Strona Główna
Ten termin wywodzi się z języka greckiego, związany jest z imieniem boga Hermesa i pochodzi od słowa „hermenein” – ogłaszanie, przekazywanie jakiejś treści. Oznacza mniej więcej tyle co interpretacja, objaśnianie danego tekstu. Jako termin techniczny hermeneutyka pojawiła się w XVII w. w kręgu protestanckich badaczy Biblii. W Strasburgu ukazała się książka Hermeneutica sacra, czyli sztuka interpretowania świętej księgi, święta sztuka interpretowania. Współczesny badacz zajmujący się tą dziedziną wiedzy, Hans-Georg Gadamer,
Gatunek poezji japońskiej powstały w XVII w. Haiku zbudowane jest z fraz lub zdania, które zamyka się w 17 sylabach; bardzo ważny jest ich wewnętrzny podział 5/7/5. Za mistrza haiku uważany jest Basho (1644-1695). Najpierw był to gatunek poezji dworskiej, dopiero potem jego panowanie się rozszerzyło. Dziś uważamy, że haiku to gatunek, w którym skupiają się najistotniejsze elementy kultury i tradycji Wschodu. Charakterystyczne jest kontemplatywne nastawienie do rzeczywistości i utrwalanie
Freudyzm to zespół poglądów wywodzących się z koncepcji stworzonych przez Zygmunta Freuda, twórcy teorii życia świadomego i podświadomego. Zycie człowieka przebiega dwoma nurtami. Pierwszy, świadomy, jest kontrolowany przez nas samych – staramy się żyć w zgodzie z normami kulturowymi i społecznymi. Drugi, nieświadomy, to ukryte pragnienia, które nie mogą się ujawnić ze względu na różnego rodzaju normy, w tym prawne. Zygmunt Freud wyróżnił w ludzkiej psychice trzy warstwy: ego (nasze
Dialog Dialog to coś więcej niż rozmowa dwojga ludzi – to ważne pojęcie w historii i teorii literatury. To pojęcie posiada samodzielną problematykę. Historia dialogu Dialog narodzi się w starożytnej Grecji jako forma życia demokratycznego polis, komunikacja między ludźmi wolnymi (niewolnicy nic mogli – teoretycznie oczywiście – uczestniczyć w dialogu, bo zakładano, że nie mogą oni mieć racji). Dialog nie jest możliwy bez odrobiny choćby wolności. Racje uczestniczących w nim
Collage (kolaż) Początkowo ten termin oznaczał tylko pewien nurt, modę w sztukach plastycznych. Dzieło miało stanowić zespół znaków, sumę wyobrażeń, tak więc do tradycyjnych form dzieła sztuki plastycznej (np. obrazu olejnego) dołączano kawałki tkanin, pudelka po zapałkach i inne, szkło, koronki, tapety, stare ryciny, blaszki, kawałki drewna i mnóstwo innych rzeczy. Ta technika artystyczna polegająca na komponowaniu dzieła z gotowych elementów dwóch dziedzin – sztuki i rzeczywistości, stała się popularna
Słowo wywodzi się z języka greckiego (gr. archetypon – pierwowzór, pierwsza zasada, oryginał). Teoria archetypów została stworzona przez Carla Gustava Junga (ucznia Zygmunta Freuda): między innymi jej poświęcona jest praca Psychologia i literatura. Archetyp to prastary wzorzec, na stałe wchodzący do zbiorowej nieświadomości. Od wieków istnieje w umysłach ludzi (niezależnie od kultury, w której się wychowali i czasów, w których żyli). Porządkuje ich postawy, wyobrażenia o świecie i nawet kształtuje
Antropologia (gr. anthropos – cztowiek, logos – nauka, słowo) Ten termin pojawił się w XVI w. Po raz pierwszy użył go niemiecki uczony Magnus Hundt. Upowszechnił się dopiero w XIX w. Klasyczny podział antropologii: Antropologia fizyczna (zwana też biologią porównawczą) Zajmuje się powstaniem gatunku ludzkiego, jego rozwojem, miejscem w klasyfikacji zoologicznej i antropologią ras. Za prekursora uważamy Karola Linneusza, który próbowali ustalić miejsce człowieka w hierarchii gatunków. Bardzo ważna była
Mit o powstaniu świata Jak to było na początku? Najpierw panował wielki chaos, z niego wyłonili się pierwsi bogowie: Uranos (Niebo) i Gaja (Ziemia). Bogowie mają dzieci, ale Uranos je zabija. Matce udaje się ocalić tylko jednego Kronosa. Ten dla odmiany będzie swoje dzieci pożerał – tym razem ocaleje Zeus, pokona ojca i z jego brzucha odratuje: Herę, Hadesa, Posejdona, Demeter. Bogowie zasiadają na Olimpie, dzielą między siebie władzę, mają dzieci i żyją szczęśliwie, aż
Czego szukamy? Zainteresowania człowiekiem, pokazywania go jako istoty godnej i dumnej. Uznania życia za wartość wspaniałą i niepowtarzalną. Zainteresowania antykiem i filozofią starożytnych. Powyższe „oznaki humanizmu” bardzo łatwo znaleźć w Europie XVI wieku. A już najłatwiej – we Włoszech. Oto rejestr dowodów: Włochy – jeszcze XIV wiek, a już Dante Alighieri pisze wielkie dzieło Boską Komedię po włosku. Jej centrum, podmiotem działań czyni siebie – człowieka. Zachwyca się antykiem, za przewodnika bierze sobie Wergiliusza. To wielki
Po męsku Chcąc przywdziać ubiór galowy, Sędzia czy Podkomorzy na białą koszulę wkładał żupan. Była to długa suknia męska z wąskimi rękawami zapinana na rząd gęsto umieszczonych haftek lub guziczków. Swoim krojem przypominała księżowską sutannę, lecz była nieco krótsza i wykonana z barwnych tkanin. Na żupan wdziewano długi, sięgający za kolano kontusz w kontrastowym kolorze. Ozdobą tej szaty były wyloty – rozcięte, swobodnie zwisające rękawy. Jedynie młodzi chłopcy mogli nosić
BAROK – szlacheckie obyczaje Szlachecki strój Szlachcic Sarmata pogardzał modą europejską. Nosił kontusz, żupan, pas, posługiwał się szablą przypasaną do boku. Buty dobierano kolorem do żupana: żółte, czerwone, niebieskie, głowy golono, zostawiając na czubku kosmyki, przez co zwano je cebulanymi. Szlachcianka – także strojem podkreślała przynależność stanową i dumę narodową. Nie nosiła spiętrzonych fryzur, tylko warkocz nazywany kosą. Na głowie czapę z lisa z imponującą kitą (lisa upolowanego we własnych lasach), żadnych peruk.
Teatr antyczny Nie ma drogi dla śmiertelnych, by uniknąć nieszczęścia losu. (Sofokles) Przedstawienia odbywały się na świeżym powietrzu, w amfiteatrze. Amfiteatry były tak usytuowane, aby nawet widz w ostatnim rzędzie słyszał wszystko, co zostało powiedziane na scenie. Treść tragedii nigdy nie była zupełnie nieznana widzom – autorzy bowiem poruszali w swych utworach tematy znane z mitologii. A mimo to przedstawienia wywoływały silne emocje, określane jako katharsis (oczyszczenie). Aktorzy występowali w maskach, ale nie zmieniali ich w trakcie
Tragedia Skojarz z Antygoną Sofoklesa Najstarszy i przez wiele lat uważany za najdoskonalszy gatunek dramatu. Stworzony w antycznej Grecji. Twórcy tragedii musieli przestrzegać wielu rygorystycznych zasad: Obowiązywała zasada trzech jedności (czasu – akcja rozgrywała się w ciągu jednego dnia, miejsca – akcja rozgrywała się w jednym miejscu, akcji – dotyczyła jednego wątku). Zasada decorum – o tematach poważnych można pisać tylko stylem podniosłym, poważnym, bohaterowie pochodzili z tzw. wysokich rodów
Karol Darwin Sformułował teorię ewolucji. Wstrząsnęła ona światem. Dzieło z 1859 roku: O powstaniu gatunków. Pomysł najbardziej bulwersujący: człowiek i małpa mają wspólnego przodka. Dmitrij Mendelejew Rosyjski chemik. Jego najważniejsze dzieło to zestawienie wszystkich znanych pierwiastków chemicznych w układ okresowy pierwiastków, zwany też tablicą Mendelejewa. Robert Koch Pokonał gruźlicę. W roku 1882 odkrył jej przyczynę – zarazek zwany odtąd prątkiem Kocha. Odkrył też tuberkulinę. Za wkład w walkę z gruźlicą, która w wieku XIX była chorobą
Wojna jest złem. Zawsze przynosi nieszczęście, śmierć, tragedię. Mimo to człowiek ciągle prowadzi wojny. „Miał być inny ten nasz XX wiek”. Nie był – w dobie najwyższego rozwoju cywilizacji ludzkość zafundowała sobie dwie wojny światowe, najokrutniejsze, wojny masowej zagłady. Ledwie zaczął się wiek XXI i trzecie tysiąclecie – świat zmroziła tragedia 11 września w Stanach Zjednoczonych, teraz trwa wojna na Ukrainie. Czy wojna jest przypisana historii ludzi? Jak zarysowała się w tekstach kultury? Była
Władca powinien być: SPRAWIEDLIWY – a więc musi przestrzegać prawa. Może sam je ustanawiać, ale powinien liczyć się z tradycją i opinią swych poddanych. A przede wszystkim z konsekwencjami swoich decyzji. Sprawiedliwy władca nie faworyzuje i nie prześladuje nikogo z poddanych, wszystkich traktuje równo. Sądząc winnych, nie może kierować się emocjami, ale zasadami prawa i dobrem państwa. ROZUMNY, MĄDRY – czyli odpowiedzialny za swoje decyzje. Powinien kierować się rozsądkiem, umieć ocenić panującą sytuację, powinien zasięgać opinii
Dlaczego cierpimy? Cierpienie stanowi nieodłączny element ludzkiego życia. Tak jak miłość, radość, szczęście, tak i cierpienie jest jednym z wielu doznań ludzkich. Cierpimy, ponieważ mamy uczucia, nie jesteśmy obojętni. Utrata ukochanej osoby, nieszczęśliwe wydarzenie czy po prostu brak powodzenia w życiu to powód do cierpienia. Cierpienie objawia się płaczem, chęcią schowania się przed światem, tzw. czarnymi myślami. Czasem jest bardziej spektakularne – kiedy cierpiący krzyczy, złorzeczy Bogu, życiu, innym ludziom, chcąc w ten sposób
Cechy młodości: wiara w ideały; entuzjazm, radość z życia; bunt; spór ze starszym pokoleniem: dzieci kontra rodzice spory epokowe, np. romantycy kontra klasycy, pozytywiści kontra romantycy; potrzeba przyjaźni i miłości; poszukiwanie autorytetów. Idealiści Ikar W co wierzył? W to, że ludzkie możliwości są nieograniczone. Jak się to objawiało? Wzbił się ku słońcu i przypłacił to śmiercią. Prometeusz W co wierzył? W to, że ludzie mają prawo do szczęśliwego życia. Jak się to objawiało?
W jakich ujęciach motyw zwycięstwa może się pojawić? Zwycięstwo w wojnie – wojny toczyły się we wszystkich epokach, toczą się także współcześnie. Zwycięstwo nad sobą samym, czyli nad własnymi słabościami, chorobą – to hasła wszystkich sportowców, podróżników, odkrywców. Aby coś osiągnąć, należy przede wszystkim uwierzyć we własne siły. Zwycięstwo idei – nawet kiedy pozytywny bohater umiera, zwycięża idea, którą on głosił. Zwycięstwo dobra nad złem – wszystkie znane Ci bajki z dzieciństwa
Jak może brzmieć temat? Pies – największy przyjaciel człowieka. Rozwiń w oparciu o znaną Ci literaturę i film. Zwierzęta jako bohaterowie literatury i filmu. Gdyby zwierzęta potrafiły mówić, to zapewne człowiek dowiedziałby się wielu gorzkich prawd o sobie. Forma dowolna. Mały, kudłaty i bezradny… A jednak to mój najlepszy przyjaciel. Zwierzęta – najsympatyczniejsze postacie literatury. Literacki lub filmowy bohater zwierzęcy, który dostarczył Ci najwięcej wzruszeń. Co sądzisz o zwierzętach? Czy masz wśród nich przyjaciół – prawdziwych lub literackich?
