LICEUM
1. Typ narracji zastosowanej w Zbrodni i karze, to: a) narracja auktorialna, b) narracja polifoniczna, c) narracja polimorficzna, d) żadna z powyższych. 1. Odpowiedź: a) Komentarz: Polifonizm to technika powieściowa nazwana przez rosyjskiego badacza – Michaiła Bachtina, a wynaleziona przez Dostojewskiego. Polega ona na tym, że zamiast dotychczasowego wszechwiedzącego narratora, który informował nas o poglądach i działaniach bohaterów, mamy opisane same te działania. Każdy bohater stanowi niezależny byt – sam przedstawia nam swoje
Akcja powieści rozgrywa się w ciągu trzech miesięcy, od grudnia 1819 do lutego 1820 roku, w Paryżu, głównie w skromnym pensjonacie pani Vauquer i w salonach bogatych arystokratek. Dwaj najważniejsi bohaterowie Ojca Goriot to: Bohater tytułowy – czyli ojciec Goriot Jan Joachim Goriot dorobił się majątku, wykorzystując wahania cen i brak towaru na rynku, a tym samym wzbogacił się kosztem innych. Mniej szczęśliwie toczyło się życie rodzinne bohatera – po siedmiu latach małżeństwa umarła jego ukochana
Makabryczne sceny w „Kordianie” – ich funkcje i sens. We wstępie Przypomnij cechy literatury romantycznej: skłonność do przesycania obrazu świata przedstawionego motywami okropności, zbrodni, szaleństwa, nieokiełznanych namiętności i pasji uwolnionych spod kontroli rozumu, częste związki bohaterów z siłami zła, mocami szatańskimi, ciemnymi i niezgłębionymi. spotyka się w nich dość często. Rozwinięcie Przytocz wybrane sceny makabryczne z lektury, na przykład: Akt I – opowieść starego sługi Grzegorza o męczeństwie zesłanych na Syberię żołnierzy i czynie młodego oficera Kazimierza.
Dramat romantyczny – to, jak sama nazwa wskazuje, gatunek dramatyczny ukształtowany w okresie romantyzmu, w opozycji do reguł dramaturgii klasycystycznej. Bardzo ważnym etapem na drodze od dramatu klasycystycznego do romantycznego były dramaty Williama Szekspira. A oto najważniejsze cechy dramatu romantycznego: odrzucenie reguły trzech jedności (czasu, miejsca i akcji); kompozycja otwarta – ten termin oznacza, że poszczególne sceny są luźno ze sobą powiązane, związki pomiędzy nimi często ulegają zatarciu, ważną cechą kompozycji otwartej
Charakterystyka Kordiana Ten temat bardzo łatwo zlekceważyć. Napisanie charakterystyki wydaje się na pewno większości z Was zadaniem prostym, oklepanym, może nawet nudnym. W przypadku Kordiana mamy jednak do czynienia z bohaterem naprawdę wyjątkowym, nieustannie się zmieniającym, z postacią o bardzo bogatym wnętrzu i skomplikowanej psychice. Napisać jego dobrą charakterystykę to prawdziwe wyzwanie. We wstępie warto zasygnalizować te trudności, zaznaczyć liczbę przemian, którym na przestrzeni krótkich trzech aktów podlega bohater. W pierwszym akcie dramatu poznajemy Kordiana jako
Kordian – jeden bohater czy wielu? Prześledź przemiany bohatera i określ typ (typy) postaci. Wstęp – nakreślenie sytuacji Na konstrukcję postaci Kordiana złożyły się trzy elementy: wątek autobiograficzny (czyli prywatne przeżycia Słowackiego), schemat bohatera romantycznego i wzór Hamleta – bohatera tragedii Szekspira. Jest młody Kordian niewątpliwie typowym romantykiem. Dla wielu odbiorców jest także typowym wzorem polskiej mentalności i polskiego postępowania. Rozwinięcie Gdy poznajemy go w scenie I, jest to młodzieniec niezwykle wrażliwy, delikatny,
Czy bohatera wallenrodycznego można utożsamiać z bohaterem bajronicznym? Przypomnij cechy bohatera bajronicznego. Stworzył go najsłynniejszy angielski poeta romantyczny, George Byron, m.in. w powieści poetyckiej Giaur przetłumaczonej przez Mickiewicza. Jest to bohater o cechach tragicznych, postać tajemnicza, skłócona z życiem i otaczającym go światem. Bohater ten jest samotnikiem miotanym skrajnymi namiętnościami od miłości do nienawiści. Przeciwstawia się powszechnie obowiązującym normom i obyczajom, kieruje się wysoką moralnością, ale zazwyczaj ciąży na nim piętno ponurej i zbrodniczej przeszłości. Konflikt i rozdarcie
Konrad Wallenrod – narodowy bohater czy zdrajca? Twoja ocena postaci. Postaw tezę Możesz zacząć od postawienia tezy, czyli opowiedzenia się za jednym ze stanowisk wymienionych w temacie. Możesz jednak również rozpocząć refleksją, że problemu tego nie da się jednoznacznie rozstrzygnąć. Rozwiń ją Kim jest bohater? Tradycyjnie bohaterstwo kojarzy się nam z honorem, walecznością i odwagą, ale na polu walki. Bohater to w potocznym mniemaniu ktoś, kto nie szczędzi swojej krwi i życia, broniąc ojczyzny. bohaterstwo
Justyna i Elżbieta – co je łączy, co różni? Przedstaw te dwie sylwetki kobiece w „Granicy” Nałkowskiej. W Granicy występuje cała galeria kobiet, ale najważniejsze z nich są dwie: Justyna i Elżbieta. W temacie nie ma ani słowa o porównaniu, ale wiadomo, że porównanie będzie konieczne. Nie radzilibyśmy jednak kusić się na charakterystykę porównawczą – to zbyt proste. Raczej pasowałaby tutaj rozprawka, do której samemu należy postawić pytanie lub tezę, albo (dla ambitnych) esej. Obydwie
Powieść została podzielona na pięć części. Część I Obejmuje wydarzenia rozgrywające się w pierwszym miesiącu epidemii – od 16 kwietnia do połowy maja 194. roku. Najważniejsze wydarzenia: Doktor Rieux zauważa w swoim domu pierwszego martwego szczura. W ciągu kilku następnych dni martwych szczurów przybywa – to już prawdziwa plaga. Doktor spostrzega wśród pacjentów pierwsze przypadki dziwnej gorączki pachwinowej. Jeszcze nie wie, co to za choroba. Konsultuje się z innymi lekarzami, m.in. z doktorem Castelem. To
Co to znaczy, że Dżuma jest powieścią egzystencjalną? Albert Camus uważany był za pisarza, który w swoich dziełach zawarł idee egzystencjalizmu, ba, za naczelnego pisarza wśród egzystencjalistów. On sam odżegnywał się od tego. Dla Camusa los mitycznego bohatera Syzyfa, skazanego przez bogów na wtaczanie pod górę ciężkiego głazu, który zawsze staczał się tuż przy wierzchołku góry, był symbolem tragizmu i absurdu ludzkiego życia. Innymi słowy: większość naszych wysiłków skazana jest na porażkę,
Dwie postawy wobec absurdu świata. Porównaj, jak został przedstawiony absurd w Dżumie Alberta Camusa i w Procesie Franza Kafki. Na wstępie Dobrze będzie zacząć od uwagi może trochę banalnej, ale za to… prawdziwej i dobrze wprowadzającej w dalsze rozważania. Odczucie absurdu świata to jeden z ważniejszych tematów literatury XX i XXI wieku. Twórcy często zadają pytania (nie zawsze wprost) o sens istnienia świata, o pozycję człowieka w świecie i sens życia. Odpowiedzi są pesymistyczne, a często nawet tragiczne. Czasem jedynie trafia
Doktor Judym a doktor Rieux – porównaj obu bohaterów. Taką charakterystykę porównawczą możesz sporządzić w punktach. Ale żeby Twoja praca domowa nie była byle jaka, możesz pokusić się o krótki wstęp. Jak zacząć? We wstępie można np. podkreślić, że bohaterowie powieści, opowiadań czy nowel dość często są lekarzami. Zapewne znamy specyfikę tego zawodu, który pojmowany nie tylko jako sposób zarabiania na życie, ale również (a czasem przede wszystkim) jako misja, posłannictwo. Idealny lekarz
Co to znaczy, że Dżuma jest powieścią-parabolą? Wytłumacz, jak rozumiesz to pojęcie. Najpierw przypomnij znaczenie pojęcia parabola. Parabola (przypowieść) to dydaktyczny utwór epicki. Cechy paraboli to: Typowe, schematyczne postacie i fabuła. Są one podporządkowane funkcji alegorii lub symbolu (w wypadku Dżumy Camusa – oczywiście dżumie). Ważne są nie same wydarzenia czy bohaterowie, ale prawdy moralne, religijne, filozoficzne lub społeczne. Parabola ma co najmniej dwa poziomy: dosłowny (świat przedstawiony, czyli w interesującym nas
1. Czyje losy uświadamiają Cezaremu Baryce okrucieństwo i tragizm rewolucji? a) matki b) młodej Ormianki c) własne d) najlepszego przyjaciela 1. Odpowiedź: a), b) Komentarz: Młody Cezary Baryka początkowo zachwyca się rewolucją. Biega na wiece i przyjmuje za swoje wszystkie tezy rewolucjonistów. Ale tragiczne losy dwóch kobiet: własnej matki i młodej, pięknej Ormianki uświadamiają mu okrucieństwo rewolucji, jej niesprawiedliwość społeczną i wysokie prawdopodobieństwo niewinnej śmierci. 2. Które z poniższych utworów
TEST 1. Retrospekcja to nic innego jak: a) umiejętność wyciągania wniosków z wydarzeń z przeszłości, b) typ narracji, c) przedstawianie minionych zdarzeń w innym porządku niż chronologicznie, d) typ bohaterki zapatrzonej w przeszłość. Odpowiedź: c) Komentarz: Retrospekcja to technika pisarska, polegająca na przywoływaniu z punktu widzenia bohatera zdarzeń wcześniejszych od właściwego momentu rozpoczęcia się fabuły. Zaburza to linearność powieściowego (bo zwykle w powieściach retrospekcja jest stosowana) czasu, ale pozwala narratorowi
1. Które z poniższych tytułów to utwory Bolesława Leśmiana? a) Dziejba leśna, Klechdy polskie b) Klechdy sezamowe c) Zdziczenie obyczajów pośmiertnych d) Łąka, Przygody Sindbada Żeglarza 1. Odpowiedź: a), b), c), d) Komentarz: Jasne jest, że nie znacie wszystkich utworów wszystkich pisarzy – to jest po prostu niemożliwe. Dla pocieszenia dodam, że tak naprawdę nikt nie przeczytał wszystkiego. Należy jednak orientować się w tytułach dzieł ważnych pisarzy i wiedzieć “co
Jak napisać wstęp wypracowania TEMAT „Władza odczłowiecza ludzi” (Bias Priene). Zacytowane słowa greckiego mędrca uczyń mottem rozważań na temat władzy i jej wpływu na postępowanie i osobowość człowieka. Odnieś się do wybranych utworów literackich. Przepis 1: Wyjaśnienie problemu (motywu, hasła), który pojawia się w temacie Możesz pokusić się o własne interpretacje zagadnienia (wyjaśnić, jak rozumiesz tolerancję, cywilizację, władzę) albo skorzystać z definicji zawartej w encyklopedii czy Słowniku języka polskiego i skonfrontować ją z potocznym rozumieniem danego słowa.
Kandyd Kandyd, czyli Optymizm to tytuł powiastki filozoficznej napisanej przez Woltera. Pojawiają się tu motywy podróżnicze i awanturnicze. Od samego początku trudno jednak traktować owo dzieło na serio, skoro sam autor nie traktuje serio swoich bohaterów. Bo czy autor szanujący swojego bohatera umieściłby go w zamku, o którego potędze świadczy to, że posiadał drzwi i okna? Zresztą Wolter postarał się, aby jego bohater nie pozostał w owym świetnym zamku zbyt
Wstęp – czas i przestrzeń Wstęp sprawdza się przy opowiadaniach. Technika określania miejsca lub czasu akcji ma wiele zalet. Czytelnikowi wyjaśnia, gdzie się znalazł i czego może się spodziewać. Uporządkuje teren do wprowadzenia postaci i akcji. Pozwoli popisać się wyobraźnią. Miejscem wydarzeń, które opisuję, jest … (stare zamczysko). Rzecz dzieje się w roku… w miejscu… (1944), (straszliwym). Znajdujemy się w… Jest rok… Trudno określić dokładnie czas tych wydarzeń. Miejscem ich stał się/stało się/stała się… (dwór,
