Tag "Konrad Wallenrod"
Scharakteryzuj funkcje poezji w życiu narodu w świetle lektury Konrada Wallenroda. Jak zacząć? Wajdelota nazwał poezję „strażniczką narodowego pamiątek kościoła”. To metaforyczne stwierdzenie wyjaśnia wiele: poezja przekazuje i przechowuje najważniejsze wartości etyczne i moralne, konstytuujące tożsamość danego narodu. W rozwinięciu Poezja jako wieść gminna – to poezja ludowa, przenoszona z pokolenia na pokolenie w przekazach ustnych, pieśniach i opowieściach rycerskich. Jest ona nosicielką tradycji, tworzy narodową świadomość poprzez fakt bycia łączniczką serc i sumień ludzkich. Zespala przedstawicieli
PRACE DOMOWE Wskaż w postaci Konrada typowe cechy bohatera romantycznego. Konrad jest bez wątpienia postacią stricte romantyczną. Zauważ: otrzymał imię o randze symbolu. Nosił je inny bohater Mickiewicza Konrad Wallenrod, a także przyjaciel poety, rosyjski dekabrysta Konrad Rylejew. Bohater Wielkiej Improwizacji jest więc spadkobiercą tych wartości, które Wallenrodowi kazały przywdziać maskę szpiega, a Rylejewa pchnęły do walki z carskim despotyzmem. Romantyczne cechy osobowości Konrada to: Samotność Indywidualizm Pycha, pogarda dla
Tło epoki Romantyzm jest czasem, gdy po utracie niepodległości przez Polskę narastają tendencje narodowo-wyzwoleńcze. Po upadku względnie autonomicznego Księstwa Warszawskiego w 1815 roku powstaje Królestwo Kongresowe, całkowicie podporządkowane rządom carskiej biurokracji i wojska. W maju 1823 roku na Litwie rozpoczęły się prześladowania młodzieży z Towarzystwa Filomatów i Zgromadzenia Filaretów. Były to studenckie organizacje samokształceniowe i literackie, które gubernator Litwy Nowosilcow oskarżył o działalność wywrotową. Władze carskie rozpętały nagonkę i stworzyły sfingowany proces polityczny. Aresztowano m.in. Mickiewicza i jego przyjaciół:
„Słowo stało się ciałem a Wallenrod Belwederem” – te słowa wypowiedziane przez nieznanego już dzisiaj autora w dniu wybuchu powstania listopadowego najlepiej dokumentują związek Mickiewiczowskiej poezji z dziejącą się wówczas historią. Dla młodych konspiratorów z warszawskiej Szkoły Podchorążych, którzy w noc listopadową ruszyli szturmem na Belweder, poezja romantyczna znaczyła bardzo wiele, a Konrad Wallenrod był tekstem niemalże instruktażowym, utwierdzającym w przekonaniu o słuszności działań spiskowych. Jesteśmy w romantyzmie… A to
Konrad Wallenrod – narodowy bohater czy zdrajca? Twoja ocena postaci. Postaw tezę Możesz zacząć od postawienia tezy, czyli opowiedzenia się za jednym ze stanowisk wymienionych w temacie. Możesz jednak również rozpocząć refleksją, że problemu tego nie da się jednoznacznie rozstrzygnąć. Rozwiń ją Kim jest bohater? Tradycyjnie bohaterstwo kojarzy się nam z honorem, walecznością i odwagą, ale na polu walki. Bohater to w potocznym mniemaniu ktoś, kto nie szczędzi swojej krwi i życia, broniąc ojczyzny. bohaterstwo
Konrada Wallenroda możesz wykorzystać jako przykład w tematach o: Motywie szpiega, zdrady, dwuznacznych moralnie metod walki i czynów bohaterów. Będzie wówczas najlepszym przykładem – w tym samym utworze jest jeszcze inny przykład podobnego działania – mianowicie czyn Araba w obronie Grenady – tego, który przeniósł zarazę do obozu wroga. Przy takiej prezentacji warto cofnąć się do antyku i przywołać konia trojańskiego – podstęp Odysa, bohatera greckiego. Dylemat nie jest łatwy
Bohater tragiczny w znanych ci utworach. W literaturze często spotkać można bohaterów, których życie stawia w trudnych sytuacjach. Są oni zmuszeni dokonać wyboru między kilkoma przeciwstawnymi, a jednocześnie równorzędnymi racjami. Każda jednak decyzja prowadzi ich do katastrofy, przynosi klęskę. Bohaterów, których dotknęła ta niemożność podjęcia właściwego, dającego radość i szczęście wyboru, nazywamy tragicznymi. Pierwszą tego rodzaju postacią była Antygona z dzieła Sofoklesa. W utworze tym bardzo wyraźnie przedstawiony został tragiczny konflikt interesów. Po jednej stronie
Pytania Udowodnij, że „Konrad Wallenrod” jest powieścią poetycką. Utwór Mickiewicza spełnia wszystkie podstawowe reguły gatunku powieści poetyckiej. W utworze brak jest przyczynowo-skutkowego powiązania ze sobą poszczególnych scen, kolejna scena nie musi być następstwem poprzedniej. Na przykład scena VI Pożegnanie przynosi obraz klęski Krzyżaków i śmierci bohatera, natomiast nie ma przed nią sceny opisującej przegraną bitwę. Niechronologiczność akcji – na przykład w scenie I dowiadujemy się o wyborze Konrada na wielkiego mistrza, a dopiero później, w scenie
Czy w trudnych chwilach trzeba „być lisem i lwem”? Czy cel uświęca środki? Konrad Wallenrod jako opowieść o ciemnych stronach ludzkiej moralności. Analiza tematu Konrad Wallenrod to najważniejsza powieść poetycka Adama Mickiewicza. Mówi się, że powstała pod wpływem znajomości poety z dekabrystami – rosyjskimi spiskowcami, planującymi zabić cara. Podstawową bronią każdego spiskowca jest zaś kłamstwo i skrytobójstwo – czyli rzeczy najbardziej uwłaczające honorowi. Romantyków uwiodła zasada mówiąca, że cel uświęca środki – w imię dobra ojczyzny
Na podstawie znanych utworów Adama Mickiewicza odpowiedz na pytanie: Jaka była romantyczna miłość? Twórcy romantyzmu interpretowali miłość w szczególny sposób, wzorując się na takich utworach, jak Nowa Heloiza Rousseau czy Cierpienia młodego Wertera Goethego. Miłość była uczuciem nagłym i silnym, często od pierwszego wejrzenia. Dawała niezwykłe szczęście, ale też cierpienia ponad siły, prowadziła do obłędu czy samobójstwa… W tej epoce nie łączy się miłości z małżeństwem, które jest interpretowane jako „grób miłości”. To uczucie
Przedstaw cechy powieści poetyckiej na przykładzie Konrada Wallenroda. Zacznij Adam Mickiewicz, pisząc Konrada Wallenroda, wzorował się na tradycji angielskiej powieści poetyckiej. Wcześniej przetłumaczył najbardziej znaną powieść poetycką George’a Byrona Giaur. Pisarze romantyczni odkryli bogactwo zależności międzyludzkich i skomplikowanie natury ludzkiej, a powieści poetyckie – złożone, niejednoznaczne pod względem zarówno formy, jak i przekazywanych treści – pozwalały im wyrazić całą tę wiedzę. . Rozwinięcie Konrad Wallenrod spełnia wszystkie podstawowe wymagania powieści poetyckiej, gatunku powstałego w okresie
Rola poezji w życiu narodu według Konrada Wallenroda. Wstęp I Poezja i ci, co ją tworzą, odgrywają niebagatelną rolę w życiu i historii narodów. Wystarczy popatrzeć na losy Konrada Wallenroda – gdy jako dziecko wychowywał się wśród Krzyżaków, to stary pieśniarz Halban rozbudzał w nim miłość do ojczyzny, za pomocą pieśni przybliżał mu obraz Litwy i wzbudzał patriotyczne uczucia. Wstęp II W epoce romantyzmu wskrzeszono starożytny mit poezji tyrtejskiej – zagrzewającej do walki, dającej siłę
Motyw literacki – wojna Wojna w literaturze antyku Zgodnie z wierzeniami starożytnych Greków to wojna zdecydowała o panowaniu nad światem. Zeus pokonał w walce swego ojca Kronosa dzięki pomocy tytanów (dlatego wojnę tę określa się jako tytanomachię). Niedługo później jednak przeciwko bogom zbuntowali się giganci (tzw. gigantomachia). Nie pokonali Zeusa tylko dlatego, że pomógł mu Herakles, sprowadzony przez Atenę. Było to niezwykle ważne zwycięstwo, dzięki któremu bogowie olimpijscy uzyskali ostateczną władzę nad światem. Greckim
Czy samotność jest cechą współczesności? Nie – nie tylko. Świadczy o tym przegląd literatury od Biblii po wiek XX. Ale w istocie – temat to uniwersalny i problem nieprzemijający. Materiał – przegląd chronologiczny Biblia i antyk Samotność legła u początków stworzenia – samotny czuł się Bóg, toteż postanowił powołać do życia pierwszego człowieka, samotny był również Adam, dlatego Stwórca zesłał mu towarzyszkę życia – Ewę. W Biblii zresztą zwraca się często uwagę na to,
Materiał – według bohaterów Inaczej rozumieli odpowiedzialność bohaterowie średniowieczni, inaczej romantyczni czy współcześni. Dla bohatera średniowiecznego na przykład najważniejsza była odpowiedzialność wobec Boga czy władcy, bohater romantyczny czuł się odpowiedzialny za wielkie sprawy, naród, ojczyznę – mniej za samego siebie czy własną rodzinę, dla egzystencjalisty najważniejsza była chyba odpowiedzialność wobec samego siebie i konkretnych ludzi… Zauważ! Bohater średniowieczny, np. święty Aleksy, bohaterowie żywotów świętych, np. błogosławiona Dorota z Mątowów, czują się odpowiedzialni
POWIEŚĆ POETYCKA – jest to gatunek charakterystyczny dla epoki romantyzmu. łączy on w sobie pierwiastki epickie (powieść) i liryczne (poetycka). Jest to utwór wierszowany, zawiera pełną tajemnic, dramatyczną akcję, przedstawioną przez narratora w sposób subiektywny, ukazujący własne uczucia. W powieści poetyckiej zachodzi zjawisko inwersji czasowej, wydarzenia nie są podane po kolei, związek pomiędzy nimi jest niejasny. Wybitnym twórcą powieści poetyckiej był George Byron, który ustanowił charakterystyczny dla gatunku typ bohatera
SYNKRETYZM – zespolenie w danym utworze wielu elementów należących do różnych (czasem kontrastowych) systemów: filozoficznych, estetycznych, literackich. Dzieło synkretyczne to dzieło, które zawiera i godzi w swojej kompozycji te rozmaite elementy. Synkretyzm był cechą charakterystyczną dla gatunków romantycznych, takich jak powieść poetycka czy dramat romantyczny. Mieliśmy tam do czynienia z przemieszaniem i połączeniem różnych rodzajów literackich: np. w Konradzie Wallenrodzie – do epiki należy np. Pieśń Wajdeloty, z kolei podział
WALLENRODYZM – jest to postawa człowieka, który poświęca się walce o słuszną ideę – np. o wolność kraju, lecz żeby osiągnąć swój cel, musi użyć nieetycznych środków, metod podstępu i zdrady – nagannych moralnie. Pierwowzorem takiej postawy był tytułowy bohater powieści poetyckiej Adama Mickiewicza – Konrad Wallenrod. Z pochodzenia Litwin, za młodu porwany i wychowywany przez Krzyżaków, powrócił do ojczyzny, ożenił się z Aldoną – córką władcy litewskiego, lecz zdawał
Miłość Miłość to wielki romantyczny temat. Zaczyna się od Cierpień młodego Wertera Goethego. Jego bohater: wrażliwy, nieszczęśliwie zakochany, wreszcie samobójca – stał się wzorem dla większości poetów i kochanków. Dziełko Goethego stało się najpoczytniejszą książką epoki, młodzież naśladowała strój Wertera, niestety również postawę – rozgoryczenia, rozczarowania światem nierzadko – samobójczej śmierci z miłości. Byronowski Giaur także traci swoją ukochaną – niewolnicę Leilę – i będzie się mścił. Wcześniej obmyślał porwanie.
Romantyzm Miłość opiewały najwybitniejsze dzieła romantyków. Ale nie przedstawiano tego uczucia jako szczęścia dającego radość. Uważano natomiast, że jest ono przyczyną cierpień człowieka, determinuje jego działania, a nawet doprowadza do obłędu i samobójstwa. A to dlatego, iż – z galanterią – przypisywano przedstawicielkom płci pięknej same zalety, utożsamiano z aniołami, co okazało się pułapką. Romantycy ponadto głosili przekonanie, iż Bóg stworzył dwie pokrewne sobie dusze, a wszystkie bóle i smutki wywodzą się z procesu poszukiwania partnera oraz z niepewności,
