Tag "symbolizm"
Za początek modernizmu w Europie przyjmuje się wydanie Kwiatów zła Baudelaire’a w 1857 roku we Francji. Zbiór poezji wywołał wielki skandal, zarówno literacki, jak i obyczajowy. Baudelaire zaprzeczył w nim obowiązującym normom artystycznym i moralnym. Ukazywał najtrudniejsze problemy egzystencji, jej absurd i brzydotę, pokazując ludzkie życie przez pryzmat katastrofy, do której, zdaniem autora, ludzkość nieustannie zmierza. A wszystko to uczynił, posługując się dodatkowo ekspresyjnymi sformułowaniami i obrazami, na które publiczność
Młodopolskie metody twórcze i prądy artystyczne Literatura polska przełomu wieków wykazuje bardzo bliskie związki z ówczesną literaturą europejską. Młoda Polska to epoka, która nie następuje u nas wiele później niż jej europejski odpowiednik. Jednocześnie zaś układ podstawowych nurtów artystycznych i literackich w polskiej sztuce tego okresu jest dokładnym odzwierciedleniem takiego układu w Europie. Jednym słowem – nurty literackie Młodej Polski miały ten sam charakter co nurty europejskiego modernizmu. Symbolizm Jego światowe pierwowzory odnajdujemy w poezji Baudelaire’a, Verlaine’a,
Młoda Polska to – po długim okresie pozytywistycznej niechęci do poezji – epoka wielkiego do niej powrotu. Początki modernizmu w Polsce wiązały się nie tylko z nowymi wyborami artystycznymi i konfliktami światopoglądowymi, lecz także społecznymi. Moderniści opowiadali się za poezją niezaangażowaną społecznie – za sztuką dla sztuki, kultem piękna i duchowości. Pozytywistyczny entuzjazm dla postępu i społeczno-biologicznej ewolucji pozostawał natomiast w sprzeczności z dekadencką postawą młodopolan przekonanych o wielkim kryzysie
Poziom podstawowy Lektury obowiązkowe: Kazimierz Przerwa-Tetmajer, wybór wierszy Jan Kasprowicz, wybór wierszy Leopold Staff – wybór wierszy Stanisław Wyspiański Wesele Władysław Stanisław Remont Chłopi – uwaga – tylko tom I Stefan Żeromski Ludzie bezdomni Joseph Conrad Jądro ciemności Wymagania egzaminacyjne: Motywy literackie i kulturowe epoki Wiedza o nurtach artystycznych modernizmu Filozoficzne, ideologiczne podstawy epoki Znajomość wskazanych lektur Najważniejsze pojęcia: Młoda Polska, modernizm, świadomość modernistyczna, symbolizm, symbol, impresjonizm, dekadentyzm, analogia, synestezja,
Symbol jako środek wyrażania utajonych myśli i emocji towarzyszy człowiekowi od dawien dawna. Nie tylko literatura, ale także architektura, rzeźba, malarstwo, sztuka użytkowa stały się obszarem zaszyfrowanych, wieloznacznych treści. Starogreckie wazy zachowujące idealne proporcje były synonimem greckiej duszy – dostojnej i wyważonej jak sama sztuka. Strzeliste i wysmukłe katedry gotyckie symbolizowały tak upragniony przez człowieka średniowiecza lot duszy do nieba. Pełna zawiłych, tajemniczych znaków jest najstarsza księga świata – Biblia.
Jak poeci młodopolscy wykorzystywali w swoich wierszach impresjonizm i symbolizm? Porównaj Widok ze Świnicy… Tetmajera i Krzak dzikiej róży Kasprowicza. Wstęp Dobry pomysł to przywołanie definicji pojęć, które pojawiają się w temacie wypracowania: symbolizm i impresjonizm. Zwróćmy także uwagę na powinowactwa tych nurtów literackich z malarstwem. Zastanówmy się, dlaczego szczególną popularność zyskały w lirykach tatrzańskich. Rozwinięcie TECHNIKA IMPRESJONISTYCZNA Widok ze Świnicy do doliny Wierchcichej Tetmajer gromadzi w tym wierszu przymiotniki i epitety, odnoszące się do wrażeń zmysłowych, zwłaszcza wzrokowych.
Nurty artystyczne modernizmu Impresjonizm Kierunek w sztuce, który wziął swą nazwę od słynnego płótna Moneta Impression Soleil levant (tzn. Impresja – wschód słońca). Impresjoniści, zwani również malarzami światła, zwracali szczególną uwagę na utrwalenie w obrazie ulotnego wrażenia, jaki wywarła na nich przelotna chwila. Stąd podporządkowanie przedstawionego świata nastrojowości i liryczności. Impresjoniści malują świat taki, jaki widzą w danej chwili, tworzą zamazane kontury, wprowadzają odważne barwy. W impresjonistycznym malarstwie jasne, pastelowe kolory dominują
Edward Munch Krzyk Symbolizm Symboliści nadawali ukryte znaczenie przedstawianym obrazom, dzięki czemu można je interpretować na wiele sposobów. Obraz Muncha nie jest odtworzeniem realnego świata, można odbierać go jako sen, metaforę życia, świata, samotności człowieka. Sylwetka postaci zarysowana jest szkicowo, zaledwie kilkoma pociągnięciami pędzla. Krajobraz jest także symbolicznym przedstawieniem – całe otoczenie podkreśla strach i zdaje się brać udział w krzyku. Ekspresjonizm Ekspresjoniści postrzegali świat przez pryzmat uczuć. Wobec ich obrazów nie
EDWARD MUNCH, Krzyk (1893, olej na tekturze, Galeria Narodowa w Oslo) Na tle wyludnionego krajobrazu stoi samotna postać. Sylwetka zarysowana szkicowo, ledwie kilkoma pociągnięciami pędzla, pozbawiona jest cech indywidualnych. Bardziej przypomina przerażającą zjawę, senne widmo, aniżeli człowieka z krwi i kości. Sens postaci na moście jest niejasny, a wymowa całego obrazu wieloznaczna i niepokojąca. Ani przez chwilę Munch nie dąży do oddania pozorów realności – czy to w przedstawieniu postaci, czy
AKADEMIA MATURALNA Szkoła pisania – ćwiczenie kształcące umiejętność pisania (poziom podstawowy). Zadanie 47 Z którą epoką literacką kojarzy ci się termin “symbolizm”? Spróbuj krótko wyjaśnić to pojęcie, podaj też jakiś przykład literackiego symbolu. Odpowiedź: Symbolizm to kierunek najbardziej charakterystyczny dla epoki Młodej Polski. Symbolizm zrywa z opisywaniem świata, odrzuca model literatury tendencyjnej i opisowej. Symboliści chcą wyrażać to, co niewyrażalne. Pragną wyrażać nastroje i myśli za pomocą symboli ukrywających wieloznaczne
Symbol w sztuce i literaturze XIX i XX wieku. Omów na wybranych przykładach. Komentarz Tematy te wymagają zdefiniowania pojęcia symbolu, co wcale nie jest łatwe ze względu na jego niejednoznaczność (w końcu to symbol!). Spośród różnych definicji możesz wybrać jedną, możesz też zaprezentować inne i przeprowadzić tzw. dyskusję problemu. Zwróć uwagę na przyczyny pojawienia się symbolizmu – kryzys rozumu, potrzeba nazwania tajemnicy niemożliwej do precyzyjnego wypowiedzenia, dążenie do nastrojowości. Inne możliwe sformułowania tematu Symbol
Metoda na powtórkę? Przedstawić epokę za pomocą najważniejszych dla niej pojęć! Zrozumieć, zapamiętać, skojarzyć z potrzebnymi tekstami kultury. Nasz pojęciownik to zbiór najważniejszych terminów i najlepszy przewodnik. Chłopomania (ludomania) Rozwinięta w Młodej Polsce swego rodzaju moda na ludowość, która więcej miała wspólnego z oświeceniowym, konwencjonalnym sentymentalizmem niż romantyczną fascynacją ludowym światem wartości. Polegała na bezkrytycznym i naiwnym nieco uwielbieniu dla mieszkańców wsi. Nie chodziło jednak o autentyczne problemy, ale o stereotypowy obraz zakodowany w świadomości niektórych artystów
Poezja symbolistyczna – poszukiwanie transcendencji. Wstęp Austriacki symbolista Hugo von Hofmannsthal nazwał poezję symbolistyczną mgnieniem, które potrafi rozświetlić i rozpętać bezdenną otchłań życia. W tym sensie dzieło symbolistyczne jest dziełem religijnym, ponieważ jego głównym celem jest poszukiwanie tajemnicy. Dlatego prawdziwy utwór symbolistyczny może powstać tylko w momentach wyostrzonej wrażliwości. Symboliści poszukiwali transcendencji, drążąc zakamarki swojej duszy, penetrując podświadomość. To, co odkrywali podczas tych podróży w głąb siebie, przekładali na język wieloznacznych symboli, jak najdalszych
Najważniejsi twórcy symbolizmu. Wstęp Nowy prąd literacki, który pojawił się pod koniec XIX w., nazwany od tytułu słynnego manifestu Jeana Moréasa symbolizmem, zapoczątkował w poezji wielką rewolucję. Wszystko za sprawą kilku zaledwie poetów, takich jak Charles Baudelaire (którego Moréas uznał za prekursora symbolizmu), Arthur Rimbaud, Paul Verlaine czy Stéphane Mallarmé. Można mówić o prawdziwej rewolucji, ponieważ symbolizm domagał się wyrwania sztuki ze sztywnych ram realizmu i naturalizmu, oderwania jej od rzeczywistości. Jak pisał
Koncepcja słowa w poezji symbolistycznej. Jak zacząć? Przykład: Trudno o bardziej wieloznaczne i tajemnicze zjawisko w historii poezji niż symbolizm. Narodził się on bowiem z potrzeby szukania tego, co wieczne, nieskończone, niezmienne. Te idee są niedostępne w sposób fizyczny, a tym samym niemożliwe do opisania. Symboliści podkreślali często, że zwykły język, przez swoje skonwencjonalizowanie, nie jest w stanie opisywać tego, co niewyrażalne. Funkcję taką może natomiast pełnić symbol – indywidualny i wieloznaczny odpowiednik takich znaczeń i „jakości”, które nie
SYMBOLIZM – prąd literacki, którego nazwa pochodzi od ogłoszonego w 1886 r. na tamach Le Figaro manifestu Jeana Moreasa Le Symbolisme. Prąd ten ukształtował się pod koniec XIX wieku we Francji i w Belgii, a nazwa symbolizm eksponuje tendencję twórców tej epoki (zresztą bardzo rozpowszechnioną) do wyrażania swych myśli za pomocą → symbolu, zarówno na na płótnie jak i w literaturze: poezji i prozie. Podstawą symbolizmu było przekonanie, że rzeczywistość
Przypada we Francji na lata siedemdziesiąte XIX wieku. To wtedy rozpoczęli działalność trzej wielcy poeci: Jean Arthur Rimbaud, Paul Valéry, Stéphane Mallarmé. Statek pijany Jeana Arthura Rimbauda To długi, szalony poemat, wyładowany, jak tytułowy statek, po brzegi niesamowitymi symbolami. Konstrukcja wiersza skupia się wokół motywu dryfowania samotnego statku-człowieka, który, „prądem rzek obojętnych niesion w ujścia stronę”, wypływa na bezkresny ocean. Ta metafizyczna podróż pełna jest dziwnych i mniej dziwnych przygód, spotkań z ptakami,
Symbolizm to prąd literacki ukształtowany we Francji i Belgii w ostatnim piętnastoleciu XIX wieku. Jego nazwa pochodzi od ogłoszonego w roku 1886 manifestu Jeana Moréasa Le Symbolisme. Początkowo nazwą tą obejmowano grupę ówczesnych debiutantów, lecz wkrótce jej zakres się rozszerzył i zaczęto ją stosować wobec poetów działających wcześniej: Charles’a Baudelaire’a, Paula Valéry’ego, Stéphane’a Mallarmégo. Potem zaś symbolistami nazywa się także kontynuatorów tych tendencji, zarówno w literaturze francuskiej, jak i w literaturach innych krajów. Dwa źródła Mówiąc
Symbol jako środek wyrażania utajonych myśli i emocji towarzyszy człowiekowi od dawien dawna. Nie tylko literatura, ale także architektura, rzeźba, malarstwo, sztuka użytkowa stały się obszarem zaszyfrowanych, wieloznacznych treści. Starogreckie wazy zachowujące idealne proporcje były synonimem greckiej duszy – dostojnej i wyważonej jak sama sztuka. Strzeliste i wysmukłe katedry gotyckie symbolizowały tak upragniony przez człowieka średniowiecza lot duszy do nieba. Pełna zawiłych, tajemniczych znaków jest najstarsza księga wiata – Biblia.
Mówiąc o francuskiej poezji końca XIX w., używa się najczęściej słowa symbolizm. Nazwa ta pochodzi od pojęcia symbolu, bo też stosowanie symbolu jest podstawową cechą ówczesnej twórczości poetyckiej. Tyle że szkolna definicja symbolizmu jako „nurtu poetyckiego, dla którego przedstawicieli podstawowy środek artystycznej ekspresji to symbol” – jest zbyt uproszczona. Dla symbolistów bowiem symbol to nie wszystko. Przede wszystkim chodzi o zupełnie nowy typ wyobraźni poetyckiej, a także nowy zakres zadań
