Tag "praca domowa"
Literatura XIX wieku, jako strażniczka „narodowego pamiątek kościoła” (Adam Mickiewicz). Rozważ problem, odwołując się do wybranych utworów. Zagadnienie jasno określone, łatwe do zanalizowania. O ile rzecz jasna orientujesz się w literaturze czasów Adama Mickiewicza. Trudno doszukiwać się różnych sposobów podejścia do tematu, bo różna właściwie być może jedynie kolejność przytaczanych utworów. Musisz rozważyć problem, którego w zasadzie nie ma. Każda próba dyskusji raczej spali na panewce. Strategia realizacji tematu Twoim celem jest udzielenie
Los człowieka w ujęciu Kafki. Temat, choć krótki, wcale nie jest łatwy. Wymaga nie tylko znajomości utworów Kafki (Proces, Zamek), ale i umiejętności czytania tekstów parabolicznych i odnoszenia tekstów literackich do naszego losu. Wymaga „ rekonstrukcji” koncepcji Franza Kafki i przefiltrowania jej przez subiektywne spostrzeżenia. Ważne sformułowania • everyman, człowiek-każdy, reprezentant ludzkości • cały świat postawiony w stan oskarżenia • skrajności ustroju totalitarnego, w którym nie ma miejsca dla jednostki • dominuje przerażająca
Romantyczne ujęcie motywu podróży. Porównaj, jak został przedstawiony ten motyw w Żegludze Adama Mickiewicza i Pielgrzymie Cypriana Kamila Norwida. Adam Mickiewicz Żegluga Szum większy, gęściej morskie snują się straszydła, Majtek wbiegł na drabinę: gotujcie się, dzieci! Wbiegł, rozciągnął się, zawisł w niewidzialnej sieci, Jak pająk czatujący na skinienie sidła. Wiatr! – wiatr! – dąsa się okręt, zrywa się z wędzidła, Przewala się, nurkuje w pienistej zamieci, Wznosi kark, zdeptał fale i skróś niebios leci,
Różne wymiary i wyobrażenia szczęścia. Jaki komentarz do poniższych słów mógłbyś dopisać, odwołując się do utworów literackich z różnych epok. Zadowolenie pełne, trwałe, dotyczące całości życia to miara szczęścia bardzo wysoka, miara ideału. Szczęścia pełnego, całkowitego, trwałego bez zastrzeżeń, wyjątków, przerw nie można się spodziewać w warunkach życia ludzkiego. Nie ma bodaj człowieka, nawet wśród tych, których mamy za najszczęśliwszych, który byłby zadowolony bez zastrzeżeń czy bez wyjątków, czy bez przerw. Władysław Tatarkiewicz O szczęściu
Kreacja bohatera romantycznego w twórczości Juliusza Słowackiego. Scharakteryzuj, jaki typ bohatera stworzył poeta na podstawie przytoczonego fragmentu monologu tytułowego bohatera Kordiana. Porównaj bohatera stworzonego przez Słowackiego z innymi znanymi Ci bohaterami dzieł romantyków, np. George’a Byrona i Adama Mickiewicza. KORDIAN: Zabił się – młody… Zrazu jakaś trwoga Kładła mi w usta potępienie czynu, Była to dła mnie posępna przestroga, Abym wnet gasił myśli zapalone; Dziś gardzę głupią ostrożnością gminu, Gardzę przestrogą, zapalam się, płonę,
Kim jest artysta? Jakie jest jego miejsce w społeczeństwie? Rozważ zagadnienie, wykorzystując wnioski z interpretacji Evviva l’arte! Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Albatrosa Charles’a Baudelaire’a. Kazimierz Przerwa-Tetmajer Evviva l’arte! Evviva l’arte! Człowiek zginąć musi – cóż, kto pieniędzy nie ma, jest pariasem, nędza porywa za gardło i dusi – zginąć, to zginąć jak pies, a tymczasem, choć życie nasze splunięcia niewarte: evviva l’arte! Evviva l’arte! Niechaj pasie brzuchy, nędzny filistrów naród! My, artyści, my, którym często na
Wielu powiada: „Któż nam ukaże szczęście?” (Psalm 4, w. 7) Jakie wizje szczęścia są prezentowane w Starym i Nowym Testamencie? Propozycja wstępu Zacznij od porównania: Wizje szczęścia prezentowane w Starym i Nowym Testamencie są zupełnie inne. Dla bohaterów starotestamentowych szczęście to głównie: posiadanie licznego potomstwa, względny dostatek, utrzymanie przymierza z Bogiem, ujrzenie Ziemi Obiecanej czy spokojny żywot w niej, wolność, niepodległość i siła całego narodu, a także spotkanie z obiecywanym przez Boga
Jak ukazana została relacja: dzieci – Bóg w wierszu ks. Jana Twardowskiego? Jaka powinna być prawdziwa wiara? – interpretacja wiersza O maluchach. Jan Twardowski O maluchach Tylko maluchom nie nudziło się w czasie kazania stale mieli coś do roboty oswajali sterczące z ławek zdechłe parasole z zawistnymi łapkami klękali nad upuszczonym przez babcię futerałem jak szczypawką pokazywali różowy język grzeszników drapali po wąsach sznurowadeł dziwili się że ksiądz nosi spodnie że ktoś zdjął koronkową rękawiczkę
Poezja Jana Kochanowskiego wobec zagadki losu i nieuchronności śmierci. Omów zagadnienie odwołując się do konkretnych utworów. Renesans kojarzy nam się z czasem optymistycznej wiary w siłę człowieka, w którym rzeczywistość jest całkowicie uporządkowana przez prawa rozumu. Jednakże nie wszystkim umysłom tej epoki świat jawił się w tak kolorowych barwach. Przez całe odrodzenie humanistycznej refleksji nad losem człowieka towarzyszy sceptyczne przekonanie o przypadkowości ludzkich wyborów i nieuchronności śmierci. Analiza tematu Twoje zadanie polega na analizie tych mniej optymistycznych
Działanie czy kontemplowanie świata. Które z zachowań i postaw bohaterów są ci bliższe. Dlaczego. Temat bardzo przyjemny, daje duży wybór, zauważmy, że nie dzieła będziemy wymieniać, nie poglądy pisarzy, lecz postawy bohaterów literackich. Wstęp Teza własna, odpowiedź na pytanie tematu. Praca będzie uzasadniać poglądy autora. Dwie tezy: działanie, bo… kontemplacja, bo… Praca byłaby dwuczęściowa – obie części dowodzące tezy. Poglądy własne – dopiero w zakończeniu – jako wynik porównania. Lista lektur Sofokles –
Dlaczego bunt prometejski Konrada prowadzi go do klęski? W odpowiedzi uwzględnij interpretację podanego fragmentu oraz wymowę całości III części Dziadów Adama Mickiewicza. Adam Mickiewicz, Dziady część III, scena II Wielka Improwizacja (fragmenty) Ale ta miłość moja na świecie, Ta miłość nie na jednym spoczęła człowieku Jak owad na róży kwiecie: Ja kocham cały naród – objąłem w ramiona Wszystkie przeszłe i przyszłe jego pokolenia, Przycisnąłem tu do łona, Jak przyjaciel, kochanek, małżonek, jak
Autobiografia jako tworzywo literackie – przedstaw to zjawisko, odwołując się do wybranych tekstów kultury XIX i XX wieku. Autobiografizm to cecha przede wszystkim literatury współczesnej. Już jednak w wieku XIX twórcy lubowali się we włączaniu do utworów literackich wątków związanych z własnym życiem. Czasem było to zupełnie świadome posunięcie, czasem jednak informacje autobiograficzne niejako „wymykały się” autorowi. Albo raczej – to dopiero krytycy i historycy literatury wyłapywali je w tekście. Jak bowiem rozpoznać, czy w danym
Kim dla młodopolan był artysta? Omów zagadnienie, odwołując się do odpowiednich tekstów kultury. Modernizm to epoka kultu artysty i sztuki – pisanej przez wielkie S. W imię buntu przeciw literaturze pozytywistycznej, podporządkowanej celom społecznym, młodopolscy pisarze chcieli tworzyć sztukę tylko „dla sztuki” – niepodporządkowaną niczemu. Bycie artystą polegało na ciągłym manifestowaniu swojej odmienności, walce z tłumem nierozumiejących prawdziwej sztuki. Analiza tematu Pisząc o młodopolskim artyście, nie możesz pominąć Confiteora Stanisława
Józef K. jako everyman Temat konkretny aż do bólu! Nie daje możliwości wyboru materiału literackiego (tylko Proces Kafki). Szansa dla tych, którzy dokładnie zapoznali się z lekturą i jej interpretacjami. Niebezpieczeństwa? Temat może okazać się zbyt wąski. Czy na pewno wiemy, co pisać? Nie wystarczy przecież wypowiedzieć się w kilku zdaniach. Za bardzo krótką, konkretną pracę nie dostaniemy na pewno najwyższej oceny. Jak podwyższyć stopień? Jak urozmaicić pracę na ten,
Życie jako droga ku śmierci – barokowa fascynacja przemijalnością świata. Dla człowieka epoki baroku życie było jednym wielkim paradoksem. Po co rodzimy się, skoro zaraz umieramy? Po co rozwijamy się i kształcimy, skoro pamięć o nas i naszych czynach i tak przeminie? Sceptyczna refleksja dotycząca człowieka i świata wyrażała się w pełnych niepokoju, kunsztownych wierszach Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego i Daniela Naborowskiego. Analiza tematu To temat bardzo szeroki, nawiązujący do twórczości właściwie
Esej interpretujący utwór Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pt. Ballada o rzece Ballada o rzece Rzeka pachnie jak ryba. Ryba jest liściem deszczu oderwanym od białej gałęzi szelestu, od zbuntowanych okrętów chmur – A wyginane rybitwy złożone do wiotkiej modlitwy ciągną niebem błyszczący jak brzeszczot, omotujący ciasno sznur. Rzeka się w niebie odbija czy niebo rzekę wymija tocząc kuliste chmury na drugi brzeg? Brzeg odległy o bulgot – – stoisz w słońcu wykuta, wijesz z muszli zielonej piosnkę na
Obraz Boga w liryce Jana Kochanowskiego Jan Kochanowski, Psałterz Dawidów Psalm 4 Cum invocarem, exaudivit me Deus Wzywam Cię, Boże, świadku mojej niewinności, któryś mię zwykł wywodzić zawżdy z mych trudności; Chciej się teraz nade mną troskliwym smiłować I moje smutne prośby łaskawie przyjmować! A wy, o nieżyczliwi, o zapamiętali, Długoż się na mą sławę będziecie targali? Długoż rzeczy znikomych naśladować chcecie? I leda wiatru, głupi, chwytać się będziecie? Także wiedzcie: kogo
Metamorfoza jako kluczowy moment biografii bohatera romantycznego. Omów problem, odwołując się do konkretnych postaci literackich. Przemiana jest jednym z najbardziej popularnych motywów literackich. Już w starożytności rozumiana była jako podstawowa zasada ludzkiego życia (Owidiusz: Metamorfozy). Warto pamiętać o tym, że w romantyzmie metamorfozie uległ nie tylko bohater literacki, ale także sama epoka. Inne, pokrewne tematy Metamorfozy bohaterów literackich Czy możliwa jest według Ciebie całkowita przemiana człowieka? Odpowiedź poprzyj przykładami z historii literatury. Przydatne sformułowania Mimo
Dokonaj analizy i interpretacji porównawczej wierszy: Bolesława Leśmiana We śnie i Małgorzaty Hillar Niepokój. Bolesław Leśmian We śnie Śnisz mi się obco. Dal bez tła, Wieczność się w chmurach błyska. Lecimy razem. Mgła i mgła! Bóg, ciemność i urwiska. Do mgły i mroku naglisz mnie I szepczesz, zgrzana lotem: „Toć ja się tobie tylko śnię! Nie zapominaj o tem…” Nie zapominam. Mkniemy wzwyż Do niewiadomej mety. O, jak ty trudno mi się śnisz! O, jawo moja,
Refleksje o przemijaniu poety barokowego i poety dwudziestowiecznego – analiza i interpretacja porównawcza Krótkości żywota Daniela Naborowskiego i Chwili Leopolda Staffa. Daniel Naborowski Krótkość żywota Godzina za godziną niepojęcie chodzi: Był przodek, byłeś ty sam, potomek się rodzi. Krótka rozprawa: jutro, coś dziś jest, nie będziesz, A żeś był – nieboszczyka imienia nabędziesz; Dźwięk, cień, dym, wiatr, błysk, głos, punkt – żywot ludzki słynie. Słońce więcej nie wschodzi to, które raz minie, Kołem niehamowanym
