PRACE PISEMNE w szkole
Na początek krótki test: rozpoznaj swój typ pisania i zobacz, jak nad nim pracować. Prezentujemy pięć fragmentów prac na ten sam temat. Pięć fragmentów – a tym samym pięć sposobów pisania. W którym rozpoznajesz swój styl? Pamiętaj, że te typy pisania występują często w postaci mieszanej, na przykład „gaduła” łączy się z „naukowcem”, a „ścisłowiec” z „kronikarzem”. Każdy z podanych sposobów pisania ma jednak swoje plusy i minusy (koniecznie to przeanalizuj!). Temat:
Żelazny schemat postępowania: analizuję temat, szukam w temacie czasownika, konstruuję treściwy wstęp, stosując się do polecenia tematu, analizuję tekst, odwołuję się do całej wiedzy o lekturze, przywołuję konteksty, komponuję wszystko spójnie, nie piszę o sobie, wieńczę pracę podsumowującym zakończeniem. Żelazna zasada Sprawdź, co każe czasownik w temacie. Porównaj fragmenty – szukaj podobieństw i różnic. Zaprezentuj sceny – szukasz potrzebnych scen i opisujesz je. Wskaż cechy – wypisujesz kolejne cechy wyczytane z tekstu. Przedstaw obraz społeczeństwa –
Cytaty wzbogacają i uzupełniają nasze wypracowania. Umiejętnie wprowadzone i skomentowane podnoszą walory naszej pracy i jej ocenę końcową. Ale jak wprowadzić cytat, by „nie odstawał” od reszty pracy, a pięknie się z nią komponował? Naszym „poligonem doświadczalnym” będą cytaty związane z człowiekiem. Pamiętaj! Cytat jest dosłownym przytoczeniem czyichś słów lub innego tekstu. Kiedy cytujemy – do naszej pracy wprowadzamy słowa słynnego poety, filozofa, pisarza, polityka lub przywódcy duchowego. Jak to zrobić? Mamy fajny, ciekawy temat pracy
Najpopularniejsze błędy: pisanie streszczeń zamiast rozważania zagadnień, przytaczanie biografii bohatera zamiast charakteryzowania, rozważania postaw czy decyzji, opis epoki lub biografia pisarza zamiast analizy dzieła lub motywu, przepisywanie fragmentów podręcznika na podobny temat, tzw. kompleks ucznia – bezwarunkowe zgadzanie się z tematem, bez względu na własne zdanie czy dwuznaczność sformułowania, powtarzanie słów, zdań o tej samej budowie, niekonsekwencja w rozumowaniu, typowe lanie wody – czyli pisanie o niczym. Rady Staraj się dokładnie rozpracować temat –
Zakończenie wypracowania Zakończenie potrzebne jest, aby uwieńczyć pracę zgrabnym wnioskiem, podsumowaniem lub na przykład dać odpowiedź na pytanie zawarte w temacie lub we wstępie pracy. Wiadomo, że wstęp jest ważny, bo „robi pierwsze wrażenie”, jest zapowiedzią i już wizytówką tego, co będzie się działo w dalszej części. Tym niemniej nie należy lekceważyć zakończenia – jest to przecież część – dopełnienie, ozdoba, a przy tym miejsce na własną wypowiedź. Funkcje zakończenia
Nie ma jednego uniwersalnego wzorca – każde zakończenie jest inne, bo przecież wiąże się z konkretnym tematem. Można jednak wskazać kilka ogólniejszych zasad: Podsumuj rozważania Jeśli analizujesz jeden tekst, zbierz najważniejsze wnioski. Jeżeli twoim zadaniem było porównanie zjawisk, postaw czy bohaterów, wyszukaj najważniejsze podobieństwa i różnice. Warto także zadać sobie pytania, które wcześniej się nie pojawiły: z czego wynikają odmienności, a z czego podobieństwa, jaki był cel tekstu itp. W pracach, w których temat każe
Zakończenia wypracowań Zakończyć typowo – Reasumując… / Sumując… – Podsumowując… / Kończąc… – Zakończę podsumowaniem… – Wnioski końcowe są następujące… – Na koniec dodam drobną refleksję… – Niech sumą wniosków będzie następujące stwierdzenie… – Na zakończenie dodam jeszcze pewną uwagę… – Pozwolę sobie teraz zebrać uwagi końcowe… – Na koniec – podsumowanie moich przemyśleń / rozważań… – Na koniec mogę stwierdzić, że… – Czy udowodniłem swoje racje? Mam nadzieję, że
Recenzja Recenzja – to gatunek dziennikarski, znany przede wszystkim z prasy i internetu, ale też radia czy telewizji. Autor recenzji dokonuje oceny dzieła: książki, filmu, sztuki teatralne. Plan recenzji: CZĘŚĆ I – PRZEDSTAWIENIE DZIEŁA Autor, tytuł, data powstania, przynależność do nurtu, epoki, czas odbioru. CZĘŚĆ II – OCENIAJĄCA Kolejność dowolna, zależna od specyfiki dzieła: inaczej film, inaczej książka. CZĘŚĆ III – PODSUMOWUJĄCA Ocena końcowa, zaproszenie lub zniechęcenie czytelnika do odbioru dzieła.
Na czym polega pisanie recenzji? Przede wszystkim na ocenianiu filmu, książki, wystawy, spektaklu. Na wyrażaniu własnych sądów na temat danego dzieła. Mamy pisać o tym, co nam się w danej książce lub filmie podobało, a co nie. Pochwalamy zalety i wytykamy wady. Ale recenzja ma też informować – o tematyce utworu, autorze – o całej „technicznej” stronie dzieła. W Twojej recenzji nie może zabraknąć tego elementu. I jeszcze ostatnia, ale wcale nie najmniej ważna funkcja recenzji –
Recenzja Recenzja książki Recenzja książki powinna zawierać podstawowe informacje i odpowiedzi na większość zamieszczonych poniżej pytań. Dane, jak w przypadku każdego tekstu kultury: tytuł, nazwisko autora, nurt, daty powstania. Określenie gatunku literackiego. Czy to ważna książka w historii literatury? Czy to świetna książka nieznanego szerszej grupie odbiorców twórcy, nowe dzieło kultowego pisarza, klasyka, którą znają wszyscy oczytani ludzie? Do kogo jest adresowana (do humanistów, młodzieży, dzieci, wszystkich)? Jaki jest główny problem poruszany
Wszystko może zacząć się od takich tematów: 1. Który utwór Henryka Sienkiewicza poleciłbyś do przeczytania koleżance lub koledze? Uzasadnij swój wybór. 2. Tę książkę naprawdę warto przeczytać! Uzasadnij swój wybór. 3. Tę książkę zabrałbym na bezludną wyspę… 4. To jest ciekawa książka – recenzja z wybranej powieści współczesnej. 5. Napisz recenzję wybranego utworu literackiego lub filmowego, ukazującego człowieka o wielkim sercu. Co powinno znaleźć się w recenzji? Każdą recenzję pisze się inaczej,
Recenzja powieści Kompozycja 1. Jak oceniam typ narracji? Czy jest tradycyjny, „przezroczysty”, bezpośrednio wprowadza odbiorcę w świat przedstawiony, czy też wyczuwa się poglądy autora? A może jest to narracja nowatorska – np. narrator = bohater, posługuje się mową potoczną, mówi o wszystkim „od siebie”. 2. Jak kształtuje się fabuła powieści? Czy „wciąga”, powoduje zainteresowanie czytelnika, jest wartka, pełna napięcia? A może jest to akcja ułożona niechronologicznie, przedstawione wydarzenia następują po
Recenzja – to gatunek dziennikarski, znany przede wszystkim z prasy i Internetu, ale też radia czy telewizji. Pisanie recenzji uczy krytycznego odbioru dzieła, własnego spojrzenia, znajdowania argumentów na poparcie własnych tez. Typy recenzji: informacyjna – nastawiona na informacje, fakty, opisy, streszczenia; krytyczna – nastawiona na ocenę dzieła lub wydarzenia; felietonowa i eseistyczna – daje autorowi dużo więcej swobody, podkreśla „ja” autorskie, pozwala na dygresje niezwiązane z głównym tematem. Recenzja powinna zawierać Elementy informacyjne:
Analiza tematu Przepis na dobrą pracę Najpierw przemyśl temat. Zaplanuj elementy pracy (co po czym). Obmyśl jej formę. Zbierz i spisz argumenty (przykłady literackie, osoby, wypowiedzi) dowodzące swojego zdania. Wymyśl niebanalny, mądry, przyciągający wstęp do pracy. Powołaj się na autorytety. Dodaj odpowiednie cytaty. Konsekwentnie trzymaj się własnej myśli i tematu. Podnoś poziom pracy przez „wyskoki” ponad program. Bardzo ważna jest analiza tematu Zwróć uwagę na każde słowo, a nawet na znaki interpunkcyjne!
Plan pracy pisemnej Przepis na dobrą pracę Najpierw przemyśl temat. Zaplanuj elementy pracy (co po czym). Obmyśl jej formę. Zbierz i spisz argumenty (przykłady literackie, osoby, wypowiedzi) dowodzące swojego zdania. Wymyśl niebanalny, mądry, przyciągający wstęp do pracy. Powołaj się na autorytety. Dodaj odpowiednie cytaty. Konsekwentnie trzymaj się własnej myśli i tematu. Podnoś poziom pracy przez „wyskoki” ponad program. Najważniejszy jest plan To pierwszy krok do sukcesu. Niewielu ludzi potrafi napisać
Przepis na dobrą pracę Najpierw przemyśl temat. Zaplanuj elementy pracy (co po czym). Obmyśl jej formę. Zbierz i spisz argumenty (przykłady literackie, osoby, wypowiedzi) dowodzące swojego zdania. Wymyśl niebanalny, mądry, przyciągający wstęp do pracy. Powołaj się na autorytety. Dodaj odpowiednie cytaty. Konsekwentnie trzymaj się własnej myśli i tematu. Podnoś poziom pracy przez „wyskoki” ponad program. Wypracowanie dobór materiału Duża grupa tematów wypracowań stwarza możliwość wyboru spośród kilku lektur. Wyboru tego nie da
Konspekt wypracowania Konspekt to po prostu coś w rodzaju hasłowego, skrótowego brudnopisu. Twój przewodnik w trakcie pisania pracy. Zastępuje brudnopis, na którego tworzenie nie ma czasu. Ułatwia pisanie: dzięki niemu wiesz, czym po kolei będziesz się zajmował. Jeśli jest w miarę dokładny, podczas pisania wypracowania pozwala skupić się na stylu, słownictwie, a także ortografii i interpunkcji. Chroni Twoją wypowiedź przed chaosem: dzięki szkicowi, choćby najbardziej ogólnemu, wypracowanie będzie bardziej spójne, wywód bardziej logiczny, a kompozycja poprawna.
Przepis na dobrą pracę Najpierw przemyśl temat. Zaplanuj elementy pracy (co po czym). Obmyśl jej formę. Zbierz i spisz argumenty (przykłady literackie, osoby, wypowiedzi) dowodzące swojego zdania. Wymyśl niebanalny, mądry, przyciągający wstęp do pracy. Powołaj się na autorytety. Dodaj odpowiednie cytaty. Konsekwentnie trzymaj się własnej myśli i tematu. Podnoś poziom pracy przez „wyskoki” ponad program. Realizacja pracy pisemnej Sprawdza się kompozycja trójdzielna: wstęp, rozwinięcie, zakończenie. Wstęp jest swego rodzaju wizytówką pracy
Szlachta – co to znaczy? Szlachta wzięła się z rycerstwa. Pamiętamy, że w średniowieczu najwyższą świecką klasę społeczną stanowili rycerze, którzy posiadali swój herb, zawołanie, byli na rycerzy pasowani i swoje rycerstwo dziedziczyli po ojcu. Rycerzem mógł być tylko syn rycerski, chyba że jakiś człowiek wielce się zasłużył, np. w walce, i otrzymał w nagrodę rycerstwo od władcy (był nobilitowany). Z tychże rycerzy zaczęła się u schyłku średniowiecza wyodrębniać szlachta – stan społeczny, grupa ludzi podobnych do siebie,
Scharakteryzuj bohatera opowiadania Ernesta Hemingwaya Stary człowiek przy moście. Polecenie jest jasne, zupełnie niepodchwytliwe. Dobra odpowiedź na nie sprawia Ci jednak trudność. Dlaczego? Może nie zwróciłeś uwagi na: Wiek, zawód postaci Zacznij od ogólnego przedstawienia postaci. Podaj jej wiek, zainteresowania, powiedz, kim i skąd jest. TWOJA ODPOWIEDŹ Bohaterem opowiadania Ernesta Hemingwaya jest stary człowiek, starzec. Pochodzi z San Carlos. W rodzinnym miasteczku zajmował się zwierzętami. Teraz nie ma rodziny, jest samotny, zagubiony. Szczegóły
