PRACA DOMOWA
Czy powstające dzisiaj w Polsce literackie i filmowe utwory mówią coś o współczesnym świecie? Jeśli tak, to jaki obraz się z nich wyłania? Odwołaj się do kilku przykładów. Temat dotyczy tematyki ściśle współczesnej. Jeśli nie bywasz w kinie, ani w księgarni, a w telewizji oglądasz tylko megahity, lepiej go sobie odpuść. Temat ten wymaga bowiem pewnej orientacji w bieżącej kulturze. A ponieważ zawiera w sobie także elementy oceny i interpretacji, aż „prosi się” o
Czy historia może być nauczycielką życia? Rozważ problem, odnosząc się do przykładów z Lalki Bolesława Prusa. Tezę, że historia uczy życia, można rozumieć na kilka sposobów. Można odnosić ją do słynnych postaci historycznych, dość często korzystających z doświadczeń swych poprzedników, jak wielcy wodzowie epoki napoleońskiej, którzy przed swymi bitwami studiowali starożytną strategię. Można także stosować ją do życia zwykłych śmiertelników, którzy sami przecież zmuszeni są często do konfrontowania swoich przekonań i wartości z rzeczywistością;
Człowiek jest zdumiewający, ale arcydziełem nie jest. Rozważania o złożoności natury ludzkiej na przykładzie Judyma, Baryki, Ziembiewicza oraz Bogumiła i Barbary. Rada 1 Istotą tematu jest ukazanie, że człowiek może wiele w życiu osiągnąć, stać go na heroizm i poświęcenie, ale bywa także ułomny, ma słabości i wady. Nie można go ani wywyższać, ani potępiać. Trzeba po prostu przyjąć go takim, jakim jest, co oczywiście nie zwalnia nas z dążenia do ideału. Staraj się tak właśnie
(…) po co to wszystko się toczy i mija, skoro życie jest takie krótkie i nietrwałe, więc po co tyle trudu wysiłku?” – moje rozważania nad tym problemem. Od wieków .udzie zadają sobie pytanie: jaki jest sens naszej egzystencji, jeśli i tak nadchodzi śmierć i wszystko się kończy, zmienia? W swojej pracy postaram się sama przed sobą odpowiedzieć na to pytanie, nie powołując się na teorie innych ludzi. Życie jest
Wiek XIX – wiek buntowników. Przedstaw wybranych literackich bohaterów zbuntowanych epoki. Możliwe sformułowania tematu „Aby istnieć, człowiek musi się buntować”. (Albert Camus). Rozważ tę myśl w kontekście literatury XIX w. Romantyzm – epoka buntowników. Przedstaw wybranych literackich bohaterów zbuntowanych epoki. Oceń zasadność buntu wybranych bohaterów literatury wieku XIX. . Jak zacząć? Przykład I Spójrz na zjawisko dziewiętnastowiecznego buntu w kontekście historii Europy. Przywołaj główne wydarzenia historyczne tego okresu – takie jak rewolucje
„Carpe diem” uczyń mottem pracy o poszukiwaniu szczęścia przez bohaterów literackich i przez Ciebie. „Sed fuguit interea, fugit irreparabile tempus” (Lecz ucieka tymczasem, ucieka niepowrotnie czas) Wergiliusz Słowa Wergiliusza są jakby mottem napędzającym cały wspólny, cywilizowany świat. Gdybyśmy spojrzeli z perspektywy na życie, rzeczywistość, ludzi, to zauważmy, że wszystko zmierza do jednego celu – do spełnienia się w czasie, jednym słowem najistotniejszym jest, aby zdążyć: przeczytać książkę, zrobić zakupy… czy też
Świat dworski i świat ziemiański w literaturze renesansu polskiego. Dość szczupły temat. W całej literaturze staropolskiej, a nawet z wiekiem XIX – to co innego. Dwór – to dwór, zawsze zerkał okiem na zagranicę, przejmował obce mody, był sceną wielkiej polityki. Jeśli zaś chodzi o ziemiaństwo – to bardzo ważna w polskiej kulturze strefa. Wytworzyła pewne dominujące pojęcia, schematy, a nawet mity. Dworek polski, sarmatyzm, pojęcie swojskiej polskości, narodowości, ba – nawet religijności – wszystko to rodem ze
Rozważania nad sensem życia i szczęściem w ludzkiej egzystencji na podstawie literatury antycznej, staropolskiej i współczesnej. Renesans ma stanowić jeden z trzech filarów pracy, która w zasadzie winna rozwinąć trzy wątki. Co o szczęściu i o życiu ludzkim pisano: w antyku, w lit. staropolskiej, w lit. współczesnej. Renesans jest ważny w staropolskiej wypowiedzi o szczęściu. Przecież przywołać można znów: Kochanowskiego, Reja, filozofów zachodnich. Całą koncepcję harmonii, uporządkowania, ufności Bogu, afirmacji natury. Ale warto: wykazać podobieństwa i kontynuacje z antykiem skontrastować z koncepcjami średniowiecza i baroku. Szczególnie
„Człowiek nie kamień…”. Jaki komentarz do słów Jana Kochanowskiego dopisali twórcy XIX i XX wieku? Treść sceny nie pozostawia żadnych wątpliwości: mężczyzna, kobieta, szkarłatny anioł z mieczem w dłoni, za nimi gałęzie palmowe, przed nimi – pustka. Twarz Adama zakryta jest w geście rozpaczy, Ewa krzyczy; mówi się, że jej krzyk nawet teraz, po tylu stuleciach, wciąż rozbrzmiewa w uszach patrzących. To już nie średniowiecze. Postacie pierwszych ludzi nie są ukształtowane jako niedościgły wzór, daleko
„Heroizm […] nie jest w samych bitwach, ale na wszystkich polach życia i nieustannie” (Cyprian Kamil Norwid). Jak, Twoim zdaniem, wyraża się postawa heroiczna? Odwołaj się do wybranych przykładów literackich. Od wieków termin „heroizm” kojarzy się najczęściej z walką, wojną albo wzniosłą śmiercią na polu bitwy. Dziś określenia tego używa się bardzo rzadko, najczęściej w dziennikarskich relacjach z frontu, w których mówi się na przykład o bohaterskiej postawie Czeczenów. Norwid zwraca jednak uwagę na to, że człowiek może
„Indywidualizm, oto hasło!” Dlaczego ludzie wybierają samotność. Uzasadnij na podstawie znanych dzieł literackich. Indywidualizm bucha z programowych manifestów Przybyszewskiego w objętym wówczas przez niego tygodniku „Życie”. I bałwochwalcza adoracja sztuki (…). Rzecz osobliwa, że nigdy się tak bardzo nie żyło kupą jak w owej dobie indywidualizmu. Młody teatr, młode malarstwo, młoda literatura i cała masa łazików (…), wszystko to stworzyło jedna wielką gromadę. Tadeusz Żeleński (Boy), Cygan nieznany Wyjaśnienie: Temat indywidualizmu i samotności jest bardzo popularny
„Powołał mnie Pan na bunt” (Stanisław Grochowiak). Esej o ludziach niepokornych. Człowiek to stworzenie niepokorne i zuchwałe. W każdym z ludzi istnieje jakaś irracjonalna, wrodzona przekora, która swe ujście znajduje szczególnie w wieku młodzieńczym. W późniejszym okresie życia ten temat jakby zanika. Powtarzam, jakby, ponieważ to tylko pozór! Wtłoczeni w konwenanse, usztywnieni gorsetem zasad molarnych, nie zawsze ludzie mają odwagę wyłamać się, Opór jednak jest, gdzież w środku drąży osobowość, determinuje pewne zachowanie, lecz nie jest zwerbalizowany, wyrażony
„Wielkie dzieła literatury światowej nie są na ogół optymistyczne, ale nie odbierają nadziei”. Czy zgadzasz się z myślą Juliana Przybosia? W swoich rozważaniach odwołaj się do wybranych dzieł literackich. 1. Postanowiłem odbyć podróż po Europie. Tutejszy klimat nie bardzo mi służy. Na początek udałem się do Arras. Nic się nie zmieniło, odkąd Dawid, biskup Brabancji pobłogosławił to upadłe miasto i unieważnił wszystkie procesy o czary i herezje, a także prześladowania Żydów, jakie miały miejsce w XV wieku.
„Bo wykonać mi trzeba dzieło wielkie, pilne, Bo z tych kruszców dla siebie serce wykuć muszę […]” (Leopold Staff) Czy człowiek może być kowalem swojego losu? Twoje rozważania na początku XXI wieku po lekturze wybranych utworów. I. Wstęp A. Znane przysłowie mówi, że każdy jest kowalem swojego losu. Mądrość ludowa każe wierzyć w możliwość kreowania własnego życia, nadawania mu kształtu zbliżonego do naszych marzeń i pragnień. Przekonanie to wydaje się bliskie także
Cierpienie – siła kształtująca charakter człowieka czy element zła w świecie, którego nie jesteśmy w stanie wyjaśnić? Rozwiń temat w odniesieniu do Biblii i mitologii. Wiek XX to czas tragicznych doświadczeń ludzi na całym świecie. Dwie wojny światowe, holocaust, Hiroszima… Cierpienie stało się współcześnie udziałem całych narodów, społeczeństw, plemion. Najbardziej jednak poruszają nas indywidualne historie osób, na które los zesłał dramatyczne wydarzenia. Rodzice opłakują zamordowanego syna lub córkę, dziecko straciło w wypadku całą rodzinę, ktoś
Anioł czy femme fatale – obraz kobiety w literaturze polskiej. Matki, żony, kochanki i niewinne dziewczęta zaludniają karty naszej literatury począwszy od czasów średniowiecza… Na ogół nie stoją w centrum, lecz z boku – to nie im przypadają w udziale największe misje, a co za tym idzie rozterki i dylematy moralne. To nie one walczą na polu bitwy (chyba że w męskim przebraniu, jak Grażyna czy Emilia Plater). To nie one powoływane są do wielkich czynów, jak Konrad
Być czy mieć? Odwieczny dylemat człowieka, nie tylko w literaturze (esej). Być czy mieć? Co to znaczy? Czy to walka ducha z ciałem? Jestem tylko człowiekiem, małą istotą przepełnioną egoizmem, chciwością i żądzą władzy. Nie, jestem wielka, przepełniona duchem wiary, nadziei i miłości – trzech cnót, które towarzyszą mojemu życiu. Pamiętam jak przed laty, na lekcję języka polskiego przyszedł do nas gość. Był to młody mężczyzna, student, który przez kilka
Dzieła sztuki nie wystarczy zobaczyć, przeczytać, trzeba do niego powracać, studiować, konfrontować z własnym życiem. Maria Dąbrowska Wstęp: I – zaczynamy od własnej definicji dzieła sztuki, bardzo luźno parafrazujemy temat. Np. tak. Dzieło sztuki. Cóż to jest takiego? Skoro ten sam obraz (książkę, film) jedni nazywają kiczem, inni arcydziełem. Może to właśnie wrażenie, jakie wywiera na nas obraz czy książka decyduje o ich wartości. Fakt, że chcemy powracać do dzieła
„Do Europy – tak – ale tylko z naszymi zmarłymi” – rozważ sąd Marii Janion, przywołując te teksty, które stanowiąc dziedzictwo przeszłości, kształtują poczucie narodowej tożsamości następnych pokoleń Polaków. Cytat, do którego mamy się odnieść, sformułowany jest dość ostro i jednoznacznie. Natomiast sam temat – niekoniecznie. Może budzić wiele pytań i wątpliwości, ale też daje szerokie pole do popisu, okazję do rozmaitych rozważań i interpretacji. Co właściwie jest w temacie? Jakie słowa-klucze? Na pewno dwa
„Ojcowie – Termopile, Synowie – za ile?” (Stanisław Jerzy Lec). Zaprezentuj dialog swojego pokolenia z bohaterskim dziedzictwem w literaturze. Zawarty w temacie aforyzm, odwołujący się do powszechnie znanego symbolu Termopil, kładzie akcent dość jednoznacznie i, trzeba to powiedzieć, jednostronnie. Termopile, do których odwoływali się licznie poeci – między innymi Słowacki w wierszu Grób Agamemnona – są bowiem synonimem absolutnego poświęcenia się dla ojczyzny. W tym nieistniejącym już obecnie wąwozie w roku 480 przed naszą erą trzystu
