Strona Główna
Trwająca niewiele ponad wiek epoka bardzo silnie zmieniła obraz europejskiej kultury. Nie dość, że w rozmaitych sferach życia nastąpiły wyraźne przemiany, rozegrały się wydarzenia i rozpoczęły procesy, które pozwalają wyróżnić „nową epokę” w dziejach ludzkości, to jeszcze, gdy spojrzymy na nie wszystkie z szerszej perspektywy zauważymy tu także początki „czasów nowożytnych”, trwających do rewolucji przemysłowej przełomu wieków XVIII i XIX. Tak więc ów „przełom” między średniowieczem a renesansem to zarazem
„Być albo nie być? – oto jest pytanie”, „Reszta jest milczeniem”, „Słowa, słowa, słowa…”. To wszystko cytaty z tego samego utworu – Hamleta Williama Szekspira. Dramatu, który od czterystu lat jest „na topie”, i po prostu nie wypada go nie znać. A jest to historia młodzieńca rozdartego między myślą a czynem. Pewnie czasem każdy z nas bywa Hamletem. Niektórzy jednak nigdy nie są gotowi do działania, stale żyją w świecie wątpliwości. Utworzono nawet termin „hamletyzm”, oznaczający
Choć w renesansie nie powstają skomplikowane systemy filozoficzne, a ówczesne idee filozofów nie są na ogół niczym innym niż nieco dyletanckimi rozważaniami na temat filozofii antycznej – nie da się jednak zaprzeczyć ogromnej roli kulturotwórczej ówczesnych myślicieli. Mieli oni wielki wpływ na współczesnych artystów, a wraz z nimi kształtowali ówczesną świadomość powszechną. Ich idee trafiały do tysięcy młodych i zamożnych arystokratów oraz ich protegowanych, którzy starali się wcielać je w życie. Reformacja Zaczęło się w roku
Stary Testament jest świętą księgą zarówno żydów, jak i chrześcijan. Pisany między XII a II wiekiem p.n.e. zawiera wizję Boga – Stwórcy, Boga, dzięki któremu powstał świat i ludzie. Bóg ten jednak jest surowy. Wystarczy pomyśleć o regułach, jakie nałożył na pierwszych ludzi – Adama i Ewę. Dał im szczęśliwe życie w raju, jednak zakazał im rozumienia, nie dając świadomości złego i dobrego. Można powiedzieć, że Bóg starotestamentowy jest apodyktyczny, nie znosi sprzeciwu i potrafi się mścić. W okrutny
Reja określa się jako ojca piśmiennictwa polskiego. Dlaczego? Przede wszystkim ze względu na to, że był pierwszym twórcą piszącym po polsku, który konsekwentnie, przez ponad trzydzieści lat, realizował swój niezwykle bogaty program literacki. Mikołaj Rej z Nagłowic urodził się w roku 1505 na terenie dzisiejszej Ukrainy – w Żurawnie pod Haliczem. Nauki pobierał tylko cztery lata, wyłącznie w szkołach średnich, najpierw w Skalmierzu, później we Lwowie, a na koniec, przez rok tylko, w szkole średniej przy Akademii
Metryczka bohatera Lektura: mitologia grecka Pochodzenie: narodzony w Atenach, ale wychowywany na Krecie; syn Dedala. Zmarł: śmiercią tragiczną – spadł z ogromnej wysokości (na jego cześć miejsce upadku nazywa się Ikarią, a morze – Morzem Ikaryjskim). Cechy charakteru: Zdaniem jednych: szalony, lekkomyślny, nierozsądny, głupi, nieposłuszny, dziecinny, nieuważny, nierozważny, nieodpowiedzialny, nieostrożny, beztroski, nieprzezorny. Zdaniem drugich: odważny, śmiały, bohaterski, wrażliwy, dzielny. Najważniejsze (i ostatnie) wydarzenie w jego życiu: dzień ucieczki z Krety Na Krecie przebywali Dedal wraz
Pierwsze wpływy południowoeuropejskiej, przede wszystkim włoskiej kultury renesansowej dały się w Polsce zauważyć już w połowie XV w. Tak naprawdę jednak o polskim renesansie możemy mówić jedynie w odniesieniu do wieku XVI. To stulecie właściwie w całości pokrywa się z czasem trwania tej epoki w Polsce, a także w innych krajach europejskiej Północy. Ma to oczywiście związek z najważniejszym zjawiskiem kształtującym kulturę odrodzenia na tym obszarze, czyli z reformacją, która
Dziś, po wiekach, widzimy, że Jan Kochanowski przyćmiewa swoich szesnastowiecznych literackich współtowarzyszy właściwie pod każdym względem – zarówno jeśli idzie o kunszt poetycki, talent językowy, wyczucie stylu, wszechstronność zainteresowań, jak i rozmiary dokonań artystycznych. Ówcześni czytelnicy bywali jednak innego zdania. Wśród szesnastowiecznej szlachty największym poważaniem jako pisarze cieszyli się Mikołaj Rej i Stanisław Orzechowski. Ten pierwszy zasłużył sobie na uwielbienie odbiorców chyba przede wszystkim dlatego, że w prywatnym życiu był właściwie taki sam jak
Dwór szlachecki, lipa z Czarnolasu, odkrycie Kopernika. Jeszcze sława Akademii Krakowskiej. Te hasła nie mogą budzić żadnych wątpliwości. Kojarzysz je z polskim renesansem i w dodatku radośnie uświadamiasz sobie, że znalazłeś się w czasach potęgi państwa polskiego. Nieczęsto tak bywało w historii. A tu proszę: pięć minut dla Rzeczypospolitej! Co jest ważne? Jan Kochanowski i filozofia epikurejska, stoicka, horacjanizm. Kochanowski łączy myśl antyku z ideą chrześcijańską. To jest ważne – bo
Autor Adam Mickiewicz – romantyczny poeta – wieszcz, publicysta, działacz polityczny, wykładowca na europejskich uniwersytetach. Odkrył przed czytelnikiem urok folkloru (Ballady i romanse), piękno Orientu (Sonety krymskie), grozę gotyku ( Konrad Wallenrod, Grażyna), tragizm narodowych losów ( Dziady cz. III), niezwykłość litewskich krajobrazów (Pan Tadeusz) i obcość szwajcarskich przestrzeni (Liryki lozańskie). Był poetą – emigrantem, wygnańcem, wiecznym wędrowcem. Poznał carską Rosję, przemierzył krymskie stepy i szwajcarskie przełęcze, zwiedzał włoskie miasta
Kochanowski poskąpił wiadomości o własnym życiu. Rozrzucił w swoich utworach ułamki własnej biografii, z których jednak trudno byłoby ułożyć pełny życiorys. Mimo że kształt tego życiorysu był przez długie lata mozolnie odtwarzany przez badaczy, nadal pełno w nim luk i niejasności. Z twórczości Kochanowskiego czerpiemy informacje nie tylko o jego życiu, ale także o wyznawanych przezeń poglądach i co nieco o psychice i światopoglądzie. Czytając słowa: I wdarłem się
Jan Kochanowski biografia Ojciec polskiej literatury. Pisze w języku ojczystym poezję kunsztowną, o wysokim poziomie artystycznym. Jest najwybitniejszym poetą literatury staropolskiej, poeta doctus (poeta uczony), dramatopisarz, tłumacz – wszechstronnie wykształcony, znający języki obce (łacinę, grekę, hebrajski), wybitnie utalentowany; najważniejszy przedstawiciel polskiego renesansu. Edukacja Urodził się prawdopodobnie w 1530 roku w Sycynie niedaleko Radomia. Był synem Piotra Kochanowskiego i Anny z Białaczowskich. Wychowywał się w średniozamożnej rodzinie szlacheckiej (ojciec był właścicielem pięciu
Treny to ostatnie wielkie dzieło poety. Przez wielu badaczy uznane za najwybitniejsze dzieło polskiego renesansu, uważane są za ukoronowanie całej twórczości mistrza z Czarnolasu, jej swego rodzaju podsumowanie. To jednak nie tylko podsumowanie twórczości poety, lecz także, a może przede wszystkim, autopolemika z podstawowymi tej twórczości założeniami, z filozofią wyznawaną do tej pory przez Kochanowskiego – z całym jego światopoglądem. Można je określić jako swoisty pamiętnik cierpienia, w którym najistotniejsze są przemyślenia i przewartościowania z tegoż cierpienia płynące.
Odprawa posłów greckich jest utworem całkowicie oryginalnym – nie ma w literaturze światowej tekstu, który można by nazwać jego bezpośrednim wzorem! Nie znaczy to jednak, że autor nie korzystał z żadnych źródeł. Wręcz przeciwnie: motyw trojański zaczerpnął z eposów Homera, prócz tego sięgnął do tragików greckich, Seneki i kilku innych źródeł. Pamiętać wszakże trzeba, że zgodnie z zaleceniami ówczesnych poetyk pomysł i główny zarys fabuły nie powinny być wymyślone. Wątek antyczny nobilitował utwór. W naszych oczach z kolei
Jan Kochanowski pierwszy w literaturze polskiej uczynił małe dziecko pełnoprawnym bohaterem utworu literackiego. Urszulka, która „więcej nad trzydzieści miesięcy nie miała” (Tren XII), była dzieckiem niezwykłym, utalentowanym, zasługującym na miano „Safo słowieńskiej”. To oczywiste, że poeta nie mógł łatwo pogodzić się ze stratą utalentowanej córki i dał temu wyraz w Trenach. Chyba najpiękniejszy, a zarazem najbliższy prawdy portret Urszulki znajdujemy w Trenie VIII, w którym w prostych słowach mówi się zwyczajnie o uroku dziewczynki, jej radości życia, rozkosznym
Ze wszystkich szaleństw naszych czasów szaleństwo nauki języków obcych jest zdecydowanie najzdrowsze i najbardziej godne pochwały. Bez znajomości przynajmniej angielskiego trudno dziś znaleźć dobrą pracę, ale też np. oglądać zagraniczne programy w telewizji czy korzystać z Internetu. Coraz częściej język obcy jest też potrzebny po prostu po to, by się z kimś porozumieć np. podczas wakacyjnej podróży za granicą. Chcę nauczyć się angielskiego. Chcę poznać francuski. Ile zajmie mi to czasu? – pyta niejeden
Sopocki klub Sfinks w latach 90. wyznaczał trendy na klubowej scenie. Teraz znów tak jest. To właśnie tu odbędą się dwie z najważniejszych imprez muzycznych w lutym. A w jakim miejscu zaplanowane jest trzecie z wydarzeń, o których najgłośniej się mówi? . Imprezy z cyklu Depth Tones odbywają się już od pięciu lat. To coś dla fanów gatunku drum’n’bass, czyli tzw. połamanych rytmów. Jeszcze niedawno mogli oni liczyć głównie na
Jan Kochanowski pisał fraszki przez całe życie – i wówczas, gdy był wesołym żakiem, i wtedy, gdy został statecznym gospodarzem. Stanowią zbiór ponad trzystu utworów. Ich skala stylistyczna jest niezwykle rozpięta: żart miesza się tu z refleksją, powadze towarzyszy rubaszny humor, liryzm graniczy z satyrą. Oddaje to renesansową tendencję do uchwycenia rzeczywistości w jej wszystkich możliwych perspektywach. Z rozmaitością stylów koresponduje zróżnicowanie tematyczne. Pisze w nich poeta o ułomnościach ludzkiego
Nazwę fraszka wprowadził do literatury polskiej Jan Kochanowski. To spolszczona wersja włoskiego słowa frasca, oznaczającego gałązkę, błahostkę, drobiazg. Proponowana przez Reja nazwa figliki nie przyjęła się. Fraszka jako gatunek wywodzi się ze znanego już od starożytności epigramatu. Wzór stylistyczny gatunku obowiązujący w literaturze polskiej ustalił właśnie Kochanowski. Co prawda fraszkę wiele łączy z epigramatem, lecz nie jest z nim tożsama. Nazwa epigramat ma nieco szersze znaczenie. W starożytnej Grecji epigramat to krótki napis
Edyp, bohater mitu Musisz pamiętać, że masz do czynienia z niezwykłą i bardzo starą historią. Mity, zanim je spisano, długo istniały w formie ustnie przekazywanych opowieści. Krążyły wśród ludzi i często zmieniały swoją postać. To trochę tak, jak z plotką. Dlatego możesz spotkać się z różnymi wersjami mitu i żadna z nich nie jest mniej czy bardziej prawdziwa od innych. Ale jedne są bardziej popularne, a inne mniej. Jeśli chodzi o naszego Edypa, to istnieje na przykład wersja, według której
