PRACA DOMOWA
Jaki środek artystyczny pomógł Naborowskiemu zbudować koncept w wierszu Do Anny? Na czym ten koncept polega w tekście? Do Anny Z czasem wszytko przemija, z czasem bieżą lata, Z czasem państw koniec idzie, z czasem tego świata. Za czasem ustawa dowcip i rozum niszczeje, Z czasem gładkość, uroda, udatność wiotszeje. Z czasem kwitnące łąki krasy ostradają, Z czasem drewa zielone z liścia opadają. Z czasem burdy ustają, z czasem krwawe boje, Z czasem
Jaki wzór postępowania wyłania się z wiersza Marność Daniela Naborowskiego? Czy utwór zachęca do ascezy? Marność Świat hołduje marności I wszytkie ziemskie włości; To na wieki nie minie, Że marna marność słynie. Miłujmy i żartujmy, Żartujmy i miłujmy, Lecz pobożnie, uczciwie, A co czyste, właściwie. Nad wszytko bać się Boga – Tak fraszką śmierć i trwoga. Wbrew tytułowi wiersz Marność nie jest potępieniem życia ani zachętą do ascezy. Na początku tego
Kiedy narodził się marinizm i kto był twórcą tego kierunku? Wymień cechy poezji marinistycznej. Marinizm narodził się w siedemnastowiecznych Włoszech. Twórcą kierunku był włoski poeta Giambattista Marino, który żył w latach 1569–1625. Jego błyskotliwe utwory wywarły ogromny wpływ na literaturę całej Europy. W Polsce zwolennikiem i naśladowcą Marina był Jan Andrzej Morsztyn. Poezja marinistyczna jest elegancką, kunsztowną poezją dworską. Jej twórcom zależało na tym, aby zdumieć i zadziwić czytelnika oryginalnymi pomysłami i wyszukaną formą wiersza. Dlatego podstawę
Tło epoki Norwid jest często uznawany za artystę epoki przełomu, tworzącego między romantyzmem a pozytywizmem. Rzeczywiście, możemy zaliczyć go do tzw. drugiego pokolenia romantyków. Jako poeta był już wychowany na literaturze polskich romantyków, wieszczów największego formatu. Norwid debiutował w okresie, kiedy polski romantyzm przestaje być awangardowy i łagodnieje. W Polsce romantyczny zapał powoli wygasał i stopniowo zaczynał się krystalizować, zwłaszcza po powstaniu styczniowym, nowy nurt – pozytywizm. Wydarzeniem, które w istotny sposób wpłynęło na twórczość Norwida
Powinności poezji wobec czasu i ludzi na podstawie wybranych wierszy Czesława Miłosza. Wstęp Możesz zacząć od przywołania odwiecznego sporu na temat kształtu poezji: czy poezja to sztuka dla sztuki zwolniona z jakichkolwiek zobowiązań, czy też sztuka zaangażowana stawiająca sobie ambitne zadania? Jeśli jesteś zwolennikiem tej drugiej koncepcji, przywołaj jakiś trafny cytat przekonujący o jej słuszności, na przykład słowa z wiersza Miłosza: Czym jest poezja, która nie ocala Narodów ani ludzi? Możesz również z góry założyć, że
Omów obraz społeczeństwa polskiego w Potopie. Polska z Potopu to rzeczpospolita szlachecka. Najważniejszą grupą społeczną była wówczas szlachta i to ona została najszerzej opisana i najlepiej scharakteryzowana. Nie pomija jednak również Sienkiewicz magnaterii oraz mieszczan i chłopów (choć ci pojawiają się jako bohater zbiorowy). Magnateria Janusz i Bogusław Radziwiłłowie, Hieronim Radziejowski, Krzysztof Opaliński. Magnaci prowadzą politykę, kierując się jedynie własną korzyścią i prywatnym interesem, wydają kraj na łup Szwedom (sceny
Scharakteryzuj postacie Karola Wielkiego i króla Marka – dwa wzory doskonałego władcy. Karol Wielki Karol Wielki to potężny władca i prawdziwy patriota, ma na swoim koncie mnóstwo sukcesów militarnych i wciąż gotowy jest do podejmowania kolejnych wypraw mogących przysporzyć jemu i „słodkiej Francji” sławy i bogactw. Po drugie to król chrześcijański, pogromca pogan. Jako obrońca krzyża i zapamiętały krzewiciel wiary Karol Wielki mógł w trudnych momentach liczyć na wsparcie Stwórcy. Na prośbę króla Karola ścigającego pogan, którzy
Scharakteryzuj hrabiego Rolanda jako wzór rycerza. Charakteryzując postać hrabiego Rolanda, najsłynniejszego średniowiecznego rycerza, trzymaj się kilku najważniejszych punktów. Każdy z nich możesz do woli rozwijać: Hrabia Roland to człowiek wysoko urodzony, „ukochany siostrzeniec” cesarza, chociażby z tego powodu mający wyjątkową pozycję wśród rycerzy. Roland jest zawsze wierny swojemu panu i ojczyźnie, to wzór patriotyzmu i lojalności wobec władcy. Bardzo ważne miejsce w charakterystyce Rolanda zajmuje troska o honor rycerski, niekiedy przybierająca rozmiary szaleństwa – kiedy dowodzony
Makbet to nowożytna tragedia o winie, karze i wnętrzu człowieka. Czy zgodzisz się z tą opinią? Jak zacząć? Ot, choćby w ten sposób. Refleksyjnie i poetycko… W dramacie obserwujemy nierówną walkę, jaka toczy się we wnętrzu głównego bohatera między jego wybujałą i chorą ambicją a wrażliwym sumieniem. I, niestety, te dobre strony jego natury przegrywają – szkoda, bo gdyby Makbet nie uległ swej wręcz patologicznej żądzy władzy, mógłby się stać naprawdę wartościowym
Wyjaśnij, w czym wyrażała się Witkacowska teoria Czystej Formy i w jakim stopniu Szewcy do niej nawiązują. Witkacego interesowała w teatrze czysta teatralność. Nie było tam miejsca na roztrząsanie kwestii narodowych, społecznych, moralnych itp. Teatr to nie zwierciadło rzeczywistości ani psychologiczne „wypruwanie bebechów”. Liczy się jedynie forma, bo pozwala dotrzeć do Tajemnicy Istnienia, zaznać metafizycznego niepokoju, zbadać istotę bytu. Jest dla Witkacego czymś absolutnie wyjątkowym, arystokratycznym. Centralny element dzieła sztuki stanowi niezwykła struktura, której
Jaki obraz rewolucji przedstawia Witkacy w Szewcach? Autora nie interesuje przebieg żadnego konkretnego przewrotu społecznego. Witkacy tworzy obraz rewolucji całkowicie abstrakcyjnej. Chce zobrazować uniwersalne mechanizmy, jakie rządzą każdym tego rodzaju zjawiskiem społecznym, bez względu na jego czas i miejsce. W tym celu wprowadza do utworu taki układ kompozycyjny postaci, który symbolizuje relacje społeczno-klasowe. Oglądamy zatem arystokratkę księżną Irinę, burżuja Prokuratora Scurvy’ego i robotniczy proletariat, czyli Sajetana Tempego i jego Czeladników. To właśnie oni wtrąceni do
Świętoszek to dramat w pięciu aktach. Poznajemy w nim rodzinę zamożnego mieszczanina, pana Orgona. Jego – przypuszczalnie druga – żona, piękna i dużo młodsza Elmira, oraz dorosłe już dzieci – Marianna i Damis, żyli spokojnie i szczęśliwie, dopóki w domu nie pojawił się przyjaciel Orgona, Tartuffe. Ten człowiek „o twarzy pulchnej i rumianej” całkowicie zawładnął uczuciami pana domu i jego matki, pani Pernelle. Cechą, która ich tak ujęła, była jego rzekoma pobożność i – też rzekoma – surowość zasad moralnych.
Makabryczne sceny w „Kordianie” – ich funkcje i sens. We wstępie Przypomnij cechy literatury romantycznej: skłonność do przesycania obrazu świata przedstawionego motywami okropności, zbrodni, szaleństwa, nieokiełznanych namiętności i pasji uwolnionych spod kontroli rozumu, częste związki bohaterów z siłami zła, mocami szatańskimi, ciemnymi i niezgłębionymi. spotyka się w nich dość często. Rozwinięcie Przytocz wybrane sceny makabryczne z lektury, na przykład: Akt I – opowieść starego sługi Grzegorza o męczeństwie zesłanych na Syberię żołnierzy i czynie młodego oficera Kazimierza.
Charakterystyka Kordiana Ten temat bardzo łatwo zlekceważyć. Napisanie charakterystyki wydaje się na pewno większości z Was zadaniem prostym, oklepanym, może nawet nudnym. W przypadku Kordiana mamy jednak do czynienia z bohaterem naprawdę wyjątkowym, nieustannie się zmieniającym, z postacią o bardzo bogatym wnętrzu i skomplikowanej psychice. Napisać jego dobrą charakterystykę to prawdziwe wyzwanie. We wstępie warto zasygnalizować te trudności, zaznaczyć liczbę przemian, którym na przestrzeni krótkich trzech aktów podlega bohater. W pierwszym akcie dramatu poznajemy Kordiana jako
Kordian – jeden bohater czy wielu? Prześledź przemiany bohatera i określ typ (typy) postaci. Wstęp – nakreślenie sytuacji Na konstrukcję postaci Kordiana złożyły się trzy elementy: wątek autobiograficzny (czyli prywatne przeżycia Słowackiego), schemat bohatera romantycznego i wzór Hamleta – bohatera tragedii Szekspira. Jest młody Kordian niewątpliwie typowym romantykiem. Dla wielu odbiorców jest także typowym wzorem polskiej mentalności i polskiego postępowania. Rozwinięcie Gdy poznajemy go w scenie I, jest to młodzieniec niezwykle wrażliwy, delikatny,
Czy bohatera wallenrodycznego można utożsamiać z bohaterem bajronicznym? Przypomnij cechy bohatera bajronicznego. Stworzył go najsłynniejszy angielski poeta romantyczny, George Byron, m.in. w powieści poetyckiej Giaur przetłumaczonej przez Mickiewicza. Jest to bohater o cechach tragicznych, postać tajemnicza, skłócona z życiem i otaczającym go światem. Bohater ten jest samotnikiem miotanym skrajnymi namiętnościami od miłości do nienawiści. Przeciwstawia się powszechnie obowiązującym normom i obyczajom, kieruje się wysoką moralnością, ale zazwyczaj ciąży na nim piętno ponurej i zbrodniczej przeszłości. Konflikt i rozdarcie
Konrad Wallenrod – narodowy bohater czy zdrajca? Twoja ocena postaci. Postaw tezę Możesz zacząć od postawienia tezy, czyli opowiedzenia się za jednym ze stanowisk wymienionych w temacie. Możesz jednak również rozpocząć refleksją, że problemu tego nie da się jednoznacznie rozstrzygnąć. Rozwiń ją Kim jest bohater? Tradycyjnie bohaterstwo kojarzy się nam z honorem, walecznością i odwagą, ale na polu walki. Bohater to w potocznym mniemaniu ktoś, kto nie szczędzi swojej krwi i życia, broniąc ojczyzny. bohaterstwo
Justyna i Elżbieta – co je łączy, co różni? Przedstaw te dwie sylwetki kobiece w „Granicy” Nałkowskiej. W Granicy występuje cała galeria kobiet, ale najważniejsze z nich są dwie: Justyna i Elżbieta. W temacie nie ma ani słowa o porównaniu, ale wiadomo, że porównanie będzie konieczne. Nie radzilibyśmy jednak kusić się na charakterystykę porównawczą – to zbyt proste. Raczej pasowałaby tutaj rozprawka, do której samemu należy postawić pytanie lub tezę, albo (dla ambitnych) esej. Obydwie
Co to znaczy, że Dżuma jest powieścią egzystencjalną? Albert Camus uważany był za pisarza, który w swoich dziełach zawarł idee egzystencjalizmu, ba, za naczelnego pisarza wśród egzystencjalistów. On sam odżegnywał się od tego. Dla Camusa los mitycznego bohatera Syzyfa, skazanego przez bogów na wtaczanie pod górę ciężkiego głazu, który zawsze staczał się tuż przy wierzchołku góry, był symbolem tragizmu i absurdu ludzkiego życia. Innymi słowy: większość naszych wysiłków skazana jest na porażkę,
Dwie postawy wobec absurdu świata. Porównaj, jak został przedstawiony absurd w Dżumie Alberta Camusa i w Procesie Franza Kafki. Na wstępie Dobrze będzie zacząć od uwagi może trochę banalnej, ale za to… prawdziwej i dobrze wprowadzającej w dalsze rozważania. Odczucie absurdu świata to jeden z ważniejszych tematów literatury XX i XXI wieku. Twórcy często zadają pytania (nie zawsze wprost) o sens istnienia świata, o pozycję człowieka w świecie i sens życia. Odpowiedzi są pesymistyczne, a często nawet tragiczne. Czasem jedynie trafia
