przywarę – plotkował. Nie umiał zatrzymać boskich sekretów dla siebie. W ogóle był spryciarzem, knuł rozmaite intrygi, używał do swych niecnych celów różnych sztuczek. Pewnego razu zdradził rzecz zbyt ważną i naraził się Zeusowi, który wysłał po niego boga śmierci. Nic z tego – Syzyf przechytrzył Hadesa starą (może wówczas jeszcze nie tak starą) pułapką: „pokaż mi, jak to się robi”, mianowicie okazał niezwykłe zainteresowanie
Ten słynny mit należy to mitów genealogicznych, gdyż przedstawia dzieje rodu. Lajos, syn Labdakosa był królem Teb. Wyrocznia delficka przepowiedziała, że jego syn zabije go i ożeni się z własną matką. Dlatego gdy jego żona Jokasta urodziła chłopca, przerażeni postanowili pozbyć się dziecka. Porzucili je w górach, a wcześniej przekłuli mu stopy, aby krew zwabiła dzikie zwierzęta. Niemowlę zostało jednak uratowane przez pasterza, który tamtędy przechodził. A że pasterz ten był poddanym króla Koryntu, zaniósł
Uwaga, wiersz Ernesta Brylla Wciąż o Ikarach głoszą, Różewicza Prawa i obowiązki i opowiadanie Iwaszkiewicza Ikar korespondują ze słynnym obrazem Pietera Bruegela pt. Upadek Ikara. Wyobraźmy to sobie: słońce wschodzi i zachodzi, ludzie pracują, toczą się tysiące spraw – choć gdzieś tam Ikar upada. Bruegel pokazuje tylko chłopięcą nogę – w centrum umieszcza oracza i wołu. Czyżby więcej szacunku miał dla trudu prozaicznej pracy niż wzniosłych uniesień? Podobnie można wnioskować z wiersza Ernesta Brylla Wciąż o Ikarach głoszą.
Był tytanem, a jego imię znaczy ,,przewidujący”. Prometeusz był wielkim przyjacielem ludzkości – wykradł bogom z Olimpu ogień, by podarować go ludziom. Według niektórych podań to on, Prometeusz, stworzył człowieka – z gliny i łez. Za dar ognia srodze zapłacił. Rozgniewany Zeus kazał przykuć go do skał Kaukazu, tam zaś zgłodniały sęp (lub orzeł) wyjadał mu odrastającą wciąż wątrobę. Po setkach lat męki Herakles zabił orła i uwolnił Prometeusza za zgodą Zeusa. „Ogień prometejski” Inaczej
Mit o Prometeuszu, który poświęcił się dla ludzkości, wykradając bogom z Olimpu ogień. Mit o Ikarze i Dedalu, praktycznym wynalazcy, i idealiście Ikarze, który leciał zbyt blisko słońca, stopił wosk swoich sztucznych skrzydeł i spadł. Mit o Syzyfie skazanym na wieczne wtaczanie głazu, który przy samym szczycie znów spadał – stąd pojęcie syzyfowej pracy. Mit o Narcyzie, który zachwycił się własną urodą. Mity o Korze i Demeter. Mit o jabłku niezgody i pięknej Helenie. Mit o kowalu Hefajstosie i jego żonie
Periodyzacja to podział na okresy i podokresy. Epoka starożytna to wielki przedział czasu – ponad dziesięć wieków różnej kultury, dziejów historii i obyczajów. Należy pamiętać, że w obszarze najbliższym nam geograficznie epokę tę zbudowały dwie cywilizacje: najpierw świat starożytnej Grecji, potem zaś Imperium Rzymskie. Dlatego mówimy o literaturze greckiej i rzymskiej jako o antyku. Uwaga! Obok antyku drugim, równoległym i równie ważnym źródłem naszej kultury (nie epoką!) jest Biblia. Początki literatury greckiej wiążemy z imieniem i twórczością Homera.
Starożytność Nazwa, którą ogarniamy cały dorobek ludzkości przed naszą erą. Kulturę, sztukę, wreszcie literaturę różnych narodów, jakie zaistniały przed narodzinami Chrystusa, objęto tą właśnie nazwą. Dlatego wrzucamy do tygla starożytności różne dzieła i dzieje literatur: Biblię, dorobek starożytnej Grecji i Rzymu, i Dalekiego Wschodu: Babilonii, Egiptu, Japonii itd. I mity greckie, i dzieje Gilgamesza, i delikatne, dawne, japońskie haiku – to starożytność. Bajeczna i niezwykle pojemna. Wycinek „obowiązujący” gimnazjalistę jest – mniej niż skromny. Antyk To termin
Termin pochodzi on od słowa classicus – tzn. wzorowy, pierwszorzędny, doskonały. Za taki właśnie doskonały wzór znano sztukę antyku i na długie wieki określiła ona kryteria piękna i poprawności w literaturze i sztuce europejskiej. Terminem „klasycyzm” określamy nie tylko twórczość starożytnych artystów, lecz także późniejsze prądy artystyczne odwołujące się do źródeł antycznych. Przykładem epoki przywołującej klasyczne piękno i kanony ustalone w starożytności może być sztuka renesansu lub oświecenia. Posiadają w swoim dorobku dzieła klasyczne – czyli
Sformułowania potrzebne przy charakterystyce Zdania klucze Prezentacja bohatera – Reprezentuje określony typ: myśliciela, marzyciela realisty, erudyty… – Należy do grona idealistów – Jest jednym z narodowych bohaterów – Jest wzorcem – antywzorcem – Urodził się jako… – Poznajemy go jako… – Jest przedstawicielem grypy o określonych poglądach – Jest wyrazicielem myśli autora – Jego pochodzenie świadczy o… Do prezentacji wyglądu – Powierzchowność bohatera (miła, nieprzyjemna, zachwycająca) – Wizerunek, portret (mylący,
Charakterystyka porównawcza Uwaga! Bardzo popularny pomysł to opisywanie Hektora, potem Achillesa. Błąd! To ma być charakterystyka porównawcza! Bohaterów należy porównać na tych wszystkich płaszczyznach, które podlegają opisowi i ocenie w charakterystyce. Dopiero wtedy praca będzie zasługiwała na nazwę charakterystyki porównawczej. Obie postacie należy przedstawić. Obydwaj to królewscy synowie, z wysokich rodów, ale wrogowie. Obaj waleczni i dumni rycerze. Ich relacja – to konflikt i nienawiść. Hektor zabił ukochanego przyjaciela Achillesa – za
Charakterystyka rycerza Rolanda Prezentacja Hrabia Roland to francuski arystokrata – człowiek wysoko urodzony, „ukochany siostrzeniec” cesarza, chociażby z tego powodu mający wyjątkową pozycję wśród rycerzy. Należał do najbliższego grona Karola Wielkiego. W kulturze europejskiej pozostał wzorcowym typem rycerza średniowiecznego. Wygląd Wiemy, że hrabia Roland to silny i urodziwy mężczyzna. Zgodnie ze średniowieczną modą idealny, bohater dobry musiał być także piękny. Cechy charakteru Uwaga – są to zarazem cechy idealnego rycerza. Roland zawsze pozostał
Rozwinięcie – wzory sformułowań Ustal porządek argumentowania: Rozprawka składa się z kolejnych argumentów, dlatego porządek myślenia jest szalenie ważny. Jak ten następny, a potem jeszcze następny argument przytoczyć, aby się na okrągło nie powtarzać? Przytaczając argumenty, możesz użyć sformułowań: – Na początku chciałbym przedstawić bohatera, który… – Na poparcie mojej tezy chciałem przywołać… – Czas (pora) na uzasadnienie twierdzenia… – Doskonały przykład na poparcie tezy zawartej w temacie to…
Przysłowie we wstępie Zamiast cytatu może być również przysłowie. Wykorzystane sensownie, inteligentnie, może nawet dowcipnie, sprawi, że praca będzie ciekawsza, a w dodatku często dość abstrakcyjny temat uczyni bardziej „ludzkim”. Metody są różne: albo wokół jednego powiedzenia budujemy cały wstęp, albo po prostu w pewnym fragmencie odwołujemy się do niego. Wstęp do pracy na temat: Władza odczłowiecza ludzi. „Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia” – mawiają Polacy. I trudno się z tym porzekadłem
Tematy wypracowań Czy w klasie pierwszej, czy w trzeciej – tematy wypracowań są podobnie budowane. W szkole macie do czynienia z określonymi typami tematów, a w konsekwencji – z pewnymi wymaganiami dotyczącymi ich realizacji. Warto więc je sobie uporządkować. Tematy z alternatywą (czyli albo-albo) Masz do wyboru: albo to, albo tamto. Wydaje się, że wystarczy opowiedzieć się po którejś z dwóch stron. Nic bardziej złudnego! Najczęściej prawda leży pośrodku. A nawet jeśli któraś z opcji wydaje Ci się słuszniejsza, tej drugiej nie
Średniowiecze określają dwa style – typowe dla epoki. Są to jej symbole – budowle romańskie i gotyckie. Ale – wyrażają też filozofię średniowiecza, tworzą jego obraz i atmosferę. Styl romański Wcześniejszy. Budowle romańskie: kopulaste, ciężkie, kamienne gmachy projektowane według planu krzyża. Noszą cechy budowli obronnych – stąd te grube mury i małe okienka. Słabe oświetlenie stwarzające atmosferę skupienia. Romańskie warownie, kościoły, zamki to pejzaż wczesnego średniowiecza – bo w XIII stuleciu wystrzeli ku niebu…
Pieśni uważane za początek polskiej liryki. W pełni wyrażają filozofię Kochanowskiego jako renesansowego myśliciela. Poeta ujął je w: Księgi pierwsze – 25 pieśni Księgi wtóre – 25 pieśni Pieśń świętojańska o sobótce – 12 pieśni Gatunek Pieśń to gatunek starożytny, pochodzący z antyku, silnie związany z muzyką i początkowo wykonywany wraz z nią. Pierwszym twórcą pieśni i wzorem dla Jana z Czarnolasu był Horacy – dlatego niektóre pieśni Kochanowskiego są przekładami albo luźnymi parafrazami carmin rzymskiego poety. .
Z historii bajki Pierwsze bajki literackie miały jeszcze charakter ludowy. Powstały w starożytnej Grecji w VI wieku p.n.e. Za ich twórcę uważa się półlegendarnego poetę frygijskiego – Ezopa. Do historii przeszedł jako człowiek niezwykle mądry, ale zarazem niebywale szpetny. Sam pozbawiony urody, nie uznawał piękności bez rozumu. Formułował w bajkach moralistyczne nauki o prawdziwym szlachectwie duszy płynącym z wartości intelektu i cnoty. Bajka tak dalece zrosła się z imieniem Ezopa, że wszystkie inne zbiory tych utworów powstałe w późniejszych
