Platon Jeśli chcesz pokoju, szykuj się na wojnę. Jan Paweł II Za wojnę są odpowiedzialni nie tylko ci, którzy ją bezpośrednio wywołują, ale również ci, którzy nie czynią wszystkiego, co leży w ich mocy, aby jej przeszkodzić. Albert Einstein Nie wiem, jaka broń będzie użyta w trzeciej wojnie światowej, ale czwarta będzie na maczugi. Dopóki na świecie będzie istniał człowiek, będą też wojny. Napoleon Bonaparte Wojna jest lepsza niż nietrwały pokój. Kapitulacja
Czesław Miłosz W stuleciu, w którym żyłem, demoniczna siła historii ukazywała się z ogromną wyrazistością. Do tego stopnia, że istniały przecież różne filozoficzne i polityczne kierunki, które mówiły o historii pisanej wielką literą i robiły z niej rodzaj bogini. Bardzo pewne swego odwoływały się do sądu historii, który rzekomo miał przyznać im słuszność. Oczywiście, w tych ujęciach historia ukazywała się jako siła zupełnie obojętna na pojedynczego człowieka, czyli mordowanie ludzi uzyskiwało sankcję, rzekomą sankcję historii. Nie kochaj
Antoine Saint-Exupéry Wśród ludzi jest się także samotnym. Pracując dla samych dóbr materialnych, budujemy sobie więzienie. Zamykamy się w samotni ze złotem rozsypującym się w palcach, które nie daje nam nic, dla czego warto żyć. W świecie, gdzie życie tak naturalnie łączy się z życiem, gdzie kwiat nawet w powiewie wiatru łączy się z innymi kwiatami, gdzie łabędź zna wszystkie łabędzie, tylko ludzie budują sobie samotność. Arthur Schopenhauer Wolnym bowiem jest człowiek tylko wtedy, gdy
Jan Paweł II Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki. Nie chciejcie Ojczyzny, która was nic nie kosztuje. Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do
Przedstaw dwóch bohaterów literackich, w których, Twoim zdaniem, dzisiejszy czytelnik może rozpoznać siebie. Uzasadnij. Wstęp I Nierzadko czytając dobrą książkę, mam wrażenie, że bohater to ja. Czasem działa na mnie magia arystotelesowskiej litości i trwogi. Częściej jednak stwierdzam, że losy postaci uczą, przynoszą rozwiązania własnych problemów. Lubię bohaterów dziewiętnastowiecznych, dlatego od takiego zacznę swe rozważania. Wstęp II Aż do XIX w. dzieła literackie z całą pewnością kształtowały wzory postaw i zachowań. XX-wieczna literatura
Motyw ojca w literaturze. Odwołaj się do kilku wybranych przykładów. Wstęp I Matka jest domem, z którego wychodzimy, jest murem, glebą, oceanem, ojciec nie reprezentuje żadnego takiego naturalnego domu. (…) Ale reprezentuje on drugi biegun ludzkiego istnienia: świat myśli i ładu, dyscypliny, podróży i przygody. Ojciec jest tym, który uczy dziecko, tym, który mu wskazuje drogę w świat. Erich Fromm, O sztuce miłości (rozdział Miłość rodzicielska) Cytat z Fromma definiuje ojca, sytuuje go w roli nauczyciela, utożsamia
Jak rozumiesz znaczenie tytułu Tango Mrożka Wstęp I Tytuł sztuki jest wieloznaczny, i bynajmniej nie możemy mówić tylko o jednym jego znaczeniu. Pochodzi on od nazwy tańca towarzyskiego wywodzącego się z Ameryki Południowej. Taniec ten powstał na początku XX w. na przedmieściach Buenos Aires. W niepokojącym rytmie tanga i jego zmysłowych figurach zawiera się mit miłości, zdrady i śmierci. Czasem znów mówi się, że tango odzwierciedla kłótnię kochanków, ukazuje walkę między kobietą a mężczyzną o dominację w związku. W sztuce Mrożka
Mieszczanin w poezji Juliana Tuwima. Wstęp I „Chcemy być poetami dnia dzisiejszego i to cała nasza wiara i cały nasz program” – tak pisali w pierwszym numerze „Skamandra” skupieni wokół niego poeci. Pisali oni językiem codziennym o sprawach dnia powszedniego, o życiu codziennym miasta. Bohaterem poezji Juliana Tuwima było właśnie miasto i nowy bohater liryczny – mieszkaniec miasta, współczesny mu człowiek. Twórca ten chętnie wykorzystywał obrazek rodzajowy i poetykę rozmowy. Wstęp II Mieszkaniec miasta, człowiek żyjący w XX w.,
Wstęp I Forma to kluczowe dla zrozumienia twórczości Gombrowicza pojęcie. Czy tylko jego twórczości? Nie, myślę, że także dla zrozumienia mechanizmów rządzących życiem i charakteru naszych relacji z ludźmi! Formą jest wszystko to, co zostało człowiekowi narzucone i za pomocą czego kontaktuje się on z innymi: jego gesty, słowa, sposób bycia, przejęte stereotypy kulturowe. Wstęp II Człowiek zawsze wchodzi w interakcje z ludźmi. Sam jest aktorem – gra, ale jest otoczony przez innych aktorów i przez ich
Początek – jak rozumieć ten symboliczny tytuł powieści Andrzeja Szczypiorskiego? Wstęp I Powieść Szczypiorskiego bywa nazywana wielowarstwowym freskiem społecznym ukazującym powikłane relacje polsko-żydowskie. Jest to powieść o historii, pamięci i prawdzie. Historia zmusza do dokonywania trudnych wyborów, a prawda… nie zawsze jest łatwa do zaakceptowania. Wstęp II „Początek” to tytuł wieloznaczny i symboliczny. To słowo wiele obiecuje, ale może być też przestrogą. Swój początek mogą mieć zarówno rzeczy dobre, jak i złe. W wersji pesymistycznej „Początek”
Czy film może zastąpić lekturę książki? Odpowiedz, omawiając dwie, trzy ekranizacje utworów literackich. Wstęp I Współczesny Polak, według statystyk, czyta jedną książkę rocznie. Obraz jest znacznie łatwiejszy i przystępniejszy w odbiorze, wymaga mniej zaangażowania i koncentracji uwagi, „narzuca się” swoją treścią. Czy jednak najlepsza nawet adaptacja filmowa może zastąpić całą gamę przeżyć i odczuć, których doznajemy w kontakcie ze słowem pisanym? Jestem zdania, że absolutnie nie, choć doceniam X muzę. Wstęp II Lubię filmy, często
„Największym szczęściem jest mieć pasję”. Rozważ myśl, odwołując się do dwóch, trzech przykładów. Wyjaśnienie Temat jest tak skonstruowany, że wymaga raczej zgodzenia się z tezą niż polemizowania z nią. Czasownik „rozważ” zostawia jednak maleńką furtkę tym, którzy z twierdzeniem, iż szczęściem jest posiadanie pasji, chcą dyskutować. Temat ściśle określa, że nie mamy wyliczać wielu przykładów, lecz skupić się na kilku i dogłębnie je rozważyć. Wstęp Pytanie, co może przynieść człowiekowi szczęście. Spostrzeżenie, iż ludzie
Symbolika tytułów utworów Żeromskiego Wstęp I Tytuł to niesłychanie ważny element dzieła. Ciekawy i niebanalny może przyciągnąć uwagę, zachęcić do lektury, zafascynować. Te nudne i banalne – mogą zniechęcić do lektury. Tytuł wpływa na odbiór dzieła, ustawia go. Dlatego warto poświęcić trochę czasu na skonstruowanie takiego tytułu, w którym zawierałby się sens dzieła, który byłby konkretny, a zarazem metaforyczny. Bez wątpienia znaczenie tytułu dostrzegał Stefan Żeromski. „Ludzie bezdomni”, „Przedwiośnie”, „Rozdzióbią nas kruki, wrony…” czy
Typ bohatera w Małej apokalipsie Tadeusza Konwickiego. Wstęp I Kim jest bohater „Małej apokalipsy” Tadeusza Konwickiego? Choć jest bohaterem i narratorem tej powieści, choć towarzyszymy mu w ostatnim dniu jego życia – tak naprawdę wiemy o nim niewiele. To zaledwie garść informacji… Nie znamy nawet jego imienia i nazwiska… Nie potrafimy określić wieku, choć wiemy na pewno, że nie jest to człowiek bardzo młody. Wiemy, że jest pisarzem wypalonym, który od kilku lat niczego
Dlaczego Bernarda Rieux, bohatera i narratora Dżumy Alberta Camusa, nazywamy świętym bez Boga? Wstęp Bernard Rieux to jeden z głównych bohaterów i narrator „Dżumy”. Nazywany jest laickim świętym albo świętym bez Boga, ponieważ był ateistą. Twierdził, że kieruje się tylko zwyczajnym poczuciem przyzwoitości, obowiązku i solidarności z cierpiącymi, jednak… postępował niemal jak święty. Był cierpliwy, ofiarny, za swoją pracę ponad siły i narażanie życia w kontakcie z chorymi nie oczekiwał żadnej nagrody. Swoją postawą doktor Rieux udowadnia,
Wstęp I Na temat śmierci właściwie nic nie wiemy. Nie możemy jej bezpośrednio doświadczyć, nikt z żywych nie jest przecież mitycznym Orfeuszem, który przekroczył bramy zaświatów i ponownie powrócił do życia. Jednak każdy z nas na co dzień obcuje ze śmiercią, mamy świadomość niezwykłej krótkości naszego bytowania na ziemi. Czy jesteśmy jednak przygotowani na to, że każdy dzień nieuchronnie nas do niej zbliża? Wstęp II „Najlepszą ze szkół byłaby ta, która uczyłaby nie
Portrety kobiece w Granicy Zofii Nałkowskiej. Wstęp I „Granica” to wnikliwa powieść psychologiczna. Nałkowska, otwarta na problemy ludzi, także i w tej powieści dokonała analizy kobiecych dusz: rozdartej wewnętrznie Elżbiety, Cecylii Kolichowskiej żyjącej w panicznym strachu przed starością i z rozpaczą obserwującej własne ciało, zdesperowanej Justyny, która popada w obłęd, czy biernej matki Zenona akceptującej zdrady męża. Wstęp II W „Granicy” dużą rolę odgrywa tematyka psychologiczna – dzieło to można zaklasyfikować jako powieść psychologiczną. To taka odmiana
Wisława Szymborska a przeszłość – omów stosunek poetki do przeszłości na podstawie dwóch wybranych wierszy. Wstęp I W utworach poświęconych przeszłości, podobnie jak w innych – np. dotyczących natury ludzkiej, kondycji człowieka, porządku świata – noblistka łączy liryzm i uczucie z ironią i humorem, wzruszenie i melancholię z sarkazmem, patos z pełnym wdzięku naśmiewaniem się. W tych wierszach operuje również grą słów, anegdotami, paradoksem i żartem. Wstęp II Wisława Szymborska zawsze wydawała mi się poetką, która uprawia lirykę refleksyjną
Warszawa czasu wojny w poezji i prozie Wstęp I Miasto niepokonane. Miasto, które miało zginąć i na zawsze zniknąć z mapy Europy. Warszawa. Jak portretowali ją poeci i pisarze czasów wojny? Wstęp II Spalone albo zburzone domy, zniszczone bombardowaniami ulice, kościoły, pomniki. Miasto obrócone w gruz i pył – w ogromnej mierze zrównane z ziemią, w niczym niepodobne do przepięknej stolicy, którą było przed wojną. Ale wciąż żywa, walcząca, niepoddająca się – to wojenna Warszawa, bohaterka wielu utworów
Co łączy Józefa K. z Procesu Kafki z Edypem z tragedii Sofoklesa? Czy obu można nazwać typem everymana? Wstęp I XX-wieczny Józef K., bohater „Procesu” Kafki, i mitologiczny Edyp. Dzielą ich wieki, a jednak są sobie tak bliscy, tak podobni w swej bezsilności wobec nieodgadnionych praw losu. Podążają przez labirynt życia, zmagają się z losem, z siłami dobra i zła. Czy czeka ich taki sam, nieuchronny los? Wstęp II Kim jest literacki everyman? To człowiek –