Search Results for "Nie-Boska komedia"
Zwycięstwo – czy zawsze jest wartością pozytywną? Rozważ problem, odwołując się do losów wybranych bohaterów literackich. Literatura lubi zwycięzców, dlatego często o nich opowiada: Kronika polska Wincentego Kadłubka – średniowieczny autor chciał przede wszystkim udowodnić waleczność Polaków, dlatego przypisał im m.in. fikcyjne zwycięstwa w walkach ze… starożytnymi władcami, takimi jak Juliusz Cezar i Aleksander Wielki. Kronika Galla Anonima – autor chciał stworzyć utwór wychwalający wielkich polskich władców (trzech Bolesławów – Chrobrego, Śmiałego i Krzywoustego),
Odwołując się do poniższego fragmentu dzieła i całej epopei narodowej, ukaż, w jaki sposób zostało sportretowane środowisko szlacheckie w Panu Tadeuszu. Adam Mickiewicz Pan Tadeusz (…) Słońce ostatnich kresów nieba dochodziło, Mniej silnie, ale szerzej niż we dnie świeciło, Całe zaczerwienione jak zdrowe oblicze Gospodarza, gdy skończywszy prace rolnicze, Na spoczynek powraca. Już krąg promienisty Spuszcza się na wierzch boru i już pomrok mglisty, Napełniając wierzchołki i gałęzie drzewa, Cały las wiąże w jedno i jakoby zlewa,
Literatura XIX wieku, jako strażniczka „narodowego pamiątek kościoła” (Adam Mickiewicz). Rozważ problem, odwołując się do wybranych utworów. Zagadnienie jasno określone, łatwe do zanalizowania. O ile rzecz jasna orientujesz się w literaturze czasów Adama Mickiewicza. Trudno doszukiwać się różnych sposobów podejścia do tematu, bo różna właściwie być może jedynie kolejność przytaczanych utworów. Musisz rozważyć problem, którego w zasadzie nie ma. Każda próba dyskusji raczej spali na panewce. Strategia realizacji tematu Twoim celem jest udzielenie
Kreacja bohatera romantycznego w twórczości Juliusza Słowackiego. Scharakteryzuj, jaki typ bohatera stworzył poeta na podstawie przytoczonego fragmentu monologu tytułowego bohatera Kordiana. Porównaj bohatera stworzonego przez Słowackiego z innymi znanymi Ci bohaterami dzieł romantyków, np. George’a Byrona i Adama Mickiewicza. KORDIAN: Zabił się – młody… Zrazu jakaś trwoga Kładła mi w usta potępienie czynu, Była to dła mnie posępna przestroga, Abym wnet gasił myśli zapalone; Dziś gardzę głupią ostrożnością gminu, Gardzę przestrogą, zapalam się, płonę,
Autobiografia jako tworzywo literackie – przedstaw to zjawisko, odwołując się do wybranych tekstów kultury XIX i XX wieku. Autobiografizm to cecha przede wszystkim literatury współczesnej. Już jednak w wieku XIX twórcy lubowali się we włączaniu do utworów literackich wątków związanych z własnym życiem. Czasem było to zupełnie świadome posunięcie, czasem jednak informacje autobiograficzne niejako „wymykały się” autorowi. Albo raczej – to dopiero krytycy i historycy literatury wyłapywali je w tekście. Jak bowiem rozpoznać, czy w danym
Prawda i dobro, piękno i brzydota w literaturze. Zestaw lektur Biblia średniowieczna literatura parenetyczna (epos rycerski, żywoty świętych) William Szekspir – Makbet, Romeo i Julia Wolter – Kandyd Adam Mickiewicz – Dziady cz. II Juliusz Słowacki – Kordian, Balladyna Zygmunt Krasiński – Nie-Boska komedia Bolesław Prus – Lalka Eliza Orzeszkowa – Nad Niemnem Stefan Żeromski – Ludzie bezdomni Gabriela Zapolska – Moralność pani Dulskiej Joseph Conrad – Lord Jim Michaił Bułhakow – Mistrz i Małgorzata Albert
Twórczość Cypriana Kamila Norwida a dokonania trzech wieszczów – polemika czy kontynuacja? Weź pod uwagę trudny czas, w którym przyszło tworzyć Norwidowi. Pamiętaj o cytatach – już dwa wystarczą, by Twoja praca była bardziej kompetentna. Niełatwo określić, jaka jest recepta na sukces tej pracy. Być może jeśli spróbujesz zrozumieć poetę i jego twórczość, on „odwdzięczy” Ci się niezłą pracą na swój temat. Ważne utwory • Cierpienia młodego Wertera Johanna Wolfganga Goethego • Giaur George’a
„Jesteśmy dziećmi epoki, epoka jest polityczna” – cytat z wiersza Wisławy Szymborskiej uczyń mottem swoich rozważań o uwikłaniu literatury i kultury w politykę na przestrzeni epok. Jest to typowy temat przekrojowy. Podejmując się jego realizacji, trzeba znać nie tylko przykłady literackie, ale także w niemałym stopniu konteksty kulturowe, a nawet historyczne. Ułatwia nam pracę sformułowanie „na przestrzeni epok” – które sugeruje, że najlepszym rozwiązaniem będzie trzymanie się chronologii. Temat wywołuje serię pytań
Dokonaj interpretacji wiersza Zbigniewa Herberta U wrót doliny. Komentarz Wiersz Zbigniewa Herberta U wrót doliny to poetycki obraz Sądu Ostatecznego. W wierszu brakuje rymów i pięknych metafor, poetyckich epitetów i zwrotów retorycznych. Jego surowa narracja bliższa jest stylowi reportażowemu niż liryce, do jakiej zdołaliśmy przywyknąć. Dzieje się tak za sprawą narracji przeprowadzonej z pozycji niezaangażowanego, bezstronnego i trochę jakby ironizującego narratora. Jak zauważył Stanisław Barańczak, Herbert mówi o Apokalipsie językiem komentatorów sportowych. Trudno się dziwić. Literatura po
Co oznacza określenie „polski dramat romantyczny”? Polski dramat romantyczny to specyficzny rodzaj dramatu, jaki wytworzył się na ziemiach polskich w dobie romantyzmu. Dramat romantyczny był w polskim romantyzmie gatunkiem dominującym, w którym polscy romantycy wypowiedzieli rzeczy niezwykle cenne i ważne dla polskiej kultury. Powstawał on w latach 1832-1835, a jego głównymi twórcami byli: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Zygmunt Krasiński. Najważniejsze zaś dzieła to: Dziady (1832), Kordian (1834) oraz Nie-Boska komedia (1835). Co charakteryzuje ten rodzaj dramatu?
Treść i symbolika „Apokalipsy św. Jana”. Jan widzi najpierw Chrystusa jako Pana nieba i ziemi, Zwycięzcę, Zbawiciela. Chrystus każe mu napisać siedem listów do siedmiu Kościołów: w Efezie, Smyrnie, Pergamonie, Tiatyrze, Sardes, Filadelfii, Laodycei. Listy zawierają przesłanie Zbawiciela do Kościołów, pocieszenie i polecenie, by wytrwały w wierze. Są też dotyczącym ich proroctwem. Apostoł widzi niebo, a w nim samego zasiadającego na tronie Boga. Stwórca otoczony jest chwałą i Jan dokładnie opisuje, jak wyglądają tron Boży, niebo i ci,
Scharakteryzuj polskiego bohatera romantycznego. Dramat romantyczny to najważniejsza z romantycznych form literackich. Łączy niemal wszystkie rodzaje literackie ze wszystkimi rodzajami sztuki. Przez wielu uważany jest za niesceniczny, gdyż odwołuje się raczej do wyobraźni czytelnika niż oczu widza. Charakteryzuje się: Zerwaniem z klasyczną zasadą trzech jedności: akcja rozgrywa się w wielu przestrzeniach, które przemierzamy, podążając za bohaterem; czas akcji często rozciąga się na przestrzeni kilku lat, podobnie jest z samą akcją, w dramacie mamy do czynienia
Bohater literacki – wędrowiec To chyba najdawniejszy w dziejach kultury ludzkiej typ bohatera – występuje w mitach i najstarszych tekstach literackich. Jego dzieje są pretekstem do ukazania uniwersalnych cech człowieka, przemian, jakim ulega podczas swego życia. Wędrówka jako metafora życia to jeden z najczęściej występujących w sztuce motywów, prezentowany przez bardzo wielu twórców. Geneza tego typu bohatera Najstarszy tekst literacki znany ludzkości, pochodząca sprzed dwóch i pół tysiąca lat
Hrabia Henryk Hrabia Henryk, występujący w dramacie Zygmunta Krasińskiego również jako Mąż, jest nietypowym i bardzo interesującym przykładem bohatera romantycznego. Od innych postaci romantycznych wiele go różni. Jego portret jest wszechstronny, postać to wieloznaczna, ale niepozbawiona silnego charakteru, mimo naznaczenia tragizmem. Znaczenie postaci To ważny bohater romantyczny, skupiający w sobie i cechy typowe dla epoki, i mniej dla niej charakterystyczne. Nie jest, jak inni wielcy bohaterowie romantyczni, naznaczony wielką ideą. Po metamorfozie, jaką przeszedł, Henryk
Czasem pisarz czy poeta ma ochotę podzielić się ze swymi czytelnikami własnymi doświadczeniami i przeżyciami. Umieszcza wtedy w dziele literackim wątki autobiograficzne – wybrane elementy swojej biografii. Najsłynniejszą poetycko-muzyczną autobiografią lat 80. stał się szlagier wykonywany przez Perfect. Nie było prywatki bez Autobiografii: „Miałem 10 lat…” Wątki autobiograficzne znajdziecie w wielu utworach, m.in.: w elegii VII Klemensa Janickiego (O sobie samym do potomności), w utworach Jana Kochanowskiego (życie w Czarnolesie, codzienne radości i smutki, śmierć dwóch
Teatr ŚREDNIOWIECZE Moralitet – gatunek dramatyczny, który rozwinął się w późnym średniowieczu (przełom wieków XV i XVI). Należące do niego utwory miały charakter dydaktyczno-filozoficzny i przedstawiały walkę upersonifikowanych (uosobionych) pojęć moralnych (Dobra, Cnoty, Wiary, Zła, Występku, Pychy) o duszę ludzką (tzw. psychomachia). Pojawiający się w nich człowiek pozbawiony był jakichkolwiek indywidualnych rysów psychicznych, stanowił symbol kondycji ludzkiej („człowieka w ogóle”), w pełni więc zasługiwał na angielskie określenie Everymana (Każdego). Misterium – gatunek średniowiecznego dramatu religijnego. Fabuła –
Trójgłos w sprawie rewolucji w Nie-Boskiej komedii – Pankracy, Hrabia Henryk, sam Krasiński. Rewolucji w Nie-Boskiej komedii Wstęp I „Nie-Boska komedia” jest między innymi próbą odpowiedzi na pytanie, czym jest zjawisko walki klas. Do czego ono prowadzi? Jakie mogą być jego skutki? Oczywiście, budując obraz abstrakcyjnej rewolucji i ukazując jej przebieg, Krasiński patrzy na to zjawisko i na walczące strony przez pryzmat swojego pochodzenia. Budując obraz rewolucji, autor opierał się na przewrocie Cromwella
Koncepcja poezji w Nie-Boskiej komedii. Wstęp I W wielu utworach romantycznych poezja – geniusz poetycki ukazywana jest jako szczególny dar. Poeta jest kimś absolutnie wyjątkowym, a przez to wyalienowanym, dramatycznie innym od zwyczajnych ludzi. Przypomnijmy sobie, że poetą był Konrad, bohater III cz. „Dziadów”, a Juliusz Słowacki w „Testamencie moim” nazywa swoją twórczość „siłą fatalną”, która przetrwa lata po jego śmierci i przerobi zwykłych zjadaczy chleba w anioły. Przypomnijmy sobie też wielką rolę, jaką odgrywa
Dowiedź uniwersalności Biblii jako wielkiej księgi naszej kultury. Tematy najczęściej zadawane przy opracowywaniu Biblii: Dowiedź uniwersalności „Biblii” jako wielkiej księgi naszej kultury. Człowiek to wielkość i małość jednocześnie – rozważ to stwierdzenie, odwołując się do „Biblii”. „Biblia” jako wykładnia etycznego postępowania ludzi. Zagadnienie cierpienia w świetle losów postaci biblijnych. Obrazy buntu w „Biblii”. Prześledź stosunki między rodzicami a dziećmi, przywołując przykłady z „Biblii”. Wizje szczęścia prezentowane w „Starym” i „Nowym Testamencie”. Komentarz do tematu Temat
Twój ulubiony bohater romantyczny. A może takiego nie masz? Komentarz To bardzo przyjemny, luźny temat. Wybór bohatera romantycznego nie powinien nastręczać trudności. To przeważnie ludzie młodzi, o bogatej osobowości, skomplikowanej psychice, pełni sprzeczności. Czyha jednak na Ciebie niebezpieczeństwo – pokusa streszczania losów bohatera. Nie ulegnij jej, pisz, dlaczego ten bohater jest Ci bliski, dlaczego akurat jego wybrałeś, czy jest w czymś podobny do współczesnych młodych ludzi, czy akceptujesz jego postępowanie, czy go
